Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

  9. The Passion  Of – SPECIAL INTEREST (Thrilling Living_Night School) Η πρώτη σκέψη όταν ακούει κανείς « μουσικός από τη Ν. Ορλεάνη» είναι η γραφική εικόνα ενός bluesman σε σκοτεινά μπαρ, πολύ αργά το βράδυ κλπ. Όχι πια. Οι SPECIAL INTEREST και μία αρμάδα από σχήματα που παίζουν σε απόμερα σκοτεινά κλαμπ dark wave, σκληρή electronica κλπ. αναλαμβάνουν να δείξουν ένα περισσότερο ζωηρό και θερμό μουσικό ρεύμα που συμβαίνει τώρα εκεί. Το ντεμπούτο του σχήματος, το πυρακτωμένο '' Spiraling'' e.p. του 2018,  ήταν ένα μεταπανκ δυναμιτάκι, που λες και το έσκασε από τη Μ.Βρετανία του 1979-1983 και μια  υπόσχεση για το τι ακριβώς θα συνέβαινε σε αυτή τη δεύτερη κυκλοφορία τους.  Το '' The Passion Of '' δεν κρατά ούτε μισάωρο και ηχητικά είναι έχει πιο πλούσια και ισχυρότερη σε ένταση παραγωγή από το ντεμπούτο τους e.p.   Η μουσική τους παλέτα εκτός από punk και post punk  έχει εμπλουτιστεί με electropunk και industrial techno αποχρώσεις. Τα τραγού...

Οι WHISPERING SONS ζουν και αναπνέουν τον αέρα των Βρυξελλών.  Τους πρωτοάκουσα λίγο πριν έρθουν για το πρώτο τους live στην Αθήνα τον περασμένο Φεβρουάριο. Μέχρι τότε είχαν κυκλοφορήσει το e.p. '' Endless Party'' (2015) και τα single ' ' Performance/Strange Identities'' (2016) και '' White Noise/Performance ( b remix)'' (2017). Αν και ο ήχος τους παρέπεμπε στον παλιό καλό dark/post/new wave ήχο της δεκαετίας του '80 δύσκολα με έπεισε να πάω να τους δω ή να τους θεωρήσω κάτι σημαντικό. Ήταν νωρίς άλλωστε και ο ήχος τους δεν προβλεπόταν να πάει παρά πέρα έχοντας εξαντλήσει κάθε αισθητική καινοτομία. Το 7'' ''Performance/Strange Identities'' έδειχνε ότι μπορούν και παίζουν με τη δύναμη και το πάθος που απαιτεί το είδος και όχι για χάρη στυλ και ότι στο μέλλον θα προχωρούσαν καλύτερα. Δε χρειάστηκε να περιμένω πολύ. Η πρώτη τους μεγάλη κυκλοφορία με τον τίτλο '' Imag...

  Ο πρώτος μήνας του 2014 ξεκίνησε με πολλή δύναμη και πολύ ηλεκτρισμό.     Πιάνω τον εαυτό μου να αφιερώνει πολλές ώρες ακούγοντας σχήματα που έχουν την παλιά καλή σύνθεση κιθάρα,μπάσο ,ντραμς ,φωνητικά,που και που κανένα πλήκτρο ή δεύτερη κιθάρα και με ήχο που ξεπατικώνει το grunge, το πανκ,την κλασσική αλλά και νέα ψυχεδέλεια,το μεταπάνκ και την κιθαριστική ποπ (λέγε με και shoegaze) της δεκαετίας του '90. η ποσότητα καλών κυκλοφοριών είναι πολύ αυξημένη αυτούς τους πρώτους δύο μήνες και δεν υπάρχει χρόνος για κανένα άλλο είδος που μπορεί να δρα παράλληλα.      Πιάνω τον εαυτό μου να αφοσιώνεται στο παλιομοδίτικο αλλά και το τόσο παθιασμένο πανκ των πιτσιρικάδων RADKEY αλλά και στο ψυχροπολεμικό, καλοκουρδισμένο και δυναμικό μεταπανκ των EAGULLS . Οι τελευταίοι,έχοντας κάνει μια μικρή φασαρία γύρω από το όνομα τους και με εισιτήριο για μεγαλύτερη φήμη τη ζωντανή εμφάνιση τους στο prime time Αμερικάνικο talk show του D.Letterma...

