Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

Θα ήταν πλεονασμός να επιμείνω με λέξεις στην αναπαράσταση όσων άκουσα στην τρίτη και τελευταία μέρα στο F.O.S. Festival . Όμως υπάρχουν σκέψεις που δεν λένε να κλειστούν μέσα. Η τρίτη μέρα θα μπορούσε να έχει και δεύτερο τίτλο όπως Fraternity of Noise ό μως αν και ο Θόρυβος σαν πρώτη ύλη δημιουργίας και φιλοσοφίας κυριάρχησε στο μεγαλύτερο μέρος εντούτοις θα ήταν άδικο να μην αναφέρουμε το πόσο μελετημένοι και εν τέλει συνειδητοποιημένοι ήταν οι μουσικοί ώστε να ξεπεράσουν οποιαδήποτε ταμπέλα ήχου τους βάλει κανείς. Εκτός των AFFORMANCE , που δεν μπόρεσα δυστυχώς να δω, οι οποίοι κινούνται σε σαφώς πιο οριοθετημένες φόρμες, οι υπόλοιποι καλλιτέχνες που συμμετείχαν είχαν σαφώς περισσότερο ανοιχτές ηχητικές διόδους, είτε ηλεκτρικούς είτε ηλεκτρονικούς. Ο Drew McDowall κατ' αρχήν. Πρώην συνεργάτης των PSYCHIC TV και μέλος των COIL όλη τη δεκαετία του '90, αρχικά σαν συνεργάτης και μετά σαν πλήρες μέλος, αλλά και με πολλές συνεργασίες στη Νέα Υόρκη όπου ζει

Πριν το εκπληκτικό remix της στο '' Cutthroat '' των S U R V I V O R , που παρουσιάσαμε και από εδώ , η Lena Willikens συμμετείχε στο e.p. της Dark entries records '' Sun Masks remixes '' που κυκλοφόρησε τον Ιούλη της φετινής χρονιάς. Εκεί υπάρχουν τέσσερεις εκδοχές από ισάριθμες υποσχόμενες dj και παραγωγούς των ημερών μας, τριών τραγουδιών από τo '' Μάσκες Ηλίου '' της Λένας Πλάτωνος που είχε επανεκδοθεί από την εταιρεία τον προηγούμενο Δεκέμβρη.   Εδώ, η Willikens ανέλαβε το '' Λέγκο ''. Το μετέτρεψε σε ένα ευφορικό, ονειρικό τραγούδι ξεπερνώντας κάθε προσδοκία. H συναισθηματική φόρτιση περνά άμεσα χωρίς να ισοπεδώνει την ποίηση μέσα από ένα ονειρικό, βαθύ beat από αυτά που σε «στέλνουν» κανονικά όπως και τα υπόλοιπα remix.  Η δεύτερη εκδοχή  του '' Λέγκο '' ακούγεται δυναμικότερη αλλά λιγότερο ονειρική, προορισμένη να κάψει πατώματα από την ανερχόμενη Avalon Emerson , που συμπεριλαμβάνει και

To Fraternity Of Sound φεστιβάλ «άνοιξε» χθες και παρ'όλη τη χαμηλή προσέλευση και τα μικροοργανωτικά προβληματάκια μας άφησε πολύ καλές εντυπώσεις και είχε και πολύ καλό ήχο. Όσο για τα ονόματα που συμμετείχαν και συμμετέχουν απευθύνονται σίγουρα σε κοινό που έχει ιδιαίτερη σχέση με τη μουσική δηλαδή σε κοινό απαλλαγμένο από πόζα, χιπστερική έπαρση και έπαρση γενικώς. Κοινό που ξέρει γιατί βρίσκεται σε χώρους συναυλιών και όχι απλά για να δώσει παρών και να τη δει «ροκ κοσμικός». Η μεγάλη έκπληξη ήταν το τρίτο όνομα από τα πέντε που εμφανίστηκαν      Οι CIRCLE είναι ένα εξαμελές σχήμα από τη Φινλανδία που αριθμεί 27 χρόνια καρριέρας, άπειρες αλλαγές μελών και 52 δίσκους εκτός συνεργασιών. Είναι πασίγνωστοι στους heavy rock και metal κύκλους και φέτος ο 52ος δίσκος τους '' Terminal '' απέσπασε πολύ καλές κριτικές από τα σχετικά έντυπα. Ήταν ο λόγος που κατέβηκα νωρίτερα στο φεστιβάλ και αποδείχθηκε σοφή κίνηση. Είδα με τα μάτια μου τους ροκ Σκανδιναβο

