Απλά το λένε '' ΙΙΙ ''. Από τους τίτλους των τραγουδιών φαίνεται αμέσως η «μαυρίλα» .Και είναι ακατάσχετη. Με λιγότερο χορευτικά beat και λιγότερο ποπ διάθεση αλλά βασανιστική ,φιλτραρισμένη ρυθμολογία και με παραμορφώσεις παντού. Η ήδη οικεία,σήμα κατατεθέν,δραματική -λίγο-πριν-το-χείλος-του-γκρεμού ερμηνεία της Alice,με τα φωνητικά να θάβονται πίσω από παραμορφώσεις αλλά ποτέ τα συναισθήματα αγωνίας και θλίψης που βγάζουν όπως και το όλο αφαιρετικό μουσικό οικοδόμημα ,άγρια ποιητικό, όμορφα φλεγόμενο,γαντζωμένο σε βούρκο δακρύων αλλά περήφανο να το παραδεχθεί,είναι αυτό που συνθέτει και αυτό το άλμπουμ των CRYSTAL CASTLES . Ήχος πιο μαύρος από οποιοδήποτε goth, post-rock,ηρωικό ψυχόδραμα κυκλοφορεί, αγγελικό witchhaus που κάνει κομμάτια κάθε sic σατανόπληκτο fashion victim ,ένα καταιγιστικό ρέκβιεμ της αστικής ζωής στον 21ο αιώνα,το τραγικό φινάλε κάθε ταινίας,ένας θρήνος για την απώλεια που ξεχάστηκε ή ένα ισχυρό κύμα αγωνίας για λίγη ουσία και νόημα.... Δε