Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

 Γιατί να επιμένουμε στον Iggy Pop ; Γιατί να ακούμε ακόμα δίσκους του ή να παρακολουθούμε συναυλίες του; Η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι πάρα, μα πάρα πολύ εύκολη. Ο Iggy είναι ένας ροκ καλλιτέχνης που επέζησε του hype όταν επέστρεψε από την «κόλαση», αποδείχθηκε ένας καθώς πρέπει καλλιτέχνης που είχε να πουλήσει ένα και μόνο πράγμα χωρίς να αναλώνεται σε «προκλητικές» δηλώσεις, ή σκάνδαλα για διαφημιστικούς σκοπούς και χωρίς να δίνει τροφή σε κάθε λογής σκατόψυχα τρολ να τον «ακυρώνουν» ή να σκαλίζουν το παρελθόν του για να λυσσάξουν. Παραμένει ένα «rock asset», ένα σίγουρο χαρτί για επιχειρηματίες της ροκ, ένα καλλιτεχνικό  Ον που έχει ξεπεράσει ακόμα και την έννοια του γραφικού. Η επιβίωση του αλλά και η ασταμάτητη δημιουργικότητά του όσο και να είναι κάτι που δεν έχει καμμία σημασία σήμερα, διατηρεί την προσωπικότητα που γνωρίζουμε πολλές δεκαετίες τώρα σε αξιοσέβαστα επίπεδα. Πάνω απ' όλα όμως είναι ότι τα «προϊόντα» του παραμένουν αξιοσημείωτα και ειδικά τα τελευτ...

“ This is an album in which other artists speak for me, but I lend my voice,” “ By the end of the tours following Post Pop Depression, I felt sure that I had rid myself of the problem of chronic insecurity that had dogged my life and career for too long. But I also felt drained. And I felt like I wanted to put on shades, turn my back, and walk away. I wanted to be free. I know that’s an illusion, and that freedom is only something you feel, but I have lived my life thus far in the belief that that feeling is all that is worth pursuing; all that you need—not happiness or love necessarily, but the feeling of being free. So this album just kind of happened to me, and I let it happen.” ( Iggy Pop) Το καλύτερο δώρο που μπορεί ένας executive δισκογραφικής να κάνει σε καλλιτέχνες σαν τον Iggy Pop , είναι να τον αφήνει τελείως ελεύθερο να κινηθεί όπου θέλει χωρίς να υπολογίζει το κόστος. Καλλιτέχνες σαν αυτόν , με τόσα χρόνια προσφοράς και δημιουργίας...

  Πρόλογος: Πριν από πολλά χρόνια είχα μια επιθυμία. Να δω κάποτε τους The Velvet Underground και τους Stooges ζωντανά στην Αθήνα. Όμως αυτό ήταν αδύνατο για την εποχή που εξέφραζα την επιθυμία εκείνη. Το 1986, δεν υπήρχαν ούτε The Velvet Underground ούτε Stooges. Δεν υπήρχαν τα κόλπα και οι ανάγκες των επανασυνδέσεων που θα αποτελούσαν ένα από τα κύρια μουσικά θέματα των επόμενων δεκαετιών. Όπως γνωρίζετε βέβαια τα δύο αυτά σχήματα επανήλθαν.  Την επανασύνδεση των πρώτων δεν την βιώσαμε ποτέ από κοντά γιατί η τουρνέτου 1993 έφτασε μέχρι την Ιταλία και τέλος. Οι Stooges όμως ήρθαν στην Ελλάδα αρκετές φορές. Η πρώτη τον Ιούλη του 2004, ήταν μια πολύ δυνατή εμπειρία για μένα. Ένα από τα δύο ροκ όνειρα μου έγιναν πραγματικότητα. Μου επιτρεπόταν λοιπόν να το διασκεδάσω εκεί στις πρώτες σειρές μαζί με τους πιτσιρικάδες κι ας είχα τα διπλάσια τους χρόνια. Κι ας μην ήταν η αίσθηση του κινδύνου ορατή πλέον όπως ακούγεται στους δίσκους. Οι Stooges είναι η μόνη ροκ μπ...

