Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

    Η δεύτερη μέρα του Release Athens Festival 2022 έχει περάσει ήδη στην ιστορία σαν μία από τις ιδανικότερες συναυλιακές εκδηλώσεις όλων των εποχών. Έχω πάει σε πάνω από 800 συναυλίες μέσα σε 35 χρόνια. Δεν ξέρω αν είναι πολλές ή λίγες ωστόσο η εμπειρία της 15/6/2022 είναι από τις σπάνιες περιπτώσεις όπου όλα (διάθεση, ήχος, απόδοση, γενικότερες  συνθήκες κ.ά.) λειτούργησαν αρμονικά ώστε να φύγουμε από το χώρο συγκινημένοι, χαρούμενοι, συνεπαρμένοι, ενθουσιασμένοι. Ακόμα και η συννεφιά βοήθησε να περάσουμε ένα απόγευμα χωρίς κίνδυνο ηλίασης και με την ανακτημένη και απαιτούμενη προσοχή στη σκηνή. Ακόμα πιο ιδανικά θα ήταν να ήταν Σάββατο ή Κυριακή ώστε να έχουμε τη δυνατότητα νωρίτερης μετάβασης για να απολαύσουμε τα δύο Ελληνικά σχήματα που άνοιξαν την ημέρα. Όπως καταλάβατε, επειδή ήταν καθημερινή, άργησα να φτάσω στο χώρο οπότε έχασα τελείως τους ROYAL ARCH και πρόλαβα τα δύο τελευταία τραγούδια των SUGAR FOR THE PILL . Και όπως στην περίπτωση των YOUTH VALLEY μία εβδομάδα πρ

  Φορτσάτος και με την χαρούμενη κούραση της πρώτης μέρας να σβήνει μέσα στην αργία του Αγ. Πνεύματος, κατέβηκα με ανανεωμένο ενδιαφέρον για τη δεύτερη μέρα του Plisskën .   To line-up της ημέρας, μας ήταν περισσότερο οικείο ωστόσο όπως αποδείχτηκε τα ονόματα που δεν γνωρίζαμε πολύ ή και καθόλου έκαναν αξιομνημόνευτες εμφανίσεις. Η αρχή έγινε κατά λάθος, με την είσοδο στην Tunnel απλά για να ελέγξω ποιος έκανε έλεγχο και διαπίστωσα ότι μόλις είχε ξεκινήσει η Chakeiya Camille Richmond ή, όπως είναι γνωστή καλλιτεχνικά, keiyaA . Μεγάλωσε στο Σικάγο, ζει τώρα στη Ν. Υόρκη και έχει σπουδάσει τζαζ και άλτο σαξόφωνο. Αναφέρει ως επιρροές καλλιτέχνες της σόουλ όπως οι Chaka Khan , Patrice Rushen , μουσικοί της τζαζ όπως ο John Coltrane και ο Miles Davis αλλά επίσης έχει επηρεαστεί και από καλλιτέχνες όπως NIRVANA και SIOUXSIE AND THE BANSHEES.   Μας παρουσίασε ένα αντισυμβατικό σετ σε σχέση με το απαλό τζαζ ποπ ύφος του πρώτου της άλμπουμ. Ήταν αρκετά «αφυπνιστικό» και «uneasy» άκουσ

Μετά την τραυματική ακύρωση του το 2020 και την περσινή επεισοδιακή του επιστροφή, φέτος, είναι ασφαλές να πούμε ότι  το  Plisskën  επανήλθε κανονικά. Δεν είχε κάποιο εμπορικό πρώτο όνομα φέτος, αλλά η υπόλοιπη σύνθεση αποτελούνταν από νέα ονόματα κυρίως, ευρείας ηχητικής αισθητικής και το καθένα, για τους δικούς του λόγους, μπορούσε να τραβήξει το ενδιαφέρον ενός ιδιαίτερου κοινού για κάτι όχι και τόσο maintream αλλά αρκετά αποδεκτό μέσα στο μουσικό περιβάλλον που αναπνέει. Η μέρα και το «πέρα-δώθε» ξεκίνησε από την αίθουσα Tunnel , με την Γερμανίδα  Rosa Anschütz , η οποία μου ήταν άγνωστη, ακούγοντας όμως το '' Their Blood '' από το δεύτερο άλμπουμ της, Goldener Strom , που κυκλοφόρησε τέλη Μαΐου, δεν μου έκανε μόνο μία δυνατή πρώτη εντύπωση αλλά και με κράτησε στο εσωτερικό, ηλεκτρονικό ταξίδι της  για το μεγαλύτερο μέρος της εμφάνισης της. Χρησιμοποιεί το δικό της διαμορφωμένο συνθ και τραγουδά απαγγέλοντας ενδιαφέροντες στίχους. Γι' αυτή λοιπόν την πρώτη γνωρ

 Τα μουσικά φεστιβάλ κάνουν φέτος μουσική επαναφορά. Για την περίοδο αυτή θα υπάρχουν αναρτήσεις  με σκέψεις, φωτογραφίες και το γενικότερο κλίμα από αυτά που είδαμε ή νομίζαμε ότι είδαμε στα φετινά φεστιβάλ της προτίμησης μας. Σήμερα τα επεισοδιακά εγκαίνια του πιο καλοοργανωμένου και σταθερού φεστιβάλ τα έξι τελευταία χρόνια. Οι πόρτες άνοιξαν με καθυστέρηση μισής ώρας μόνο από το χρονοδιάγραμμα που είχε αναρτηθεί ώρες πριν στα «μέσα» άρα την προβλεπόμενη γκρίνια θα τη δεχτούμε μόνο από όψιμους ή ξεχασιάρηδες θαμώνες των καλοκαιρινών φεστιβάλ. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να ξεκινήσει και μισή ώρα αργότερα το πρόγραμμα κάτι που ήταν ΠΟΛΎ βολικό για μένα που ξεκίνησα με τη σκέψη ότι μάλλον θα έχανα το πρώτο σχήμα. Αλλά όταν βάδιζα προς την είσοδο της Πλατείας Νερού δύο χρόνια μετά από την τελευταία επίσκεψη, ήδη ακουγόταν η shoegaze-ish μουσική πανδαισία των YOUTH VALLEY . Και τι όμορφα και καθαρά ακουγόταν από την είσοδο! Καμία σχέση με την ομιχλώδη ηχητική της πρώτης τους εμφάνισης στο d