Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

  Δύο ισχυρά ντεμπούτα, ένα άλμπουμ καλλιτεχνικής ωριμότητας από σχήμα που εξακολουθεί να βρίσκεται στις λίστες μας τις χρονιές που κυκλοφορεί δίσκους και δύο καινούρια άλμπουμ δύο βασικών σχημάτων-κλειδιών για Το Σπίτι Με Τα Παράξενα εδώ και 35 χρόνια.   41. Hyaline – MARIA BC [Fear Of Missing Out] Νέα είσοδος στο ιστολόγιο. Είναι το ντεμπούτο άλμπουμ της καλλιτέχνιδας από το Οχάιο. Έχει κλασσική παιδεία σαν mezzo-soprano και μεγάλωσε τραγουδώντας στην εκκλησία του πατέρα της πριν μετακομίσει στην Καλιφόρνια. Από ότι εξάγουμε από την ακρόαση το ‘’Hyaline’’ είναι και επιδέξια κιθαρίστρια. Τα τραγούδια του άλμπουμ αποτελούνται από αιωρούμενες, ονειρικές μελωδίες που βγαίνουν μέσα από ομιχλώδη φωνητικά, γαλήνια ριφ από κιθάρα κυρίως και νέφη στρωμάτων ήχου και έχουν το προσόν να αναζητούνται και μετά την ακρόαση του δίσκου. Το γενικότερο ηχητικό περιβάλλον δημιουργεί την εντύπωση ότι ο αέρας κυριαρχεί αλλά υπάρχει και η αίσθηση της συναισθηματικής υγρασίας μαζί. Όταν...

Οι TWILIGHT CIRCUS είναι το dub και reggae μουσικό όχημα του Ryan Moore , πρώην μπασίστα και ντράμερ κυρίως,των THE LEGENDARY PINK DOTS .  Ο καλλιτέχνης συνεργάστηκε μαζί τους από 1992 μέχρι το 2001, ενώ παράλληλα συμμετείχε στους TEAR GARDEN . Η χαρακτηριστική βαθιά space dub εξωπραγματική διάθεση όλων των άλμπουμ των L.P.D. αλλά και των   TEAR GARDEN   σε ένα βαθμό,στη διάρκεια της καταλυτικής συμμετοχής του   Ryan Moore , δεν περνούσε απαρατήρητη. Το ταλέντο του καλλιτέχνη στις dub παραγωγές αλλά και η δημιουργία ξεχωριστών ηχητικών περιβαλλόντων είναι επίσης εμφανές και με τις ηχογραφήσεις σαν TWILIGHT CIRCUS . Κάτω από αυτό το όνομα αλλά και σαν TWILIGHT CIRCUS DUB SOUND SYSTEM έχει εργαστεί με ένα ευρύ φάσμα σεβαστών dub, reggae και ηλεκτρονικών σχημάτων, συμπεριλαμβανομένων των: Sly & Robbie, Dean Fraser, Luciano, Michael Rose (Black Uhuru) , Mikey General, Big Youth, Skully Simms, Vin Gordon (Bob Marley), Earl "Chi...

'' Silent as the final hour heralding a quake, we cut the wire . . . We slipped the guard, sprayed ''LOVE'' across the barricades. As searchlights swooped and froze and failed to isolate a trace of life outside the gates of New Tomorrow. The penalty for deviation's clear to those with ears and eyes. We stretch our claws behind closed doors. We always have our alibis. Outside we smile with lips zipped, eyes fixed forward. We never criticise the pure and guiding Light of new Tomorrow. But though they burned the history books, they cannot kill the ghost that cruises Blindman's boulevard and plants a rose . . . who flings his seeds of Breakdown Bridge and sees a legend grow of life beyond the throes of New Tomorrow. And we have watched the sun roll down the mountain to a frozen lake. We have heard our laughs go on forever deep inside a crystal cave. We told them as they plunged the needle, pledging our escape from the all-embracing arms o...

Απλά μπήκα στη σελίδα τους στο myspace,'ετσι να δω τί παίζει.Τριάντα χρόνια ζωντανοί και ακμαίοι,δίνουν συνεχώς συναυλίες ( αξέχαστες και οι δύο στο Gagarin) και το γιορτάζουν ανάλογα,με επανακυκλοφορίες αλλά και τουρνέ που δεν περιλαμβάνουν την Ελλάδα δυστυχώς. Τι ήθελα και μπήκα όμως ? Με πήραν φαλάγγι οι αναμνήσεις και να'σου τρία πολύ σημαντικά τραγούδια απο τη χρυσή περίοδό τους (δεκαετία '80), να κοσμούν τη σημερινή ανάρτηση-ανάμνηση. Τα βίντεο δεν είναι επίσημα,γιατί ποτέ δεν υπήρξαν βίντεο για αυτά τα τα τρία αριστουργήματα...Sing While You May λοιπόν και ακούστε τρία τραγούδια που για κάποιους λόγους δεν μπορώ να ξεχάσω στον αιώνα τον άπαντα και θα με στοιχειώνουν πάντα.....

Χρονια τωρα, με διαλειμμα μιας οκταετιας λογω ελλειψης πληροφοριων, ειναι το πιο αγαπημενο μου συγκροτημα. Αν μπορουσα θα ακουγα δισκους τους καθε μερα και για πολλη ωρα. Τις δυο τελευταιες φορες που επισκεφθηκαν την Αθηνα ,ουσιαστικα, καθαγιασαν την ταλαιπωρη σκηνη του Gagarin , με δυο θρυλικα κονσερτα για το παραξενο,το αποκοσμο,το εσωτερικο, το στραβα συναισθηματικο,το ονειρο , κ.π.λ. Κοντα σε αυτο που Το Σπιτι νομιζει οτι ειναι ο ορισμος της Μουσικης,χωρις συμβιβασμους , με ακροατηριο που τους ακολουθει σταθερα ,και παρολη την αδιαφορια του μουσικου τυπου ακομα και του εναλλακτικου, παρουσιαζουν φετος,σε πεισμα των καιρων , το " Plutonium Blonde ''. Το ακουω σε συνεχη επαναληψη και κυριως τα βραδυα.Απο την αρχη μεχρι το τελος. Περιεχει αυτα που εχω αγαπησει περισσοτερο απο αυτους.Ακουγονται ωριμοτεροι ,πιο ουσιαστικοι πλεον. Στα αυτια μου φανταζει οτι καλυτερο εχουν κυκλοφορησει τα τελευταια ,δεκαπεντε χρονια. Κατι σαν επιτομη ,της καρριερας τους. ...

Καινουριο απο τις Ροζ Κουκκιδες..Περισσοτερα οταν το "Plutonium Blonde'' κυκλοφορησει. Αν κρινω απο το τραγουδι ,δε μας περιμενουν εκπληξεις, αλλα ενα ακομα "ταξιδι" στον Κουκιδοκοσμο θα τον κανω ευχαριστως...Κρατειστε την ανασα σας.