Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

47. Looping State Of Mind - THE FIELD « Η «λουπίτιδα» του φετινού άλμπουμ είναι σε έξαρση και  μπορώ να διακρίνω αρκετό χρώμα ταξιδεύοντας προς το κέντρο του χαλαρωτικού,ζεστού νεφελώματος του άλμπουμ. Ηλιοφόρα μοτίβα,groovy μπασσογραμμές,ήρεμες θεάσεις τοπίων από ψηλά, το παλιό THE FIELD μοντέλο αλλά πιο ευφορικό ,e-bow κιθάρες και φασματικά φωνητικά.Όλα λειτουργούν όμορφα και φαίνεται ότι το '' Looping State Of Mind '' βρίσκει το προσψπικό όχημα του Axel Willner,σε φόρμα... » Για τους φίλους αυτών των technoτροπιών ,είναι μια ευχάριστη έκπληξη το γεγονός ότι η ελικοειδής μουσική του άλμπουμ καταλήγει ψηλότερα και κοιτά τον ήλιο κατάφατσα χωρίς να τυφλώνεται.Ότι η διάρκεια των συνθέσεων δεν είναι τόσο μεγάλη όσο φαίνεται από τη χρονική διάρκεια.Τί είναι ο χρόνος άλλωστε.. Η μακαριότητα είναι ένα μόλις έτος φωτός μακριά....

Οι λούπες που φτιάχνει ο Axel Willner ,εδώ και τρία πανομοιότυπα άλμπουμς ξεκινώντας από το εξώφυλλο και καταλήγοντας στα αστέρια με  αυτές που καταφέρνουν να συντονίζονται ρυθμικά με το Σύμπαν,ήταν και είναι πάντα ευπρόσδεκτες στο Σπίτι. Ακούγοντας το τρίτο πόνημα του σαν THE FIELD ,'' Looping State Of Mind '',κατάλαβα ότι μου έλειψαν τα τελευταία δύο χρόνια. Ή μήπως το άλμπουμ του αυτή τη φορά έχει περισσότερες αφορμές για αποδράσεις πάνω από τη Στρατόσφαιρα ; Η αίσθηση ότι παντά πετάς ή αιθεροβατείς με τη μουσική του Axel Willner ,είναι το μεγαλύτερο και το πιό σημαντικό προτέρημα της και αυτό που τη διαφοροποιεί από ανάλογες προσπάθειες,του χώρου της ευρύτερης techno ή χορευτικής μουσικής.Δεν είναι μόνο η ψυχρή,τεχνολογική,πειθαρχημένη ενορχήστρωση αυτών που βγαίνουν από τον ηλεκτρονικό στόλο του καλλιτέχνη,που τον κατατάσσει σε σημαντική μορφή της Ευρωπαικής μουσικής.Είναι και η πολυχρωμία  εντέχνως κρυμμένη μέσα σε αυτό το πυκνό, ομογενοιποιημένο ρυθμικό νέφ...

Ηταν απο τις πιο ομορφες στιγμες του φετινου Synch .Αλλα δεν ηταν ακριβως δικο του.Με αυτο ομως ,γραμμενο σε απλο cdr,ο AXEL WILLNER , το 2005,περασε τις πορτες της KOMPAKT και αμεσως υπογραψε συμβολαιο μαζι τους και σαν THE FIELD , μας εκανε να ξαναχορεψουμε παλι, οπως στα '90'ς. Ηταν ενα δικο του μιξ στο ' 'My Heartbeat '' της ANNIE . Τοσο δικο του ,που πλεον μονο σα δικη του συνθεση με σαμπλ το ονειρικο ρεφρεν του ποπ υμνου,μπορει να λογιζεται πια.Χαρηκα που το βρηκα, αλλα χαρηκα πιο πολυ ,που μου ξαναθυμισε ποσο ομορφο παραμενει το πρωτοτυπο ,ακομα και σε καλοκαιρια σαν κι αυτο ,. ΕΔΩ το πρωτοτυπο,εδω η εκδοχη των FIELD και παρακατω ετσι οπως το επαιξαν στην Αθηνα...

Η πρωτη μερα ηταν πιο ροκ απο οτι φαινοταν. Oι ΡΟΔΕΣ ,εσυραν πρωτοι το χoρο ,με τον κοσμο να μη πλησιαζει κοντα.Ο Νικητας Κλιντ και οι υπολοιποι δεν δαγκωνουν βεβαια, αλλα ειναι κριμα για το πιο ανοιχτομυαλο συγκροτημα της Ελληνικης Σκηνης , να εχει τετοια αντιμετωπιση. Οι YO LA TENGO ,σταθηκαν στο υψος τους,δηλαδη ,επαιξαν με παθος ,δοσμενοι ολοκληρωτικα στη μουσικη τους και πολυ ευγενικοι με το κοινο.Μια μπαντα προτυπο για την εναλλακτικη σκηνη των Η.Π.Α,αλλα σε εναν αλλο κοσμο. Οι LIARS ηταν μια αποκαλυψη για μενα ,κρινοντας μονο απο το τελευταιο κομματι που προλαβα να δω.Δυστυχως σχεδον μετανοιωσα που τους εχασα,αλλα ειμαι σιγουρος οτι θα ξαναρθουν ,κρινοντας απο την ανταποκριση του κοινου,που ηταν ΘΕΡΜΗ .. Οι HOLY FUCK ,το αναμφισβητιτο φαβορι της ημερας,προκαλεσαν ανελεητο pogo στον κοσμο ,παιζοντας ενα κραμα απο kraut/funk/disco,που δημιουργει εκρηκτικη ατμοσφαιρα.Το κορυφαιο για την πρωτη μερα,και πολλα χαμογελα ευτυχιας αμεσως μετα το τελος.. Τους HAPPY MONDAYS τους...