Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

15.   Closer To Grey – CHROMATICS              (Italians Do It Better) Ορεκτικό για το επερχόμενο και ήδη καθυστερημένο ''Dear Tommy''; Ένα καινούριο άλμπουμ του σχήματος; Μία συλλογή από τραγούδια που δεν χώρεσαν πουθενά ή ήταν στο στάδιο επεξεργασίας για χρόνια; Σημασία έχει ότι κάθε κυκλοφορία τους είναι καλοδεχούμενη από το 2007 τουλάχιστον γιατί χωρίς καμία κάμψη μας τροφοδοτούν με ονειρική ποπ με εξαιρετικό γούστο και κομψότητα. Το φετινό δεν αποτελεί εξαίρεση. Είναι ένα ανθολόγιο από τραγούδια και μουσικά ιντερλούδια που έχουν αγγιχτεί από το  τρυφερό χέρι, αόρατης και σπανίως εμφανιζόμενης τελευταία, ποπ Μούσας για να ακούγονται απλά, κατανοητά, με μεστές μελωδίες, με διάρκεια και υπόγεια μελαγχολία/νοσταλγία κάτω από το βελούδινο, μοιραίο προσωπείο τους. Πρόκειται για ένα μεγάλο ποπ άλμπουμ για το 2019 χωρίς περαιτέρω αναλύσεις...

Δεν μπήκε καλά καλά ο Οκτώβριος και έχουμε το καινούριο άλμπουμ των CHROMATICS στα χέρια μας. Ανακοινώθηκε μόλις χθες, κυκλοφόρησε μόλις σήμερα και ήδη έχει παρουσιαστεί από όλα τα σχετικά πόρταλ σαν το νέο της ημέρας. Όχι δεν είναι το '' Dear Tommy '', αλλά το επόμενο από αυτό για να κατευνάσει την αναμονή.  Το '' Closer To Grey '' διαρκεί σαρανταοκτώ λεπτά, ακούγεται σαν δίσκος βινυλίου (με σκρατς στα πρώτα τραγούδια), περιλαμβάνει δώδεκα συνθέσεις από τις οποίες, εννιά είναι καινούριες ή δεν έχουν ξανακουστεί, δύο είναι διασκευές, και το ομώνυμο κυκλοφορεί από παλιά.  Το '' The Sound Of Silence '' είναι μια συγκινητική διασκευή στο κλασσικό λατρεμένο και βαθιά πολιτικοκοινωνικό αριστούργημα των Simon & Garfunkel κι επειδή ανοίγει το άλμπουμ μας θύμισε την επίσης συγκινητική διασκευή στο '' Hey Hey, My My (Into The Black) '' του Neil Young που άνοιγε το '' Kill For Love ''. Αποδίδεται εξαι...

37. Kill For Love   - CHROMATICS Κυκλοφόρησε  την άνοιξη και μπορεί να μην έκανε καθόλου θόρυβο όλη τη χρονιά όμως είναι σε πάρα πολλές λίστες με τα καλύτερα του 2012. Δεν το άκουσα καθόλου τότε που βγήκε και γενικά ασχολήθηκα μαζί του μετά το καλοκαίρι.Και όπως βλέπετε κατέκτησε και Το Σπίτι. Μάλλον το παρέσυρε στον κόσμο του.  Μεταμεσονύκτιο,κινηματογραφικό, αρκετά προχωρημένης ποπ αντίληψης ισορροπεί ρυθμούς και μελωδίες,έχει πάρα πολλές όμορφες στιγμές και ταιριάζει με την αίσθηση της μετά τη βροχή πόλης.  Ίσως αν περιοριζόταν σε λιγότερο από 12 τραγούδια να ήταν πιο ορατό αλλά αλλάζω γνώμη αμέσως. Τον αφήνω να παίξει και όσο τον ακούω διαπιστώνω ότι ακούω ένα τελείως ανανεωμένο στυλ,άσχετα αν οι καταβολές του διακρίνονται. Το τέλος του άλμπουμ με βρίσκει απλά ακίνητο ,σε νουάρ διάθεση,με το μυαλό να προσπαθεί να εξηγήσει ,να αφομοιώσει κάτι το προφανές και τη μνήμη να τριγυρνά σε νοσταλγικά έσω ή έξω τοπία.. Είναι ένας σπουδαίος δίσκος το '' Kill For Lo...