Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα AND ALSO THE TREES

AND ALSO THE TREES: 500th Live show [20.10.2018] @ Death Disco

« Δύσκολα θα βρεις τραγουδιστή να απαγγέλει με στόμφο ή να τραγουδά τόσο μελοδραματικά εξαιρετικούς ποιητικούς στίχους, χωρίς να καταντά γραφικός αλλά αντιθέτως να κρέμεσαι από αυτά που τραγουδά. Δύσκολα επίσης θα βρεις κιθαρίστα που δημιουργεί κόσμους ολόκληρους με τις μελωδίες και τα ριφιφί του,που αναζητάς μέχρι όταν τα βρίσκεις σκούρα.. Δύσκολα θα βρεις μπάντα που να συνδυάζει όλα τα παραπάνω συν την μαστοριά στο να γράφουν και να ενορχηστρώνουν τραγούδια που σε απαγάγουν και σε κρατούν στην νοσταλγική και ονειροπόλα διάσταση τους .» ( 2009 ) « Ίσως για μένα, το να παρακολουθώ στο κατάλληλο χώρο, την κατάλληλη εποχή, στην κατάλληλη ψυχολογική κατάσταση ένα σχήμα που μετά από 26 χρόνια παραμένει σημαντικό για μένα να προκαλεί όλο αυτό τον ενθουσιασμό αλλά πιστέψτε με. Είναι ένα σχήμα που ανεξάρτητα από κάθε κριτική αντιμετώπιση είναι «δικό μας» ακόμα. Είναι η συγκίνηση ότι είναι μαζί μας ακόμα. Είναι μαζί μας και σκοπεύει να μείνει έτσι για πολύ ακό...

Born Into The Waves..

  Ο φετινός δίσκος των AND ALSO THE TREES '' Born Into The Waves '' είναι ένας δίσκος που απαιτεί ψύχρα, συννεφιά και θαμπά φεγγάρια.  Είναι από τους δίσκους που αγνόησα το καλοκαίρι ( ό σ ο με άφηνε το '' Your Guess '', β έβαια ) για ευνόητους λόγους, αλλά αυτό το Φθινόπωρο, σήμερα το βράδυ ήρθε για payback...  Είναι αυτός ο εσωτερικός δεσμός με τη μουσική τους που με κρατά προκλητικά σφιχτά εδώ και 26 χρόνια αλλά δεν με πνίγει. Απεναντίας ... Αυτό είναι το άλμπουμ που διαδέχεται το '' Green Is The Sea '' του '92, το τελευταίο λυρικό έργο των AATT που αγάπησα σφόδρα.  Αυτό το Σάββατο, 19.11.2016, στο Death Disco , τα λυρικά τους κύματα θα μας περιβάλλουν .. Βουτ ή ξτε βαθύτερα...

AND ALSO THE TREES

Τους ακουσα για πρωτη φορα αρχες 1990 ,οταν κυκλοφορησε σε Ελληνικη κοπη το '' Farewell To The Shade '',το τεταρτο επισημο αλμπουμ τους. Ακομα και σημερα οι μπασογραμμες του Prince Ru pert και του Macbeth's Head ,εξακολουθουν να γυροφερνουν στο κεφαλι μου,ενω το Belief In The Rose και το The Black Arrow με γεμιζουν απροσδιοριστη νοσταλγια. Ηταν μια παρα πολυ καλη αρχη για μια εξαιρετικη ''φιλια'' που κρατα ακομα και σημερα. Ανακαλυπτοντας την πριν και παρακολουθοντας την μετεπειτα δισκογραφια τους, φτανω στο συμπερσμα οτι προκειται για μια μπαντα που ακολουθει εναν μο ναχικο δρομο και επιμενει σε αυτον ,διαφεροντας μονιμως ακομα και απο συγγενικα τους σχηματα. Δυσκολα θα βρεις τραγουδιστη που απαγγελει με στομφο η΄ τραγουδα τοσο μελοδραματικα εξαιρ ετικους ποιητικους στιχο υς , χωρις να καταντα γραφικος αλλα αντιθετως να κρεμεσαι απο αυτα που τραγουδα.Δυσκολα επισης θα βρεις κιθαριστα που δημιουργει κοσμους ολοκληρους με τις μελωδιες και τα...