Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Image - WHISPERING SONS



Οι WHISPERING SONS ζουν και αναπνέουν τον αέρα των Βρυξελλών. 
Τους πρωτοάκουσα λίγο πριν έρθουν για το πρώτο τους live στην Αθήνα τον περασμένο Φεβρουάριο. Μέχρι τότε είχαν κυκλοφορήσει το e.p. ''Endless Party'' (2015) και τα single ''Performance/Strange Identities'' (2016) και ''White Noise/Performance ( b remix)'' (2017).

Αν και ο ήχος τους παρέπεμπε στον παλιό καλό dark/post/new wave ήχο της δεκαετίας του '80 δύσκολα με έπεισε να πάω να τους δω ή να τους θεωρήσω κάτι σημαντικό. Ήταν νωρίς άλλωστε και ο ήχος τους δεν προβλεπόταν να πάει παρά πέρα έχοντας εξαντλήσει κάθε αισθητική καινοτομία.

Το 7'' ''Performance/Strange Identities'' έδειχνε ότι μπορούν και παίζουν με τη δύναμη και το πάθος που απαιτεί το είδος και όχι για χάρη στυλ και ότι στο μέλλον θα προχωρούσαν καλύτερα.



Δε χρειάστηκε να περιμένω πολύ. Η πρώτη τους μεγάλη κυκλοφορία με τον τίτλο ''Image'' είναι ήδη έτοιμη και θα κυκλοφορήσει στις 19/10/2018 από την Cleopatra records αλλά μπορείτε να την προπαραγγείλετε και στο bandcamp του σχήματος.

Υπάρχει στο inbox μου εδώ και δύο εβδομάδες και σήμερα ήρθε η σειρά του για ακρόαση. Πραγματικά τόσο καιρό δεν καταλάβαινα τι άλμπουμ είχα στα ''προς ακρόαση''.

Το ''Image'' μας υποδέχεται ορμητικά και δείχνει αμέσως τη μεγάλη πρόοδο του σχήματος με το ''Stalemate'' και κλείνει με το ''No Image'' ένα τραγούδι που «μυρίζει» καταιγίδα αλλά τελικά παραμένει συγκρατημένο και ψύχραιμο, ακόμα και όταν για ένα λεπτό ξεσπά λυρικά μεταφράζοντας με κομψό και διακριτικό τρόπο τους AND ALSO THE TREES χωρίς όμως την ένταση και τη θεατρικότητά τους. Για να φτάσουμε μέχρι εκεί περνάμε μέσα από άλλα οκτώ, φορτισμένα με συναισθήματα, τραγούδια φτιαγμένα από τις κλασσικές new wave συγχορδίες και τσιμπήματα στις κιθάρες του Kobe Lijnen που συγκινούν όπως τις πρώτες φορές που άκουσα τον ήχο αυτών, τις έντονες, θυμωμένες, καταιγιστικές σε σημεία, βαθιές μπασογραμμές Tuur Vandeborne, τους αυστηρούς, ακριβείς ρυθμούς του Sander Pelsmaekers που διατηρούν τη φόρτιση σε έντονα επίπεδα, τα διακριτικά συνθ περάσματα του Sander Hermans και την, θερμή αλλά όχι στυλιστικά απεγνωσμένη ταυτόχρονα ψυχρή αλλά όχι πομπώδη και αποστασιοποιημένη ερμηνεία της Fenne Kuppens. Το σχήμα δημιουργεί την πιο λειτουργική αλχημεία του νεο νεο και ύστερου μεταπανκ ιδιώματος που διατηρεί τα χαρακτηριστικά αλλά είναι ποιοτικά αναβαθμισμένα από τα υπόλοιπα σύγχρονα σχήματα του είδους. Η πρώτη ψυχρή αντίδραση χρειάζεται ακριβώς 3 λεπτά για να λιώσει. Η  ακοή είναι καρφωμένη και η προσοχή παραμένει αμείωτη μέχρι το τέλος. Και μετά η βελόνα πηγαίνει και πάλι στο στην αρχή..

Ουπς.. Ο δείκτης πηγαίνει πίσω στο πρώτο τραγούδι και με κάθε ακρόαση οι εσωτερικές δονήσεις των τραγουδιών πάλλονται συντονισμένα και ισχυρότερα με τις βαθύτερες εντάσεις του δικού μου εσωτερικού κόσμου.

Η φωνή της Fenne Kuppens σε πολλά σημεία μου θυμίζει Scott Walker χωρίς τη βαρύτονη χροιά, χωρίς τον όγκο και χωρίς το δράμα αλλά με την ίδια σκοτεινή ένταση και θλίψη. Η μπάντα παίζει με ακρίβεια και κληρονομημένη τεχνογνωσία σαν να είναι η φυσική συνέχεια της παλιάς σχολής.

Η αυθεντικότητα των συναισθημάτων που διακρίνουν τα πέντε μέλη του σχήματος βγαίνει αβίαστα και αγγίζει , σε σημεία «δαγκώνει».

Το ''Image'' δεν είναι μια dark wave ιχνογραφία στυλιστικής παρακμής αλλά ένα έργο με λόγο ύπαρξης. Σημαδεύει στην καρδιά της πόλης. Σημαδεύει στο σάπιο αέρα της υποκρισίας. Τα τραγούδια μιλάνε για μοναξιά, παρακμή, απόσταση, απομόνωση. Θέλουν να επικοινωνήσουν, αναζητούν ακροατές που δεν έχουν χάσει ούτε τη μουσική τους παιδεία ούτε την ευαισθησία τους. Τα θέματα του ''Image'' είναι η διαχρονική Αστική Θλίψη. Καθένας πάσχει από αυτήν. Η μουσική των τραγουδιών είναι η τελετουργία όχι λύτρωσης αλλά μεταστροφής σε όπλο ενάντια στην παρακμιακή αποστασιοποίηση. Είναι ένα άλμπουμ που λογικά κάθε φαν του dark wave θα τοποθετήσει δίπλα στα κλασσικά αγαπημένα του για πάντα.

Οι WHISPERING SONS θα βρίσκονται και πάλι στην Αθήνα για μια εμφάνιση στα πλαίσια του Death Disco Minifest 2K19 που θα γίνει στο Fuzz club στις 23/02/2019 με τους FROZEN AUTUMN, IN THE NURSERY και VNV NATION, ανοίγοντας τη βραδιά (και ίσως κλέβοντας τις εντυπώσεις).


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom