Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

  Και φτάνουμε στην τρίτη μέρα της σύμπραξης και σήμερα η επιλογή ήταν ελαφρώς δύσκολη γιατί στο ‘’Ξέφωτο’’ οι VIAGRA BOYS και οι INTERPOL ήταν αρκετά δελεαστικοί καθώς δεν έχω ξαναδεί ποτέ αυτά τα δύο σχήματα. Παρηγοριά για να πάρω μία ιδέα ήταν οι μινι λάιβ μεταδόσεις ανάμεσα στα σχήματα της Πλατείας Νερού. Την επόμενη φορά θα φροντίσω να μη τα χάσω ξανά.   Το ταξίδι στην λεωφόρο της Μνήμης και της Νοσταλγίας είχε ήδη ξεκινήσει μόλις έφτασα στο χώρο με την σπέσιαλ επανεμφάνιση των IT 95 ( In Trance 95) του ντουέτου των Αλέξανδρου Μαχαίρα και του Νίκου Βελιώτη που δημιουργούν μουσική από 1988. Τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε «χειμερία νάρκη» ελπίζουμε και η εμφάνιση τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως έκπληξη. Μόνο που αντί του Νίκου Βελιώτη στη σκηνή είδαμε τον Στάθη Λεοντιάδη δηλαδή τον Doric που μαζί με τον Νίκο Καπαντζάκη είχαν επανεκκινήσει την minimal - synth δραστηριότητα στα μέσα της δεκαετίας των ‘00΄ς σαν HUMAN PUPPETS , όταν το είδος φάνταζε απαρχαιωμένο κα

Ημέρα δεύτερη της σύμπραξης Release και Nostos με το «μενού» στην Πλατεία Νερού να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον μου και πάλι καθώς ένα από τα αρχέτυπα και πολύ αγαπημένα ηλέκτρο ποπ σχήματα της Ελληνικής σκηνής της δεκαετίας του’90, οι « synth - pioneers » που θα μας θυμίζουν για πάντα την Molly Ringwald , οι αστερισμοί που έγιναν κομήτες καθώς τους περιμέναμε υπομονετικά από το 2008 να περάσουν ξανά και οι techno -ποπ τιτάνες των ‘00’ς που πέρυσι έβγαλαν μαζεμένα ό,τι δεν είχαν κυκλοφορήσει τα τελευταία 8 χρόνια θα ήταν τέσσερεις αιτίες για ένα πολύ συναρπαστικό απόγευμα προς μεσάνυχτα και μάλιστα- spoiler alert - από τις καλύτερες release εκδηλώσεις που έχουμε γνωρίσει. Όσοι ανέβηκαν στο «ξέφωτο» όμως απόλαυσαν εξίσου τις προτιμήσεις τους. Παρακολούθησα το μισό σετ των MIKRO και αυτό που αντιλήφθηκα μετά το τέλος του σετ είναι ότι επιβάλλεται να κάνουν η ολική επιστροφή. Δεν σταμάτησαν ποτέ να είναι ενεργοί, υπολειτουργούν όμως με διάφορα σίνγκλ και συλλογές μέσα στην προηγούμεν

  Η πρώτη μέρα της σύμπραξης Release και του Κέντρου Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος ήταν κάτι σαν ένεση νεότητας για τους φεστιβαλικούς θεσμούς της χώρας. Το καθιερωμένο κοκτέιλ metal / post - punk / indie / alternative / electronica επεκτάθηκε σε reggaeton / r ’ n ’ b / hip hop και άλλες μη ροκ ποικιλίες. Παράτολμο ίσως, αλλά τελικά αποδείχτηκε ότι υπάρχει ήδη κοινό έτοιμο που οι μουσικές του αναζητήσεις είναι λίγο διαφορετικές από τις καθιερωμένες των δύο φεστιβάλ και φάνηκε να ανταποκρίνεται.  Επίσης μπορεί η σχέση τους με τη μουσική να μην είναι ίδια με προηγούμενων γενεών αλλά υπερισχύει η μεγάλη ανάγκη να εκτονωθούν, να διασκεδάσουν έστω και στις οθόνες των κινητών τους. Μπορεί να μην παρακολούθησα το 90% των συναυλιών της ημέρας αλλά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα όταν μπήκα στο χώρο για το σετ της  Tinashe   ήταν αρκετά ευχάριστη και πολύ θερμή άρα υποθέτω ότι ο κόσμος που πήγε εκεί είχε ήδη ευχαριστηθεί από τις εμφανίσεις που έχασα και αυτό είναι ένα μεγάλο θετικό στοιχείο. Νέα πρόσ

 Ό,τι έχουμε πει για τον John Cale και ό,τι έχει γραφτεί και ειπωθεί από τους ανθρώπους που ασχολούνται μαζί του τα τελευταία 60 χρόνια, πλέον είναι απλές γνώμες. Θραύσματα από την αλήθεια του καλλιτέχνη. Ο καθένας το βλέπει από τη δικιά του σκοπιά και θα ήταν πρέπον να το συνειδητοποιήσουμε αυτό. Δυστυχώς όμως θα πρέπει να δικαιολογήσω τον καλλιτέχνη, να το παίξω δικηγόρος του για πολλά που ακούστηκαν σχετική με την εμφάνιση του στο Ηρώδειο στις 19.6.2023. Δεν μου το ζήτησε κανείς και προφανώς ίσως είναι παράτολμο στην καλύτερη περίπτωση και ανάρμοστο στη χειρότερη. Αλλά, θα το πράξω. Όσοι γνωρίζουμε και έχουμε ακούσει τη μουσική του καλλιτέχνη από το 1967 μέχρι σήμερα αναγνωρίζουμε ότι είναι ένας πυλώνας του ροκ, ένα πολύ μεγάλο κεφάλαιο της μουσικής εξέλιξης του ροκ και της ηλεκτρικής μουσικής γενικότερα. Δυστυχώς όμως ακόμα διαφημίζεται σαν «πρώην μέλος των θρυλικών THE VELVET UNDERGROUND» κι ας έχει η ιστορία του έκτοτε ξεπεράσει αυτούς τους θρύλους. Πόσο υποτιμητικό για τον καλ