'' We marry the dance ethic with the pop ethic, and make something that you can dance to and sing along to' '. Αυτό ακριβώς είδαμε κι εμείς εκείνο το βράδυ.Μια μπάντα να παίζει μουσική του Σαββατόβραδου, μεσοβδόμαδα. Κι αν νομίζετε ότι κάτι έφταιγε που δεν επικρατούσε το κέφι που θα έπρεπε, αυτό ήταν η καταθλιπτική ατμόσφαιρα αβεβαιότητας και μουδιάσματος που μας έχει πάρει και μας έχει σηκώσει τελευταία, παρά επαγγελματισμός του σχήματος. Είδαμε μια ρυθμική μηχανή που έπαιξε χορευτική μετα-νεοκυματική και με άλλες 80'ς αρρώστιες,ποπ, με ξεκάθαρες απόψεις,χωρίς να βασανίζει τον ήχο της αλλά να τον κατευθύνει στο κοινό, αποκλειστικά για χορό και ξέδωμα. Η εμφάνιση τους,εξελίχθηκε σε πάρτυ,έ παιξαν όλα τα καλά τραγούδια που διαθέτουν και αρκετά από αυτά ακουγόντουσαν καλύτερα από τους δίσκους. Αν εξαιρέσει κανείς ότι το μπάσο δεν είχε τον όγκο που χρειαζόταν και την αρχική αμηχανία,όλο το υπόλοιπο σετ κύλησε όμορφα και ρυθμικά.Το σχήμα ...