Alliance: The 2024 annual report_Phase I_The albums_Tier 2_21-25

Αυτή είναι η τελευταία πεντάδα που θα μας οδηγήσει στην σειρά με τα είκοσι άλμπουμ που ξεχώρισα φέτος, όχι σαν τα καλύτερα, αλλά σαν αυτά που «ανταποκρίθηκαν πρώτα στο κάλεσμα». Και όπως κάθε χρόνο αυτή η λίστα θα συγχρονιστεί με την φετινή blogovision.. 

Σε την σημερινή πεντάδα, υπάρχουν δύο ντεμπούτα που «άκουσαν» αλλιώς τις επιρροές τους, ένα ποπ άλμπουμ που θα έπρεπε να είναι περισσότερο γνωστό, δίσκος με μουσική για πτήσεις στην στρατόσφαιρα και ένα άλμπουμ με θαυμάσια αλληγορική ιστορία ε.φ. που ακούει διαφορετικά τις επιρροές του επίσης αλλά και τις εμβαθύνει συναισθηματικά. 

21. Dreamstate - KELLY LEE OWENS  (dh2)

Το «Dreamstate» είναι το τέταρτο στούντιο άλμπουμ της Kelly Lee Owens, σε νέα εταιρεία πλέον, την dh2. Εδώ απομακρύνεται από την πειραματική διάθεση του προηγούμενου άλμπουμ της, συνεργάζεται με τον Tom Rowlands των THE CHEMICAL BROTHERS, τους BICEP και τον George Daniel τον ντράμμερ των 1975. Συνολικά υπερισχύει αυτό που δηλώνεται και στο δελτίο τύπου: 

« Υπάρχει μια απίστευτη αίσθηση ελευθερίας και απόδρασης που βρίσκεται σε  αυτό το άλμπουμ. Είναι ο ήχος ενός ατόμου που χαλαρώνει και αφήνεται να φύγει, ενώ ενθαρρύνει όλους τους άλλους να κάνουν το ίδιο.»

Το άλμπουμ ακούγεται ελαφρύ, ονειρικό και κυριαρχεί αισιοδοξία, ευφορία και διάθεση για Φως. Θα μπορούσε να πετάει μαζί με τις πιο ονειρικές στιγμές των ORBITAL στις πίστες, να οδηγήσει ακροατήρια σε έκσταση και αν δεν είχε τις 3 μπαλάντες- οι οποίες δεν προσθέτουν κάτι παραπάνω- θα ήταν ακόμα καλύτερο. Στις ρυθμικές συνθέσεις τα πάει καλύτερα, μας αρέσει περισσότερο και θα θέλαμε να συνεχίσει σε αυτό το στυλ. Από τις ευχάριστες εκπλήξεις της χρονιάς κι εδώ ισχύει το ίδιο με το άλμπουμ του CARIBOU. Πατάτε play και «φεύγετε»:

22. Λύκοι Στον Άρη - Pan Pan & Years Of Youth  (Veego/Black Caramel)

«Όταν μια επανδρωμένη αποστολή καταφθάνει στον Άρη τον Ιούνιο του 1987 για να μελετήσει τον κόκκινο πλανήτη, τίποτα δεν προμηνύει πως θα βρεθεί αντιμέτωπη με μια έκπληξη. Οι κάτοικοι του Άρη είναι υπερμεγέθεις λύκοι. Είναι φίλοι ή είναι απειλή; Μέσα στα 9 κομμάτια του άλμπουμ ξετυλίγονται οι προσπάθειες για επανασύνδεση με την γη και όσα έμειναν πίσω, οι ελπίδες και οι ματαιώσεις που έρχονται με το να βρίσκεται κανείς μακριά από όσα αγαπάει και κάποιες σκληρές συνειδητοποιήσεις για τον τρόπο ζωής πίσω στην γη.»

Αν δεν μου διαφεύγει κάτι και διορθώστε με αν κάνω λάθος, concept δίσκος με sci-fi θεματολογία και Ελληνικό στίχο είχε καιρό να εμφανιστεί στη χώρα μας. Το άλμπουμ ''Λύκοι Στον Άρη'' κυκλοφορεί από τις αρχές τις χρονιάς, έχει παρουσιαστεί ζωντανά σε μία από τις κορυφαίες συναυλίες της χρονιάς στο Floyd club στις 24/2/2024 και αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα δημιουργήματα της ομάδας γύρω από τον Pan Pan. Κύριοι υπεύθυνοι του άλμπουμ είναι ο Years Of Youth και ο Pan Pan φίλοι εδώ και χρόνια και μέλη των ECHO TIDES. Το μουσικό στίγμα που έχει διαμορφωθεί από τους δύο μουσικούς ταιριάζουν απόλυτα με τους εξαιρετικούς στίχους και το όλο θέμα του άλμπουμ. 

