Εξώφυλλο που σε προϊδεάζει για μουσική σαν απογευματινό ξύπνημα την ώρα ακριβώς που το φως γκριζάρει την ατμόσφαιρα πιο πολύ κι από τα σύννεφα που ετοιμάζονται να ρίξουν καρέκλες. Θετικότατο σημάδι.. Δύο δείγματα που άκουσα πριν από κάτι μέρες, το '' Pittura Infamante '' και το '' Hypnotic Regression '' μου «έκοψαν» τα πόδια με τις πεντακάθαρες μετα- Cure , μετα -νεοκυματικές κιθάρες,τις στιλπνές βαθιές μπασογραμμές,διακριτούς σταθερούς μετα - Joy Division ρυθμούς και τις αφοπλιστικές μελωδίες του τραγουδιστή με την ζεστή,καθαρή φωνή,που τραγουδά χωρίς «δράμα»,ένταση ή οργή και ακολουθεί την υπόλοιπη μουσική που με κάνει να νομίζω ότι βρίσκομαι κλειδωμένος στη Βαλχάλα της indie Βρετανικής σκηνής ανάμεσα στο θάνατο των Smiths και λίγο πριν την γέννηση της νέας Britpop σποράς. Το ίδιο και ακόμα καλύτερα συμβαίνει και στα υπόλοιπα οκτώ τραγούδια του νέου, δεύτερου, άλμπουμ των Ιρλανδών GIRLS NAMES , '' The New Life ''.. Η