Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

Ήταν μια κατεξοχήν Φθινοπωρινή μέρα η Δευτέρα του Νοέμβρη.Και με φεγγάρι στη μέγιστη λαμπρότητά του.Δεν έβρεχε πιά ,ο ουρανός είχε καθαρίσει και η υπόγα του Ροντέο είχε μαζέψει αρκετό κόσμο για μιά ομαδική νοσταλγική παραίσθηση υπό τους ήχους τραγουδιών που σημάδεψαν την   δεκαετία του '90, είτε σε ατομικό είτε σε μαζικότερο επίπεδο. Η PAULA FRASER ,ήταν η πρώτη που ''έσυρε το χορό''.Μ'ένα σετ από τραγούδια του παλιού της σχήματος ( TARNATION ) και μερικά πρόσφατα συν ένα καινούριο,έπιασε το στίγμα της βραδυάς από το ''βούρκο έως τ'αστέρια''. Φεγγαροφωτισμένη νοσταλγία, θλίψη αλλά και ομορφιά,κουβάλησε όλο το συναισθηματικό φορτίο,το εναπόθεσε με την κρυστάλλινη ,εύθραυστη ,μοναδική φωνή της στο κοινό,χαρίζοντας μας σπάνιες στιγμές θαλπωρής και ψυχικής ισορροπίας. Έπαιξε λίγο αλλά ήταν από τα πιό όμορφα σετ που έχω παρακολουθήσει φέτος. (+) : Watercolor Lines, Your Thoughts And Mine, Games Of Broken Hearts,An Awful Shade Of Blue και τελ...

Η Φθινοπωρινη αλλαγή ώρας ,μου υπενθυμίζει πόσο πολύ χρειαζόμαστε επέκταση χρόνου.Με δεδομένα τα τρελλά και ανεξέλεγκτα ωράρια εργασίας-δουλείας και με ένα σωρό εκκρεμότητες ,το να μην υπάρχει ελεύθερος προσωπικός χρόνος, αρκετός ελεύθερος χρόνος ισοδυναμεί με αυτοκτονία. Ο προσωπικός χρόνος,ισορροπεί το πνεύμα,το σώμα ,τη ψυχή είναι το αντίβαρο σε μια ολοένα ασφυκτική κοινωνική ζωή, ένας τρόπος αποσυμπίεσης ,μία ανακωχή με το περιβάλλον.  Αλλιώς  ο λόγος και η αιτία της ύπαρξης μέσα στον κοινωνικό περίγυρο, εξαφανίζονται. Ο υπόλοιπος χρόνος φεύγει από τα χέρια σαν νερό...Το κινούμενο άγχος που βλέπεις στο δρόμο ,ανήκε κάποτε στο Ανθρώπινο Γένος..... Σήμερα ήταν ένα Κυριακάτικο πρωινό από αυτά που ονειρευόμουν  πάντα.Με περισσότερο ύπνο,με περισσότερο χρόνο για ο,τιδήποτε. Περισσότερη μουσική εννοείται. -JONATHAN RICHMAN,PAULA FRASER, σε λίγες μέρες στην Αθήνα,δύο εναπομείναντες ρομαντικοί που η λέξη τροβαδούρος δεν θυμίζει γραφικούς μετα Ντυλανικούς βαρύγδουπους π...