Κάποτε το λέγαμε hauntology. Τώρα πια δεν πειράζει πως θα το αποκαλούμε γιατί κανείς δε δίνει σημασία στον ήχο και στη μουσική αν αυτή δεν συνοδεύεται από ρηχή κοσμικότητα, μεγαλόστομες δηλώσεις, «επαναστατικό» λόγο, εκκεντρικότητα στην εμφάνιση, έπαρση κλπ. Με λίγα λόγια αν δεν κάνει «κοινωνικό θόρυβο», αν δεν ενοχλεί την κατάλληλη στιγμή, αν δεν περιλαμβάνει σεξ ή δεν προωθείται από εταιρείες, κλίκες, κοινότητες κλπ, δεν υπάρχει στο μουσικό στερέωμα. Η '' Μόνη Γάτα που Απέμεινε Στην Πόλη » εξόριστη από το χωριό με βαρύτατες κατηγορίες ότι ήταν « Η Πιο Ασυνήθιστη » εκεί και γι' αυτό μια πολύ κακή επιρροή στα υπόλοιπα «ζώα», έρχεται σε άσχημες εποχές όπου ο λειτουργικός μουσικός μανδύας της έννοιας «Πόλη» είναι αόρατος απέναντι στον θόρυβο από μουσική σε αποσύνθεση και ημιμάθεια. Οι επικλήσεις της σε «Αμόλυντους Προγόνους» δεν εμφανίζονται σε κανένα timeline, ωστόσο αν και μη αποτελεσματικές κουβαλάνε μυστήριο, εξωτικές dub ρυθμολογίες που το αυτί δεν μπορεί να «φακελώσει».