Τί ακριβώς έχουν  οι SAVAGES και ξεχωρίζουν από την πρώτη στιγμή σε σύγκριση με τα υπόλοιπα σχήματα της μετα πανκ αναβίωσης ; Δεν το βρίσκεις στους στιβαρούς και σταθερούς  ρυθμούς της Fay Milton ,ούτε στα συνηθισμένα/καθιερωμένα ριφ και drone της Gemma Thomson . Είναι πλέον μια «γλώσσα» που  είναι εξοικειωμένος κανείς και αν είναι φαν του είδους «μπαίνει» στο νόημα αμέσως. Η κιθάρα και τα τύμπανα λοιπόν είναι απλά για καλωσόρισμα.Ένα τυπικό,λιτό «καλώς ορίσατε» στον κόσμο του σχήματος. Θα μπορούσε να είναι το μπάσο της Ayse Hassan . Ακολουθεί τα new wave έθιμα φυσικά, αλλά είναι βαθύ και δεσπόζει εκεί που πρέπει,χωρίς να φλυαρεί και να κάνει φιγούρες.Συνδυαζόμενο με τα κρουστά φτιάχνει ρυθμικές βάσεις που χρησιμοποιούνται από κάθε γκρουπ και γκρουπάκι που θέλει να δώσει ένα στίγμα ή απλώς να κάνει φιγούρα,ονόματα μη λέμε αλλά εδώ διαισθάνεται κανείς ότι η λειτουργικότητά τους είναι εγκυρότερη. Αν οι SAVAGES ΔΕΝ είχαν την Jehnny Beth για τραγουδίστρια και «μπροσ...

27. H olograms - HOLOGRAMS Ντεμπούτο έκπληξη από τη Σουηδία. Εκεί που περιμένεις μια υδρόψυκτη ηλεκτρονική ποπ μπάντα ή ένα ψυχωμένο γκαράζ σχήμα ή ακόμα και τους επόμενους ΑΒΒΑ , έρχονται αυτοί οι πάμφτωχοι τύποι,να υπογράφουν στην Captured Tracks , να βγαίνουν από την αφάνεια και να κυκλοφορούν το πρώτο τους άλμπουμ γεμάτο από καθαρή post punk ενέργεια και νεοκυματική μετεφηβεία. Νέοι,αρκετά οργισμένοι ,άγουροι αλλά νευρώδεις, με τραγουδιστή που παίρνεις όρκο ότι είναι ο Jaz Coleman σε νεαρή ηλικία και μία οκτάβα bonus.  Όπου είναι ορμητικοί,τις περισσότερες φορές, βάζουν φωτιά ,όπου προβληματίζονται λίγο, δείχνουν τις αδυναμίες τους.Όμως δεν υπάρχει αυτή τη χρονιά κανένα τόσο back to the basics και in your face άλμπουμ που να με βάζει στην πρίζα και να νοιώθω τα κύτταρά μου να ζωηρεύουν. Λίγα ήταν τραγούδια σαν το '' Monolith '' που όταν τα ακούω για πρώτη φορά ,τυχαία ,να ανοίγω διάπλατα τα ,μάτια και να μονολογώ  «ΤΙ-ΕΙΝΑΙ-ΤΟΥΤΟ ! ;» Πραγματικός δυναμίτης...

Ώρα για την είσοδο στη γκρίζα ζώνη.Χωρίς προφυλάξεις.Με οδηγό τρία γκρίζα τραγούδια σαν Χειμωνιάτικο ουρανό με μυρωδιά βιομηχανικής ζώνης.Η ψύχρα είναι εμφανής..Ο ήχος απλά τονίζει και υπογραμίζει το σκηνικό. Παγωμένος,στατικός.Επίμονα θέματα σε αργή κίνηση.Υποβλητικό μετα πανκ,που δεν θέλει ποτέ να ξεσπάσει.Ένας βαρύς, μολυβένιος ουρανός έτοιμος για καταιγίδα,που δεν έρχεται ποτέ ή αυτή η μυρωδιά από μπουκωμένους εξαεριστήρες σε δωμάτια σκοτεινά και ανήλιαγα κάπου στη μέση της πόλης. Η θαυμάσια σασπένς μουσική ατμόσφαιρα,οφείλει και μια ανάλογη ερμηνεία.  Ελεγχόμενη ένταση,παράνοια ή ψύχωση ? Δεν μπορείς να κρίνεις αμέσως.Ψυχρή μουρμούρα,εκστασιασμένη από τις άσχημες μυρωδιές ή έτοιμη να καταρρεύσει από βαρεμάρα και απόγνωση ταυτόχρονα.Είναι συναισθήματα που αποδίδονται εξαιρετικά χωρίς προσποίηση και εκφραστικά κόλπα αλλά με επίγνωση... Η μουσική των THE YOU AND WHAT ARMY FACTION , καταφέρνει να εκφράσει με χειρουργική ακρίβεια την Αστική απάθεια και ψύχωση του ήδη διαταρα...

Έπεσε σαν κεραυνός εν αιθρία. Γρήγορο,μεγαλόπρεπο αρχαϊκό Goth/post punk,με κιθάρες που κεντάνε,ξερνάνε ριφ σαν βέλη και ψυχεδελίζουν που και που,μπάσο και ντραμς στους ονειρεμένους επαναληπτικούς,αγωνιώδεις,ταχύτατους ρυθμούς που με κάνουν να χτυπιέμαι σαν τότε και ψιθυριστά φωνητικά που μένουν στο παρασκήνιο θέλοντας να διατηρήσουν τη γοτθική μεγαλοπρέπεια του πιό ορθόδοξου,εκστατικού,ξεκάθαρου και ορμητικότερου μετα πανκ και συναφή,άλμπουμ που άκουσα φέτος.  Ουσιαστικά οι THE SOFT MOON είναι ο Luis Vasquez ,από την έρημο Mojave και η μουσική του ακούγεται σαν να έγινε μέσα σε γκρίζες κλειστές μεγαλουπόλεις,με αβέβαιο μέλλον. Κυκλοφορεί από την Captured Tracks . Ευχαριστώ το sound injections ,για άλλη μια φορά..

