Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

  18. À La Ô Terre – POPULATION II (Castle Face) Καναδική μπάντα που ηχογραφεί και αυτή στην εταιρεία του John Dwyer και έκανε αίσθηση στους ροκ κύκλους. Είναι το τρίτο άλμπουμ της Castle Face που έχουμε στα 120 πρώτα και το πιο αγαπημένο μας και το πρώτο του σχήματος που αριθμεί δύο ακόμα μικρότερες σε διάρκεια κυκλοφορίες. Οι δέκα συνθέσεις του άλμπουμ διακρίνονται για την περιπετειώδη τους ενορχήστρωση που πανοραμικά μπορεί να μετακινηθεί από το μπλουζ, στην jazz, στο kraut, στην ψυχεδέλια,  στο metal, μετά πάλι στην jazz. Το εξώφυλλο με το παγωμένο βουνό δεν αντικατοπτρίζει την ροκ λάβα που ξεχύνεται από το ηχητικό πανδαιμόνιο που δημιουργείται εκεί μέσα. Ήχος που δεν κρύβει εκπλήξεις αλλά χωρίς κανένα ενδοιασμό διακηρύσσει την αγάπη του στα '70'ς. Ο δίσκος συνολικά δίνει την αίσθηση ευχάριστης δίνης καθώς οι αλλαγές στους ρυθμούς ή στην ένταση προετοιμάζονται από την ηχητική ροή των συνθέσεων που έχουν την ένταση της καταιγίδας.  Είχα πολύ καιρό να ακούσω...

Οι NO SPILL BLOOD είναι ένα Ιρλανδικό «βαρύ» σχήμα που μέχρι τώρα έχει κυκλοφορήσει ένα Ε.p. ( Street Meat , 2012). Αποτελείται από τον Matt Hedigan ( των ELK ) στο μπάσσο και στη φωνή, τον Lar Kaye (των ADEBISHI SHANK ) ενώ δεν έχει κιθαρίστα ούτε χρησιμοποιεί κιθάρες παρά μόνο τα synth του Ruadham O’Meara (των MAGIC POCKETS ). Ένα super group της αφρόκρεμας της πρόσφατης Δουβλινέζικής ροκ σκηνής λοιπόν που στις 10 Μαρτίου, κυκλοφορεί το ντεμπούτο του άλμπουμ '' Heavy Electricity '' από την αγαπημένη Sargent House records ( Chelsea Wolfe, Emma Ruth Rundle, RUSSIAN CIRCLES κλπ) Από τον τίτλο και μόνο καταλαβαίνει κανείς περι τίνος πρόκειται. Και δεν πέφτει έξω. Το πλαίσιο είναι συγκεκριμένο, ο ήχος είναι βαρύς, δυναμικός και ασήκωτος. Αλλά όταν πιάνω τον εαυτό μου να κάνει headbanging σαν 18 χρονος μεταλλάς, τότε πρεέπι να καταλάβετε ότι ΚΑΤΙ υπάρχει σε αυτό το άλμπουμ που το κάνει ξεχωριστό από την πρόσφατη «συγκομιδή» μεταλ δίσκων. Θα αποφύγω να τους...

Λένε ότι θα ενωθούν ξανά.Θα περάσουν και από την Ελλάδα άκουσα,όχι σαν Garcia Plays Kyuss   αλλά σαν KYUSS LIVES . Φυσικά χωρίς τον Josh Homme δεν επιστρέφει η παλιά μαγεία πίσω..Όποιος τους είδε τότε που έπρεπε είναι τυχερός.Οι υπόλοιποι που τους αγαπήσαμε μετά, καλά να πάθουμε.  Όμως λίγα ψίχουλα αίγλης σίγουρα θα υπάρχουν,ακούγοντας το '' Green Machine'' , το ''Demon Cleaner'' ή το ''Thumb''  ,   στα τέλη Μάρτη 2011,   με τα 3/4 των μελών του σχήματος με τα οποία,γνώρισε δόξες στα '90'ς ,δεκαεπτά χρόνια μετά από την πρώτη φορά που μου τους σύστησαν για πρώτη φορά ,σαν grunge μεν αλλά κάπως διαφορετικό από αυτά που είχαμε συνηθίσει... Από την άλλη έχουμε την εντυπωσιακή επιστροφή ενός σχήματος που ποτέ δεν μπορούσα ν' αντισταθώ στη μουσική τους και ευχόμουν να είχα και την όρεξη να τους ακολουθήσω ακόμα και στα στραβοπατήματά τους.Ήταν η φωνή του Dave Wyndorf   και η ξεκάθαρη βροντώδης παραγωγή που ξεφορτώνει τον εγκέφ...