Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναρτήσεις

Εμφάνιση αναρτήσεων με την ετικέτα plissken festival

From Here To Eternity_PLISSKËN festival 2019_Ημέρα 2: 27.06.2019

Η δεύτερη μέρα στην Τεχνόπολη στα πλαίσια του Plisskën festival 2019 , τελείωσε για μένα μετά από αυτό που είπε ο Giorgio Moroder φεύγοντας από τη σκηνή: « Θα τα ξαναπούμε πάλι του χρόνου, την ίδια μέρα, την ίδια ώρα και ακριβώς σε αυτό το μέρος!. » Εκείνη τη στιγμή μια κοσμική ακτίνα γεμάτη γκλίτερ με άρπαξε από το χώρο και με τηλεμετέφερε σπίτι μου. Ίσως να ήταν και ταξί και μάλιστα με οδηγό κάποιον που ήξερε τι εστί Giorgio Moroder . Σαν να άκουσα μέσα στην παραζάλη μου κάτι τέτοιο: « Ο γιος μου ήρθε τις προάλλες και μου είπε ότι ανακάλυψε ένα καινούριο τραγούδι που το λένε '' The Chase'' από κάποιον Giorgio ». Αφού γελάσαμε και οι δύο, σκέφτηκα αργότερα ότι η συγκεκριμένη σύνθεση ίσως ήταν το 1978 αλλά τελικά μήπως κάνει ανάστροφη πορεία από το μέλλον στο παρελθόν και συναντά κάθε φορά μουσικούς ακροατές που ψάχνουν για έμπνευση ή απλά ακούν τη «μαγεία»; Ίσως να φταίει ότι παρακολουθώ και το '' Dark'' πράγμα που σημαίνε...

Plisskën festival 2019_Μέρα 1η: 26.6.2019

Το τολμηρό φεστιβάλ επέστρεψε στο Καλοκαίρι αυτή τη χρονιά. Η αλήθεια είναι ότι μας είχε λείψει και το χαρήκαμε ιδιαίτερα. Αψηφώντας ζέστη, ένα απλά ανεπαρκές tunnel σαν κλειστό συναυλιακό χώρο και τις γνωστές μυρωδιές μπροστά από την κεντρική σκηνή, μπορέσαμε να απολαύσουμε μια κατά τ' άλλα πολύ καλή πρώτη μέρα. Ιδιαίτερη σημασία για το ιστολόγιο αλλά και για την εκπομπή είναι ότι 3 από τους καλεσμένους της πρώτης μέρας είναι από τις μεγάλες μας αδυναμίες και προσωπικά με εξέπληξε το γεγονός της επιλογής τους. Η μέρα στην κεντρική σκηνή ξεκίνησε με την coctail lounge/yacht pop του Αυστραλού Donny Benét και της μπάντας του. Δεν άκουσα όλο το σετ αλλά κρίνοντας από τα τελευταία τραγούδια ήταν ακριβώς αυτά που θα θέλαμε ένα τόσο ζεστό απόγευμα όσο αυτό της 26ης. Πέντε τολμηροί όλοι κι όλοι λικνίζονταν στον ήλιο και οι υπόλοιποι στα πέριξ να κάθονται στη σκιά απλώς κοιτώντας την πρώτη εμφάνιση στην Ευρώπη του συμπαθούς πλέον Αυστραλού. Δεν διεκδικεί βέβαια τίποτε...

Death hop ....

Ήταν από τις συναυλιακές στιγμές που μόνο στο τέλος της δεκαετίας θα καταλάβει κανείς ,σχετικός ,πόσο σημαντική είναι. Όπως και πόσο σημαντικό σχήμα ως τα τώρα είναι οι DEATH GRIPS . Μόλις πρόσφατα μπόρεσα να «σπάσω» αυτό το πυκνό μείγμα ρυθμών και θορύβων,υπήρχαν και οι στίχοι που στην κυριολεξία δεν ακούγονται καθαρά και αν μεταβείς στούς ιστότοπους που έχουν συγκεντρώσει στίχους τους,πρέπει να αφιερώσεις ώρα για να διαπιστώσεις στο τέλος,ότι μιλούν για σοβαρά θέματα με σοβαρό τρόπο. Το αποκαλυπτικό industrial hip hip των DEATH GRIPS φάνηκε να παίρνει μυαλά στην πρόσφατη εμφάνισή τους στο Plissken Festival , το σχήμα στάθηκε αντάξιο της φήμης του κι ας μην είχαν τον ντράμερ μαζί .  Βγάζουν ένα σκοτεινό,σκληρό και ωμό μουσικό ύφος, υπογραμίζοντας την παράλληλη σχέση του με το κοινωνικοπολιτικό εφιάλτη του Δυτικού πολιτισμού.Είναι η φωνή ενός πληγωμένου θηρίου.Επικίνδυνου και απειλητικού ως προς τους θύτες του.........  Ήταν μία από τις μπάντες που άξιζαν την αναμον...