CREDIT: Larry Busacca, Christian Alminana/Getty Images Κοινός τόπος: Αχανείς ηχητικές ατμοσφαιρικές διαστρωματώσεις. Ηλεκτρισμός και μια υποψία ηχητικής ευτυχίας. Υποψία ότι οι δύο μουσικοί εγκέφαλοι και σημείο μηδέν για τη μουσική μας αισθητική απλά παίζουν. Όμως τα εννέα λεπτά ανάτασης είναι αναφιμσβήτο γεγονός. Δεν έχει σημασία ότι σαν και αυτό υπάρχουν δεκάδες που μπορεί και να τα μπερδεύουμε. Σίγουρα αν δεν γνώριζα ποιοί ήταν πίσω από το '' Only Once Away My Son '', θα μου άρεσε και πάλι. H [Adult Swim] φέτος έχει δυνατό singles club.

Το τι έχει καταφέρει η May Roosevelt με τα τρία άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει ως τώρα δεν χρειάζεται να το επαναλάβω. Ανατρέχω σε παλιότερες αναρτήσεις, προσαρμόζω και τα συμπεράσματα εξάγονται εύκολα: '' ... Θεματικό, ένα μικρό μουσικό θεατρικό σε οκτώ μέρη ή ηλεκτρονική όπερα τσέπης ή παιδικά τραγούδια γιά μεγάλους ή όπως αλλιώς θέλετε, το Panda ( A Short Story About Love And Fear) , με ξάφνιασε στην αρχή μιάς και σε μουσικό επίπεδο, περίμενα ένα δίσκο με σολο Θερεμιν και όχι αυτό το παράξενο και σκοτεινό ηλεκτρονικό ποπ ζαχαρωτό. Το '' Panda... '' είναι ένα κομψό, τρυφερό και σκληρό ταυτόχρονα, ονειρικό αλλά και εφιαλτικό παραμύθι, απλό και απέρριτο, φτιαγμένο με ειλικρίνεια,αυθορμητισμό αλλά και γνώση ... '' ( 04.11.2009) '' ….. Χωρίς να εμπλέκονται σε φολκλορικές παγίδες και αναμνησιοπάθεια, οι οκτώ συνθέσεις του '' Haunted '', του τολμηρού, γενναίου, εν τέλει πολύτιμου, για την Νέα

  Η χρονιά του 2017 ήταν μια χρονιά που όλη η Καναδική alternative σκηνή που μας συστήθηκε στις αρχές της χιλιετίας, επέστρεψε είτε με εξαιρετικά είτε με πολύ καλά άλμπουμ. Φυσικά όλοι ξέρουμε τους THE DEARS,  τους  ARCADE FIRE,  τους  BROKEN SOCIAL SCENE,  τους  STARS,  τους  THE NEW PORNOGRAPHERS, την EMILY HAINES κλπ . Σπουδαίες μπάντες και με ήθος που ακόμα και στην περίπτωση των   ARCADE FIRE , κρατάνε και σήμερα και δεν έχουν χάσει τίποτα από την ποιοτική τους αύρα. Οι BLINKER THE STAR  είναι μια Καναδική μπάντα που υπάρχει από το 1993. Δεν έγιναν αρκετά γνωστοί παρά μόνο ίσως στους φανατικούς ακροατές του lo-fi των '90'ς. Μέχρι το 2003, κυκλοφόρησαν δύο πολυεθνικά άλμπουμ, το ντεμπούτο τους σε ανεξάρτητη και το τελευταίο, ως εκείνη την περίοδο, με δικιά τους πρωτοβουλία. Πέρασαν εννέα χρόνια μέχρι να ηχογραφήσουν καινούριο άλμπουμ και έκτοτε έχουν βγάλει άλλα δύο συν ένα σε κασέτα σε περισσότερο μελωδικές κατευθύνσεις από παλιά. Μάλιστα στο άλμπουμ επιστροφή

Η δεύτερη συλλογή '' Reload '' που παρουσιάζουμε φέτος περιέχει αποσπάσματα από πρόσφατες ενδιαφέρουσες ή σημαντικές κυκλοφορίες από το χώρο της ηλεκτρονικής και ποπ με ασαφείς κατευθύνσεις προς άλλα μουσικά είδη. Είναι ένα μουσικό ταξίδι που καταλήγει βαθιά στο διάστημα αλλά και στην προσωπική αντίληψη για τις τωρινές μουσικές τάσεις που αξίζει να παρακολουθεί κανείς και που διαμορφώνουν το συνολικό ηχητικό σύμπαν της συλλογής.  Ανοίγουμε παρτίδες με πολλές μουσικές τάσεις ταυτόχρονα  χωρίς να επιζητούμε ενιαίο χρώμα και διάθεση. Γιατί απλά είναι πιο ενδιαφέρον έτσι....

