Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

...Αυτά είναι τα 12 άλμπουμ που βρίσκονται κάτω από τα 50 και που μου πρόσφεραν είτε πολλές συγκινήσεις είτε θαυμασμό για την επιμονή και την προσπάθεια για κάτι πανω από το μέσο όρο.Φυσικά υπάρχουν καταξιωμένα ονόματα που θα μπορούσαν να μείνουν εκτός συναγωνισμού αλλά βρίσκονται εκεί στη βάση για να στηριχτούν τα επόμενα.....  Λάβετε υπ' όψη ότι ξεχώρισαν ανάμεσα από δεκάδες κυκλοφορίες που άκουσα φέτος,είτε με το ενδιαφέρον του οπαδού είτε από καθαρή περιέργεια επειδή μου το σύστησε ή το έγραψε κάποιος άξιος εμπιστοσύνης.  Υπάρχουν όμως και δεκάδες άλλες κυκλοφορίες που ενδέχεται να κουβαλούν σπόρους ενός λαμπρού μέλλοντος και πραγματικά λυπάμαι που δεν μπόρεσα να τις ανακαλύψω και λόγω «κολλήματος» με αγαπημένα μου ονόματα αλλά και λόγω χρόνου...Δεν μπορώ να πω ότι αυτή η χρονιά  ήταν ένα ορόσημο,όμως όπως πάντα είχε λαμπρές στιγμές.   Εξήντα δύο από αυτές θα ακολουθήσουν από τη στιγμή αυτή μέχρι το τέλος του χρόνου ή νωρίτερα. Καλώς ήλθατε και πάλι σε αυτό...

45. Graphic As A Star - JOSEPHINE FOSTER  Είναι το πιό καινούριο άλμπουμ που θα δείτε σε αυτή τη λίστα .Δεν γινόταν αλλιώς. Ύστερα από την εξαιρετική ,για όσους το πρόσεξαν,εμφάνισή της στην Ελλάδα, άρχισα να μαθαίνω και ν' ακούω ακόμα πιό πολλά πράγματα για αυτή την ιδιαίτερη φολκ καλλιτέχνιδα.Και όσο περισσότερα άκουγα τόσο περισσότερο με κατακτούσε η υπέροχη φωνή της. Όλο τον προηγούμενο Χειμώνα,έζησε σε ένα ορεινό,ημιαπομονωμένο χωριό στην Ισπανία, δουλεύοντας τα τραγούδια του άλμπουμ με συνοδεία ακουστικής κιθάρας και φυσαρμόνικας. Αυτή τη φορά δεν ήταν τραγούδια κλασσικής μουσικής  αλλά ποιήματα της περίφημης Αμερικάνας ποιήτριας Emily Dickinson . Το αποτέλεσμα είναι 27 σύντομα τραγούδια όπου κυριαρχούν η μαγική,νανουριστική φωνή της Φοστερ και οι ορεσίβιες μελωδίες που ντύνουν τα εσωστρεφή ποιήματα της Ντίκινσον,φέρνοντας τα στο φως και τον καθαρό αέρα...Μία "συνεργασία" με διαφορά ενός και κάτι αιώνα,από δύο πολύ ιδιαίτερες προσωπικότητες της Αμερικάνικης πολι...

 Δεύτερη επίσκεψη στο Ροντέο μέσα σε δύο εικοσιτετράωρα και η ατμόσφαιρα είχε αλλάξει σε σύγκριση μ'εκείνη στον Jonathan Richman .Λιγότερος κόσμος,λιγότερη ζέστη και ευχάριστη διάθεση.Αυτή τη φορά όμως ,τα τρία ονόματα της βραδυάς καθυστέρησαν να βγούν,αλλά η αναμονή ήταν γεμάτη από μουσικές αναμνήσεις της δεκαετίας του '80. Ο VICTOR HERRERO ,έκανε την εμφάνιση του χωρίς να τον πάρουμε χαμπάρι και έπαιξε με την ακουστική του κιθάρα μουσική, που λόγω του χώρου αλλά και της αδιαφορίας του κοινού ακούστηκε σαν μουσική συνοδείας για φαγητό ,ποτό κλπ.Λυπάμαι που το λέω έτσι κυνικά.Η μουσική  του HERRERO ,ακούγεται καλύτερα σε ιδιωτικά σύμπαντα ή σε μέρη όπου όλοι θα σταματούσαν να φλυαρούσαν και να πρόσεχαν περισσότερο τη μουσική... Η JOSEPHINE FOSTER ,το πραγματικό αστέρι της βραδυάς, εμφανίστηκε από άλλη διάσταση.Και να μην ήξερες τί έπαιζε,από το παρουσιαστικό και ενδυματολογικό και μόνο έμπαινες στο νόημα...Έμπαινες ? Με φωνή που θυμίζει Θέρεμιν,ζεστή και γλυκειά,νοσταλγι...