Είναι ο Keith ,ο Derek  και ο Mark . Οι   THE ESRANGED    κ ατάγονται από το Portland,Oregon και το δεύτερο άλμπουμ τους '' The Subliminal Man '' με έκανε να χτυπιέμαι χαρούμενα στο γραφείο μου. Το ''σοκ'' ήρθε με το ομώνυμο που ανοίγει το άλμπουμ.Speed drive κιθάρες ,νεοκυματική/μεταπανκ μπασσογραμμή και ντραμς ,που μυρίζουν οκτάνα,άλλοθι και αν της δεκαετίας του '8ο,από μίλια μακριά. Φωνητικά λες και προέκυψαν από γενετικά πειράματα διασταυρώνοντας χροιά και παράπονο Robert Smith ,με πάθος και ένταση  Greg Sage, σε νέα,φρέσκια και με δική της προσωπικότητα,έκδοση. Έπεσα στο πάτωμα..Αυτό ήταν...Από τραγούδια που με σημάδεψαν φέτος. Ο υπόλοιπος δίσκος σε ανάλογο ύφος,με ένταση,ταχύτητα,μετεφηβική οργισμένη χαρμολύπη,πάθος.Στοιχεία των WIPERS και κυρίως των προ-'' 17 Seconds '' CURE  που λατρέψαμε, αποσταγμένα σε ένα φρενιτιώδες post punk πάρτυ ,για τα καλύτερα μεταπανκ μουσικά χρόνια της ζωής μας. To '' The Subliminal Man...

 Η μουσική των KILLING JOKE , είναι ισοδύναμη με χίλια ξυπνητήρια. Τα πρώτα τέσσερα άλμπουμ τους με κορυφαία το πρώτο ομώνυμο και το τέταρτο '' Fire Dances '', δεν ήταν για πάρα πολλά αυτιά.Ο γκρίζος,οργισμένος ήχος με τις κιθάρες -ξυράφια, και η απειλητική,τρομακτική ερμηνεία του JAZ COLEMAN , δεν ήταν ακριβώς η ψυχή του νοεκυματικού πάρτυ άλλα το δυσοίωνο πρόσωπο της Καπιταλιστικής Δύσης και η ψυχρή καταγραφή της παρακμής και επικινδυνότητάς της από ανθρώπους (κυρίως του Coleman ,όμως) που ανέπνεαν το βρώμικο αέρα της και είχαν τα κότσια να την αμφισβητούν και να προβάλλουν ένα αιρετικό προσωπείο που τους οδήγησε σε περιπέτειες αλλά τους έβγαλε ζωντανούς και δυνατότερους. Οι αποτυχημένες εμπορικές στιγμές τους για τα επόμενα πέντε άλμπουμ τους καθιέρωσε σαν το γκρούπ της μιάς επιτυχίας (αθάνατης παρ'όλα αυτά).To '' Love Like Blood '' χορεύεται ακόμα και σήμερα και πάρα πολλοί δεν ξέρουν τίποτε άλλο ή έχουν ξεχάσει (και δεν φταίνε αυτοί) τί σημα...

48.   Under  And  Under    -   BLANK  DOGS Το ανακάλυψα  το καλοκαίρι, διαβάζοντας κάποια λίστα του Fact . Μου έκανε εντύπωση το κόλλημα που είχε φάει o δημοσιογράφος και κατέβασα το άλμπουμ στη στιγμή. Να πω ότι δε με συνεπήρε ο παλμός του " No Compass " ? Με συνεπήρε και με σήκωσε. Και ήμουν ακόμα στο πρώτο τραγούδι.. Ο μοναδικός, ένας BLANK DOGS , ονόματι Mike Sniper , ζει στο Μπρούκλιν αλλά δεν εμφανίζεται σε φωτογραφίες και όσο μπορεί κρύβει την ανωνυμία του, έχοντας εκνευρίσει τον εναλλακτικό Αμερικάνικο τύπο. Ηχογράφησε το πρώτο του άλμπουμ στην Italians do it better records,  μέχρι που στην Αμερική το κάνουν ακόμα καλύτερα στην In the red records , οπότε και κυκλοφόρησε το εν λόγω άλμπουμ εκεί.  Ηχογραφημένο με πρωτόγονα μέσα και ήχο που κρατά τη δύναμη, το πάθος, την ενέργεια, το ρομαντισμό του παλιού καλού new wave/post punk/ minimal synth ,με τραγούδια που ξεχωρίζουν για την ειλικρίνειά τους αλλά και την επιμελώς...