Η βασική ιστορία είναι απλή, θα μπορούσε να είναι ιστορία ξεχασμένη σε κάποια συλλογή με διηγήματα ε.φ. Ρώσικης επιρροής (λιγότερη τεχνολογία, περισσότερος υπαρξισμός και αλληγορίες) και δεν κουράζει με πολλές λεπτομέρειες. 

Πλαισιώνεται με συνθετική ποπ και νέο ροκ της δεκαετίας του' 80 που δίνουν τόνους νοσταλγίας, αποκλείουν δυστοπικότητα και μηδενισμό και αποτυπώνουν με νότες και ρυθμούς εικόνες ενός υπαρξιακού πλανήτη, τη μελαγχολία της απόστασης, τις μοντέρνες σχέσεις, την απομόνωση και την ενστικτώδης ανάγκη για επαφή. Οι αλληγορίες είναι κατανοητές και οι στίχοι οδηγούν σε ταύτιση πολλές φορές τον ακροατή. Θα μπορούσε να είναι περισσότερο φιλόδοξο έργο αλλά οι μουσικοί δίνουν απαραίτητο χώρο στον ακροατή για προσέγγιση. Τον υποδέχονται να έρθει μαζί τους... 

23. Woof. - FAT DOG  (Domino)

 « Οι Fat Dog είναι η πιο συναρπαστική πρωτοποριακή μπάντα των τελευταίων ετών, που κάνουν ξέφρενες και άγριες ζωντανές εμφανίσεις που δεν έχουμε δει στην πρωτεύουσα εδώ και χρόνια και τώρα είναι οι δημιουργοί του WOOF., ενός λαμπρού και ανατρεπτικού ντεμπούτου άλμπουμ. Ένα συναρπαστικό μείγμα electro-punk, rock'n'roll snarling, techno ηχοτοπίων, industrial-pop και rave ευφορίας, το WOOF. είναι μουσική για να ξεσπαθώνεις/εκτονώνεσαι ή, σύμφωνα με τα λόγια του frontman Joe Love, "μουσική για να ουρλιάζεις στο μαξιλάρι σου».

      Να ισοσταθμίσω εδώ τα παραπάνω πανηγυρικά σχόλια του δελτίου τύπου με τα εξής: Η πενταμελής μπάντα είναι καινούρια και δρουν από το 2020 άρα ακόμα δεν δείχνουν κάτι για να χαρακτηριστούν είναι πρωτοποριακή μπάντα. Είναι ένα σχήμα που δημιουργήθηκε εν μέσω πανδημίας και είναι απόλυτα φυσιολογικό οι συναυλίες τους να είναι εκδηλώσεις αντίδρασης στον εγκλεισμό της περιόδου αυτής. Παρακολουθώντας κάποια βίντεο όντως ο δυνατός τους ήχος μπορεί να υποστηρίξει ξέφρενες, χορευτικές και εν τέλει εκτονωτικές ζωντανές εμφανίσεις. Το ντεμπούτο άλμπουμ τους περιλαμβάνει συνθέσεις που αναμιγνύουν επιρροές από ηλεκτρονική, ροκ και εν μέρει klezmer μουσική για πικάντικη γεύση. Θέλουν να υπερβούν τα αυλάκια του δίσκου ή τα bytes στα οποία είναι καταγεγραμμένα και αυτό είναι το κυριότερο ατού του δίσκου. Μαζί με κάποιες λιγότερο εκτονωτικές στιγμές, στο ''Woof.'' φαίνεται η προοπτική για δυναμική συνέχεια αλλά προς το παρόν θα μείνουμε στο γεγονός ότι το ντεμπούτο αυτό εύκολα είναι ένα από τα σπουδαία ντεμπούτα της χρονιάς όχι τόσο γιατί είναι ολοκληρωμένο από συνθετικής άποψης - υπάρχουν κάποιες μισοψημένες ιδέες λόγω έλλειψης πείρας και ελέγχου ακόμα - αλλά από την δυναμική που εξαπολύει το σχήμα και τις στοχευμένες επιρροές του σχήματος. Θα τα πούμε και καλύτερα το 2025 σε κάποιο συναυλιακό χώρο στις πρώτες σειρές για να διαπιστώσουμε από πρώτο χέρι τη δυναμική του σχήματος.

24. Letters To Yu - BOLIS PUPUL  (Deewee)

«Αγγίζοντας μερικά από τα μεγάλα θέματα της ζωής – μνήμη, απώλεια, οικογένεια και συμφιλίωση με όλα αυτά – το άλμπουμ είναι ένας ηχηρός ηχητικός θρίαμβος. Συμφιλιώνει τα ανταγωνιστικά ηχητικά νήματα που συνθέτουν την αισθητική του Bolis – τις ευρωπαϊκές και ασιατικές ρίζες του, παράλληλα με την κυρίαρχη παρουσία των δίδυμων αμερικανικών πυλώνων της Detroit techno και του Chicago house – με έναν τρόπο ευχάριστα οικείο και δημιουργικά εφευρετικό.»

