Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

16. Sun And Violence – HEROIN IN TAHITI  (Boring Machines) Το ντουέτο από τη Ρώμη, επέστρεψε φέτος με ένα άλμπουμ που σου φέρνει στο νου απάτητες Βορειοαφρικάνικες ακτές, παγανιστικές τελετές στη μέση του πουθενά και καυτό ήλιο.  Επιρροές από surf, garage και Morricon- ικές κιθάρες που εμπλουτίζονται με tribal κρουστά, τελετουργικά φωνητικά, Ιταλική φολκ και μυστηριακά συνθ σε θερμοκρασίες υψηλές και ψυχεδελικούς κυματισμούς ανάμεσα.  Όπως αναφέρεται στο δελτίο τύπου, βασική επιρροή είναι το Ιταλικό φολκλορ και οι έρυενες του εθνομουσικολόγου Diego Carpitella στη Ν. Ιταλία στη δεκαετία του '50. Το αποτέλεσμα είναι ένα βαθύ, πυκνό, ολοκληρωμένο και απολαυστικό άλμπουμ, που έπρεπε να του δοθεί περισσότερη προσοχή γιατί απλά δίνει στον ακροατή την απόλυτη εξωτική του μουσική εμπειρία για φέτος.  Οι Ιταλοί έχουν τεράστια έμπνευση και η δυναμική του άλμπουμ αυτού είναι τεράστια. Ένα επικό και πλούσιο σε ήχους μουσικό ταξίδι από την α...

17. If He Dies, If If If If If If - JERUSALEM IN MY HEART  (Constellation) O Radwan Ghazi Moumneh , είναι ένας πολύ ευγενικός, σεμνός και καλοσυνάτος άνθρωπος. Στην πρόσφατη εμφάνισή του στην Αθήνα μπροστά σε 50 περίεργους και μερικούς γνώστες της μουσικής του έδωσε μια μικρή και γεμάτη πάθος συναυλία. One man show με ηλεκτρονικά όργανα και παραδοσιακά όργανα, σε χώρο και συνθήκες ακατάλληλες για τη μυσταγωγία που συνοδεύει τη μουσική του. Πρόκειται για έναν καλλιτέχνη που γνωρίζει και συνδυάζει Αραβικές κλίμακες και ηλεκτρονική μουσική όχι μόνο επειδή γνωρίζει αλλά γιατί αισθάνεται κιόλας τη μουσική. Όπως βγαίνει και από την ακρόαση του δεύτερου προσωπικού του άλμπουμ που έχουμε την τιμή να το έχουμε σε αυτή τη θέση, ο καλλιτέχνης κάνει ένα εσωτερικό ταξίδι σε αναμνήσεις, σε συναισθήματα νοσταλγίας, πόνου και αγάπης. Οι οκτώ συνθέσεις του άλμπουμ ξεφεύγουν από τα δύο μουσικά κέντρα επιρροών της και ενσωματώνονται σε ένα κοινό μουσικό υβρίδιο που ...

18. Mutant – ARCA (Mute) Τον γνωρίσαμε πέρυσι και η μουσική του με έκανε να νοιώθω ότι γλιστρούσα σε γυαλί. Το γυαλί όμως ήταν στη φαντασία μου. Απλά ήταν μια ηχητική επιφάνεια που δεν είχα ξανατρέξει.  Φέτος η «βόλτα» επαναλαμβάνεται. Περισσότερο εξοικειωμένοι με αυτό που μας προσφέρει ο καλλιτέχνης και με όρεξη για το που θα έφτανε τη μουσική του εξέλιξη άκουσα και ξανάκουσα το '' Mutant'' και η αίσθηση ήταν ακόμα καλύτερη από πέρυσι.  Αυτή τη φορά η μουσική του φαίνεται να δίνει σχήμα στους θορύβους και στις ασύμμετρες σχέσεις μελωδίας και ρυθμών και να διαμορφώνει ακόμα περισσότερο όλη του την αισθητική. Βέβαια ακόμα είναι σαν να βρίσκομαι σε ένα ηχητικό σύμπαν που δεν έχει έρθει από αυτό το Γαλαξία αλλά από κάπου βαθύτερα στο Σύμπαν.  Αυθαίρετοι χαρακτηρισμοί και περιγραφές, θα πείτε. Απλά είμαι πολύ ενθουσιασμένος  με το γεγονός ότι μπορεί,  ακόμα, να με συνεπαίρνει κάτι, να με τραβά η μουσική...