O John Carpenter ηχογράφησε ξανά μερικά από τα κορυφαία και κλασσικά μουσικά θέματα που έγραψε για τις ταινίες του. Θα συμπεριληφθούν στη συλλογή '' Anthology: Movie Themes 1974-1998 '' που κυκλοφορεί από την Sacred Bones στις 20 Οκτωβρίου. Όσοι θυμάστε την περσινή αξέχαστη εμφάνισή του στην Αθήνα, τότε δεν θα εκπλαγείτε από τις νέες εκτελέσεις.  Οι ηχογραφήσεις έγιναν από το σχήμα που συνοδεύει τον δημιουργό στις συναυλίες του και ακούγονται περισσότερο ζωντανές και λαμπερές, χωρίς να υποτιμούν τις αρχικές, ατμοσφαιρικές και λιτές, lo-fi εκτελέσεις. Ουσιαστικά κ ρατάνε την αρχική γοητεία και ανεξαρτητοποιούνται από την αρχική τους χρήση, σε αυτούσια μουσικά θέματα μυστηρίου και παιχνιδιού με αυτό που ''ελοχεύει''.   Αυτό που αποδεικνύει η συγκεκριμένη συλλογή, έστω και από τα έξι μουσικά θέματα που μας δίνει η Sacred Bones για προακρόαση, είναι ότι το Όραμα προηγείται πριν από κάθε special εφέ και green screen. Και ότι επίσης δεν χρειάζεται

Τους RUDE AUDIO τους γνώρισα όταν μου στάλθηκε το e.p. '' Rudest '', η τρίτη δισκογραφική τους κυκλοφορία, που μάλιστα είχαμε φιλοξενήσει και απόσπασμα σε εκπομπή του Σπιτιού τον Μάιο του 2016. Πρόκειται για μια κολλεκτίβα dj/παραγωγών από το Λονδίνο με μεγάλη δραστηριότητα σε πάρτυ, remix, διάφορες παραγωγές κλπ. Κολλεκτίβα που είναι γνωστοί στα κυκλώματα της Λονδρέζικης dance σκηνής και τα mixtapes τους παρουσιάζουν ενδιαφέρον. Μπορείτε να τα ακούσετε εδώ. Aν και περσινή κυκλοφορία το '' Rudest '', παραμένει  ένα καθηλωτικό e.p. με βαριά εκστατικά dub έως techno beat, που θα θυμήσουν τις παλιές '90'ς μέρες της Βρετανικής ηλεκτρονικής αναγέννησης. Περιείχε 4 κομμάτια το ένα καλύτερο από το άλλο και μου το ξαναθύμισαν γιατί έλαβα άλλες δυο ηχογραφήσεις της κολλεκτίβας. Η πρώτη είναι ένα ακυκλφόρητο κομμάτι τους που ήταν ηχογραφημένο για την συλλογή της Ολλανδικής  Night Noise records  '' Amuse Bouche vol.2 '' που κυκλοφ

Από τα τραγούδια του καλοκαιριού ( το φιλοξενήσαμε και στο καλοκαιρινό μας mixtape άλλωστε ) μέσα από ένα παλιομοδίτικο ποπ άλμπουμ που θα μπορούσε να χτυπά κορυφές αν οι εποχές ήταν λιγότερο θλιμμένες. Το ομώνυμο '' Ti Amo '' απόκτησε αυτές τις μέρες και εικόνα με ένα βίντεο με παλιομοδίτικο στυλ ή όπως συνηθίζεται να γράφεται ''vintage chic'' αισθητικής ( προτιμώ το ''παλιομοδίτικο''). Αναπτερώνει το ηθικό, ανεβάζει τις ενδορφίνες στα ύψη,  είναι ένα αχτύπητο τραγούδι σε μελωδίες , ρυθμούς και ροή. Ένα πραγματικό ποπ θαύμα από αυτά που δεν τους δείχνει κανείς πλέον τη σημασία που τους αναλογεί. Οι PHOENIX πρέπει να είναι περήφανοι ειδικά γι' αυτό το τραγούδι.