« .. Άκουσα το τραγούδι τέλη 1989 αρχές 1990, στον 902 Αριστερά στα fm όταν έπαιζε μουσική το επιτελείο του περιοδικού 'Ηχος της τότε περιόδου. Μου άρεσε η μελωδία και η μελαγχολία του κομματιού. Μετά από μερικές «κατραπακιές» συνηδητοποίησα πόσο σημαντική δυναμική δίνει η αίσθηση ότι η φωνή ακούγεται σαν να βγαίνει από τηλεφωνητή σαν το πρόσωπο που τραγουδά να μην είναι εκεί πια.. Οι τραυματικές αναμνήσεις είναι παντού και ίσως η φωνή να είναι οι ίδιες που τραγουδούν. Η μουσική απλή και απέριττη μόνο που τότε απλά δεν μπορούσαμε να χαρακτηρίσουμε ότι ακουγόταν σαν χαμένο των MOGWAI από το σάουντρακ του '' Les Revenants ''. Μια ζωή μετά, ξανακούω το τραγούδι γιατί ο fb φίλος και μάλλον μουσικός μου συγγενής Μιχάλης Κοκολόγος το δημοσίευσε, δίνοντας μας hints ότι η Marnie Weber κυκλοφόρησε δίσκους και μετά από το δεύτερο άλμπουμ της '' Woman With Bass ''. Θυμάμαι όμως ότι το πρώτο σόλο άλμπουμ της '' Songs Hurt Me '' είχε αρχ