Κυκλοφόρησε εννέα άλμπουμ αυτή τη χρονιά! Όλα διαδικτυακά. Κάποια από αυτά με παλιά τραγούδια, άλλα με ακουστικές εκτελέσεις κάποιων γνωστότερων, άλλα με Ελληνικό στίχο, άλλα με προσθήκη και άλλων οργάνων μαζί με την ακουστική του/ σύντροφος μιας ζωής. Άλλα τα ηχογράφησε σπίτι του, άλλα σε στούντιο με μίνιμουμ προϋπολογισμό.  Ήθελα απλά να κάνει αυτό το βήμα. Ήθελα να γνωστοποιήσει κάποια από τα δεκάδες τραγούδια που έγραψε στα 23 χρόνια που τον γνωρίζω. Ήθελα να κάνει αυτή την κίνηση για να μπορέσω έστω κι από εδώ να πω κάτι για έναν συνθέτη/τραγουδοποιό που η μόνη του σολο επίσημη corporate ηχογράφηση ήταν ένα έκτρωμα που ήταν απλά ανεκτό γιατί τραγουδούσε αυτός. Και αυτό που θέλω να πω είναι ότι έχετε έναν άνθρωπο που ξέρει να γράφει να γράφει τραγούδια όπως αυτούς που σηκώνει στα ύψη και καλά κάνει το κάθε spin και π4κ. Είναι ο Γιώργος Δημόπουλος γ.κ.ω. POIROT πλέον και οριστικά. . Και επιτέλους, έχει όλα του τα προσωπικά στο Bandcamp . Και τα πουλά σε καλή τιμή. Και...

19. Panda Bear Meets The Grim Reaper – PANDA BEAR  (Domino) « ..Ύ στερα από δεκάδες ώρες ακρόασης ηχογραφήσεων του καλλιτέχνη, έχω την εντύπωση ότι το στυλ του, έχει σιτέψει στα αυτιά μου και πλέον το τελευταίοι του άλμπουμ ακούγεται πιο βάτο, ρυθμικότερο και φωτεινότερο από τα προηγούμενα. Άλλα και ιδέα μου να είναι, σε αυτό το άλμπουμ με τον, φαινομενικά και μόνο, μακάβριο τίτλο, ο PANDA BEAR δίνει περισσότερο χώρο σε αυτό που είναι η βάση της δημιουργικής του ταυτότητας και που παλιότερα έπλεε σε περίπλοκα και ενίοτε χαοτικά υποστρώματα μουσικής. Δίνει περισσότερο χώρο στη μελωδία και στα φωνητικά... » « ..Κατακτά συναισθηματικές κορυφές που οι περισσότεροι σύγχρονοι του ακόμα δεν έχουν δει ούτε με κιάλια. Και η τραγουδοποιία του πλέον ακουμπά στα όρια μιας νέας ηλεκτρονικής εποχής της, χωρίς να βαραίνει από την αγωνία της πρωτοπορίας και της αισθητικής αναζήτησης άλλα δίνει περισσότερη σημασία στο συναίσθημα με ένα περισσότε...

 20. Poison Season – DESTROYER  (Merge, Dead Oceans) Για οκτώ άλμπουμ και μία κασέτα, από το 1996 μέχρι το τέλος των '00'ς, οι DESTROYER ήταν απλά ένα side project του ενός από τους βασικούς συνθέτες των THE NEW PORNOGRAPHERS . Τι κι αν οι THE NEW PORNOGRAPHERS είχαν ξεκινήσει τρία χρόνια μετά από αυτούς . Τι κι αν τα άλμπουμ αυτά έδειχναν ένα ταλέντο που απλά έπρεπε να να έχει τριπλάσια φήμη από αυτή που είχε. Και ύστερα, με τη νέα δεκαετία, ήρθε το '' Kaputt '' (2011) . Ένα άλμπουμ που περιείχε,αυθαίρετα μιλώντας, κοσμοπολίτικη ποπ με έγχορδα, πνευστά και μπάσο να κυριαρχούν. Ήταν ένας δίσκος ιδιοφυής αλλά και πικρός. Ήταν ο δίσκος που έκανε τον Dan Bejar και την παρέα του γνωστούς παντού, με εμφανίσεις που ανέβασαν το δείκτη δημοτικότητας λίγο και φυσικά αναδείχθηκε και η προσωπικότητα του  Dan Bejar  . Ένας όχι κοσμοπολίτης, όχι γόης, όχι clean cut, αξύριστος, αχτένιστος, αγουροξυπνημένη/ξενυχτισμένη φά...

21. Thank Your Lucky Stars – BEACH HOUSE  (Sub Pop) Οι BEACH HOUSE είναι μόνιμα ψηλά στις προτιμήσεις μου από το 2010 και φέτος κυκλοφόρησαν δύο δίσκους που με άνεση τοποθετούνται άμεσα στις πρώτες θέσεις. Το μόνο εμπόδιο που υπάρχει για να έχω αυτό το άλμπουμ στα πέντε ή έστω στα δέκα πρώτα είναι απλά ότι έχω το '' Depression Cherry '' ήδη ψηλά και αυτή τη φορά ήθελα στην εικοσάδα να μην έχω δύο άλμπουμ από ίδιους καλλιτέχνες.  Κατά τα άλλα το '' Thank Your Lucky Stars'' είναι ένα λιγότερο φορτισμένο και πιο ονειρικό άλμπουμ από το ''Depression Cherry'' .  Ακούγεται περισσότερο χαλαρό με τις ίδιες παραδεισένιες αρμονίες και την ολοένα καλύτερη Victoria Legrand να ξελογιάζουν για δεύτερη φορά μέσα σε λίγους μήνες.  Σε τέτοιες χαοτικές στιγμές η ύπαρξη άλμπουμ σαν το '' Thank Your Lucky Stars'' ανήκει καθαρά στην ουτοπία και στο ευχάριστα ανέλπιστο.  Πάνω που χάνει κανείς την ελπίδα έρχονται δίσκο...