Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Emotional Frequencies.....


«...Η αγαπημένη μας πόλη είναι «τόπος» φανταστικός. Φτιαγμένος από arpeggios που σε ανυψώνουν . Μελωδίες που κυματίζουν και ρυθμούς που φυσάνε πάνω από την στατική μπόχα της δικιάς μας κοντινής Μεγάπολης, συνήθως κάθε βράδυ. Τραγούδια βγαλμένα από συνθετητές. Τραγούδια που οριοθετούν την προ - Φθινοπωρινή εποχή αλλά έχουν ένα καλοκαίρι να θυμούνται με νοσταλγία. Και όχι μόνο από την πλευρά των καιρικών συνθηκών.
Ζουν μαζί μας έναν ατέλειωτο χειμώνα πριν την Άνοιξη,κρυμμένα την ημέρα αλλά λάμπουν στο ημίφως,ποθούν και ονειρεύονται μαζί μας μαζεύοντας ταυτόχρονα τα τυχόν συντρίμμια μας στο τέλος της ημέρας. Η ζωή στην αγαπημένη μου πόλη είναι δύσκολη. Πολύ δύσκολη. Οι διαδρομές από άκρη σε άκρη είναι πάντα κουραστικές και δεν υπάρχει πλέον κανένα ίχνος ρομαντισμού καθώς στοιβαζόμαστε στα μέσα μαζικής μεταφοράς.
Αυτό το «πρόγραμμα» που ανεβάσαμε είναι αφιερωμένο στο ψυχικό λιώσιμο που προκαλούν οι μετρονομικοί ρυθμοί,οι μελωδίες και τα αποστασιοποιημένα φωνητικά που πίσω από την επιφανειακή τους ψυχρότητα,αφήνουν χοντρές υπόνοιες άσβεστου πόθου για λίγο νόημα,για λίγη «πλήρωση».
Η δικιά μου συνθ ποπ είναι σκοτεινή αλλά όχι αβυσσαλέα. Οι συχνότητες έχουν αισθήματα. Δεν είναι ψυχρές κυματομορφές που περιοδικά ανεβοκατεβαίνουν. Δεν υπάρχει περιβάλλουσα που να μην κρύβει λίγο πόνο και λίγη νοσταλγία. Αλλά και λίγο κυνισμό από την συνεχή απαθή αντιμετώπιση. Οι συνθ ποπ ύμνοι μου δεν με κάνουν να δακρύζω. Αλλά μου προκαλούν μια βαθιά νοσταλγία,ένα φαντασιακό φορτισμένο ψυχικό βάρος που αντικρούει την οδυνηρά βαρετή πραγματικότητα. Είναι ένα χρώμα σε έναν ασπρόμαυρο κόσμο. Μπαίνω ευχαρίστως στα κυκλώματα. Μυρίζω τη ζεστασιά των τρανζίστορ και των τυπωμένων. Μερικές φορές θέλω να μείνω για πολύ, διαλογιζόμενος ανάμεσα στα σύρματα και τις κολλήσεις.


Κάποια από αυτά τα τραγούδια τα έχετε ακούσει στις τακτικές εκπομπές του Σπιτιού. Συνήθως τη δεύτερη ώρα,τότε που οι βόλτες ανάμεσα στους πυκνωτές και στην ψυχρή εξωτερικά ρυθμική εναλλαγή των ''0'' και ''1'' παίρνει χρώμα και έκφραση όταν τα δεις προσεκτικά. Πίσω από το δεκαεξαδικό προσωπείο τους κρύβεται μια ηχητική «αγκαλιά» ....»

( απόσπασμα από : Ευτυχισμένα εξόριστος στην Λεωφόρο των Θυρίστορ» αγνώστου συγγραφέα γραμμένο στην ψηφιακή Β' τον 21ο αιώνα σ'ενα Γαλαξία πολύ μακριά..... 
Η φωτογραφία του εξώφυλλου δημιουργήθηκε από τον Ben Miall Yates


  

«...Our dream city is a made up "location" . It is consisting of levitating arpeggios ,fluttering melodies and rhythms that blow over the static stench of our own dream Megapolis, usually every night. Songs plucked from synthesizers. Songs that define the pro- Fall but have a summer to remember with heavy nostalgia. Not mentioning the weather here.
They live with us through an endless winter before spring hidden in day ,living and shining in the twilight, crave and dream with us, while,at the same time, picking up our soul pieces scattered around at the day.
Life in my favorite city is difficult. Very difficult. Routes from one side to the other is always tedious and there has no longer any trace of romanticism as we stacked in public transport.
This "program" we uploaded is dedicated to our soul melting caused by these metronomic beats, melodies and vocals that through their coolness reveal amounts of desire,lust for little sense and meaning.
My synth pop,which this set is loaded of, is dark but not abysmal. Frequencies have feelings. They are not cold waveforms that eternally and periodically go up and down. There is no master waveform without pints of pain and nostalgia. And some cynicism caused after hitting the wall of apathy.
My synth pop ''hymns '' are not making me weep. But they '' hit'' me with a deep nostalgia,they create an imaginary charged psychic weight that challenges the painfully boring reality. It is a strong sense of color in a black and white world. I can wander around the circuits,listening their smooth "talk" .
I smell the warmth of transistors and thyristors. Sometimes I want to stay longer,meditating through wires and connections....
You might have heard some of these songs on our web shows (check previous playlists) . Usually you find them in the second hour, when the walks between the capacitors warms you up and the cold external rhythmic alternation of '0's and '1's takes color and expression as you start watching them carefully. Behind the hexadecimal mask,there's a sonic hug.....
( taken from : ''Happily exiled on The thyristors Highway'' .The writer is still unknown and the text is written in Digitalis B originated from the 21st century in a galaxy far far away....)
Photo by : Ben Miall Yates  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom