Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

19. Love Comes Close - COLD CAVE   Νεοκυματική αύρα, όχι σαν επιλογή στυλ και καλά, αλλά σαν όχημα για τους πικρούς,κυνικούς στίχους του Wes Eisold .Είναι η ειδοποιός διαφορά που κάνει τους COLD CAVE να μην ανήκουν στην κατηγορία των νοσταλγόπληκτων αλλά στην κατηγορία των καλλιτεχνών που ακούγονται αυθεντικοί, ακόμα και αν αποστηθίσουν το Low Life νότα προς νότα, θα ακούγονται διαφορετικοί.... Είναι η ειδοποιός διαφορά που τα trendy σπάνε τα μούτρα τους στην χωρίς φτιασίδι,μπουκωμένη φωνή του Eisold  και δεν τους κάθεται με τίποτα αυτή η πρωτόγονη,απλή παραγωγή που δεν έχει κάτι πολύπλοκο μέσα...Η πεμπτουσία του νεοκυματικού ήχου των '80'ς, απ'το καλύτερο σχήμα που μπορεί να διαχειριστεί τέτοιους ήχους...Μεγαλειώδης απλότητα...

20. Scars - BASEMENT  JAXX Μέσα στην καρδιά του χειμώνα επιμένει να ακούγεται δροσερό και εξωτικό. Παρ'ολες τις μετριοπαθείς αντιδράσεις παραμένει, ένα εντυπωσιακό,πολύχρωμο ,εξωτικό άλμπουμ,που δεν τσιγκουνεύεται ρυθμούς και μελωδίες.Η πολλοστή φορά που παίζει στο Σπίτι αποδεικνύει ότι αντέχει στο χρόνο,έχει μια αισιοδοξία που προκαλεί εχθρότητα σε ξερόλες,κυνικούς και μουρτζούφληδες,είναι ένα ποπ άλμπουμ που δίνει 100% όμορφα συναισθήματα και σε τραβά να το χορέψεις με όλη σου την ψυχή,ακόμα και μετά το τέλος του πάρτυ... Αναμφίβολα εδώ οι άλλοι κάνουν λάθος και Το Σπίτι επιμένει,για την αξία του άλμπουμ.... Ειδικό Βραβείο : Exotica 2009                        2008 : New York City -BRAZILIAN GIRLS

Ήθελα να δω τους BLUE OYSTER CULT κάθε φορά που έρχονταν στην Ελλάδα.Πάντα όμως κάτι πήγαινε στραβά ή εμφανιζόταν κάτι καλύτερο και δεν τύχαινε ποτέ να τους δω. Φέτος  όμως είπα να πάω. Οι νύχτες που πρωτοάκουγα τραγούδια τους στο Αμερικάνικο στρατιωτικό ραδιόφωνο,φαντάζουν μακρινές. Όχι όμως τα συναισθήματα ,όταν ας πούμε άκουσα το " Veteran Of Psychic Wars " για πρώτη φορά και έμεινα κάγκελο σε ηλικία 13 χρονών ή το πόσο μου θυμίζει το καλοκαίρι του 1983 το " Burnin' For You ". Το οποίο ίσα που πρόλαβα όταν έφτανα στο Gagarin .Κολύμπησα μέχρι τις πρώτες σειρές,με το πλήθος να είναι ήδη ενθουσιασμένο να χειροκροτεί ένα ιστορικό,σημαντικό αλλά και πολύ παράξενο σύνολο. Το δίδυμο Bloom/Roeser ,μαζί με το πρόσφατο line up, φαίνονταν γερασμένοι αλλά η βιρτουοζιτέ και το κέφι δεν έλειπαν.Βέβαια,η πείρα αλλά ο επαγγελματισμός τους φαινόταν ξεκάθαρα στη σκηνική τους παρουσία αλλά είμαι σίγουρος ότι δεν το ένοιωθαν όπως παλιά. Απο την άλλη το να ακούς μακρο...