Ο Iggy Pop κυκλοφόρησε καινούριο άλμπουμ. Από πότε έχω να αφοσιωθώ σε καινούριο άλμπουμ του; Δεν θυμάμαι ειλικρινά.... Το '' Post-Pop Depression '' όμως όπως και το '' Blackstar '' του αείμνηστου D. Bowie , είναι από εκείνα που διαγράφουν το πρόσφατο παρελθόν μονοκοντυλιά και μας επαναφέρουν στην εποχή που κάθε άλμπουμ τους ήταν ένα μικρό ή μεγάλο γεγονός. Αυτή τη φορά ο Iggy Pop είχε ένα σίγουρο χαρτί. Τον Josh Homme και το στούντιο του στην έρημο. Χρηματοδότησαν όλο το εγχείρημα και μαζί με τον κημπορντίστα και κιθαρίστα Dean Fertita ( QUEENS OF THE STONE AGE, DEAD WEATHER ) και τον drummer Matt Helders ( ARCTIC MONKEYS ), ηχογράφησαν το άλμπουμ μέσα σε δύο μεγάλα session το Γενάρη που μας πέρασε με μεγάλη μυστικότητα και με έναν κανόνα: Όχι έτοιμα τραγούδια αλλά μόνο κεντρικές ιδέες. Το τελικό αποτέλεσμα κάθε άλλο παρά καταθλιπτικό ακούγεται καθώς εδώ έχουμε σύμπραξη των μουσικών κόσμων των καλλιτεχνών σε εννιά τραγούδια που σφύζουν α...

Ναι και αυτό το καλοκαίρι.Προσφέροντας κοφτερό σαρκαστικό χιούμορ, αλληγορίες για τη ζωώδη  Φύση του ανθρώπου,ο πέμπτος κύκλος του True Blood , είναι ακόμα ένα διασκεδαστικό ,συμβολικό πάρτυ αίματος και συγκρούσεων με το αθέατο,μια καλοκαιρινή σαπουνόπερα με ιδιαίτερα βλάσφημες και πρωτόγονες εξάψεις... Και εξαιρετικά τραγούδια. Που υπενθυμίζουν ότι παρ' όλα αυτά, δεν είναι παρά μια δυνατή σαν καλοκαιρινό κοκτέηλ τηλεοπτική σειρά για να τη βγάλεις καθαρή μια πολύ όμορφη αλλά ζεστή εποχή που, ειδικά πάνω στη στιγμή που θέλεις να αφεθείς ελεύθερος,ξαφνικά όλο το σύμπαν επιτίθεται με κοφτερούς κυνόδοντες επάνω σου.  Το τραγούδι τίτλων του επεισοδίου που προβάλλεται στις 8 Ιουλίου και από την επόμενη μέρα σε όλα τα καλά τόρεντ για τους «κερατάδες και δαρμένους» φτωχούς της Νότιας Ευρώπης και όχι μόνο,,είναι μια φαντασμαγορική ροκ συνάντηση του Iggy Pop με την Beth Cosentino των BEST COAST .   Το ' 'Let's Boot And Rally '',είναι ένα καλοκαιρινό ροκ τραγούδι....

 Είχε τα γενέθλιά του πριν από κάτι μέρες και αντί για τα τυπικά σας παρουσιάζω ένα δίπτυχο σπαρταριστής πρόζας του Henry Rollins ,από τις εμπειρίες του παίζοντας με τον IGGY POP και πώς δεν κατάφερε να του τη « βγει».. «   You never gonna beat the master   »,λέει προς το τέλος του δεύτερου μέρους ο Henry Rollins και έχει απόλυτο δίκιο.....

Ευχαριστώ,al ram...Κομμάτι ένδοξου ροκ...Σκέτη ειδωλολατρεία (αστειεύομαι..)