Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

49. Kiss My Sweet Apocalypse 2   -   BLACK SHEEP Είναι ο ίδιος JULIAN COPE που ξέραμε,παρέα με μερικούς φίλους.Έξι μεγάλης διάρκειας συνθέσεις που κάνουν επίκληση σε  παλιά επαναστατικά φαντάσματα αλλά και κράουτ,ψυχεδελικά και φολκ τελετουργικά. Τί τον έπιασε ,άραγε, τον Δρυϊδη να βγεί από την Ουτοπική φωλιά του και να εξαπολύσει ένα πολιτικοποιημένο,μεταχίπικο,σκυθρωπό  και ανάπαντεχα υψηλής ευκρίνειας σχόλιο,δεν είναι τόσο μυστήριο και είναι καλοδεχούμενο. Η μουσική σαν όπλο συνηδητοποιήσης και υπέρβασης, κεφαλαίο χιλιοστό... Που (με) πείθει περισσότερο όμως,απο τους μαζικούς ποπ Μεσσίες τύπου Μπόνο και Πράσινα άλογα.Ότι πρέπει για τους χαλεπούς καιρούς..  

Μαζί με τη Λένα Πλάτωνος , γενέθλια αυτό το μήνα και μάλιστα  την ίδια ημερομηνία (21/10),είχε και ο Αρχιδρυίδης JULIAN COPE .  Φέτος είναι η χρονιά που στο Σπίτι , κάποιος, κάποτε φανατικός οπαδός του,ξυπνά από   Ιουλιανό ύπνο που κρατά γύρω στα δεκατρία χρόνια . Από τη στιγμή που οι τελευταίες νότες του '' Dust '',που έκλεινε το '' Interpreter '' ( το τελευταίο άλμπουμ του που κυκλοφόρησε κάτω από ετικέτα που υπακούει στους νόμους της ποπ βιομηχανίας ,των '' greedheads '', όπως σωστά τους αποκάλεσε ο J.C. πριν τους φτύσει και τους κλείσει κατάμουτρα την πόρτα για πάντα ),σίγησαν για τελευταία φορά,δεν υπήρχε γυρισμός.  Ο JULIAN COPE δεν θα ήταν ποτέ πιά ο ''ποπ αστέρας'' ,θα το γύριζε στα Μενιρ και την αρχαιολογία,θα έκανε τη δικιά του εταιρεία ,θα κυκλοφορούσε ένα κάρο δίσκους ,θα έφτιαχνε ένα κάρο project,θα έκανε ό,τι του καπνίσει κι εγώ αντιδρώντας σ' αυτή την υπερπροσφορά,χωρίς να έχω τρόπο να ακούσω ή ν'...