« Το άλμπουμ είναι εμπνευσμένο από την γεννημένη στο Χονγκ Κονγκ Κινέζα μητέρα του Pupul, Yu Wei Wun, η οποία πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα το 2008. Η Pupul έκανε ένα ταξίδι στο Χονγκ Κονγκ το 2018 και σύμφωνα με μια δήλωση, «Την πρώτη μέρα που έφτασα στην πόλη επισκέφθηκα τον δρόμο όπου γεννήθηκε και της έγραψα ένα γράμμα. Αυτό το γράμμα έγινε το επίκεντρο του δίσκου μου». Μετά την επιστροφή του από το Χονγκ Κονγκ, ο Pupul διάβασε μέρος της επιστολής στους αδελφούς Dewaele, ενώ τους έδειξε επίσης demos. Ο ενθουσιασμός τους ενέπνευσε την εμπιστοσύνη του Pupul να ηχογραφήσει ολόκληρη την επιστολή, καθιστώντας την τελικά «το ράφι παλτών στο οποίο κρεμάστηκε ολόκληρος ο δίσκος».

Και για να συμπληρώσω, το ντεμπούτο αυτό διακρίνεται για το πραγματικά κομψό στυλ του και την παραγωγή του που δίνει νέα πνοή στον ήχο των ηλεκτρονικών. Η φόρμα δεν αλλοιώνεται αλλά η ποιότητα των συχνοτήτων είναι κάτι που το αυτί και το σώμα ευγνωμονούν. Επίσης μέσα σε όλο αυτό το τεχνολογικό επίτευγμα ενσωματώνονται συναισθήματα και νοσταλγία με τρόπο που δεν σκεπάζουν το κλίμα του δίσκου αλλά πορεύονται με τη ροή των συνθέσεων..

25. Parallel Realms (deluxe edition) - STRFKR  (Polyvinyl)

«Περισσότερο από οτιδήποτε έχουν κάνει οι STRFKR στο παρελθόν, το Parallel Realms φέρει μια θριαμβευτική αίσθηση ανανέωσης. Αν και ποτέ δεν δηλώθηκε σιωπηρά, ο ανεβασμένος ήχος, η απλή σύνθεση τραγουδιών και κυρίως το διαυγές όραμα του άλμπουμ μεταφέρουν την αίσθηση της διείσδυσης σε νέες δυνατότητες. Κατά κάποιο τρόπο, τόσα χρόνια σε μια συνεχώς μεταβαλλόμενη εξέλιξη, οι STRFKR έχουν κάνει μερικές από τις πιο προσιτές μουσικές τους, ενώ εξακολουθούν να προωθούν την ενδοσκοπική σκέψη και τις αυτοεπιβαλλόμενες προκλήσεις που πάντα ωθούσαν την τέχνη τους προς τα εμπρός. Ακούγεται απίστευτο, συμπυκνώνει ανείπωτες ώρες πολλαπλών ζωών αφοσιωμένων στο να κάνουν ομορφιά από το τραγούδι, και πάνω από οτιδήποτε άλλο, αισθάνεται υπέροχα.»

Το πρώτο τους άλμπουμ κυκλοφόρησε το 2008. Τότε ονομαζόντουσαν Starfucker αλλά κάποια στιγμή το άλλαξαν και τώρα απλά ονομάζονται STRFKR. Το φετινό τους άλμπουμ δικαιολογεί τα χρόνια εμπειρίας και μας έκανε να τους μάθουμε για τα καλά. Είναι άλμπουμ με σαφή και ολοκληρωμένη εικόνα για την ποπ αισθητική του σχήματος. Τα τραγούδια, είναι αρκετά ελκυστικά, όμορφα και με πολύ ωραία ρεφρεν. Ο ήχος τους είναι κοντά στους MGMT της πρώτης εποχής τους αλλά πέρα από αυτή την ομοιότητα διακρίνονται για το καλό τους γούστο και για την συνθετική τους ικανότητα. Κάθε τραγούδι, εξαιρουμένων των ιντερλούδιων είναι υποψήφιο σινγκλ και μέχρι το τέλος της ακρόασης δεν υπάρχει τραγούδια που να πέφτει σε επίπεδο. Μαζί με το ''Acid Star'' των PEEL κερδίζουν βραβείο ποπ ακεραιότητας για φέτος. Διάλεξα την deluxe edition για την συμμετοχή της Ruth Radelet σε δύο επανεκτελέσεις ισάριθμων τραγουδιών.