Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

«Το Nkisi ή το Nkishi (ο πληθυντικός αριθμός ποικίλλει: μίνκισι, ζινσίσι ή nkisi) είναι πνεύματα, ή ένα αντικείμενο που φιλοξενεί ένα πνεύμα. Συχνά εφαρμόζεται σε μια ποικιλία αντικειμένων που χρησιμοποιούνται σε ολόκληρη τη λεκάνη του Κονγκό στην Κεντρική Αφρική, ειδικά στην επικράτεια της Cabinda, τα οποία πιστεύεται ότι περιέχουν πνευματικές δυνάμεις ή πνεύματα.» ( wikipedia ) « Η ομορφιά της μουσικής έγκειται στο ότι είναι σαν υγρή αρχιτεκτονική. Μπορείς να δημιουργήσεις τοπία, να ταξιδέψεις σε πολλά μέρη κλπ. Μπορείς να μοιραστείς πολλά αν είσαι ευτυχισμένος αλλά ακόμα περισσότερα σε σκοτεινή διάθεση. Πάντα ενδιαφερόμουν για το δεύτερο. »( Tiny Mix Tapes ) Η Melika Ngombe Kolongo ή, όπως είναι περισσότερο γνωστή στο μουσικό χώρο, Nkisi γ εννήθηκε στο Κονγκό και μεγάλωσε στο Βέλγιο. Σήμερα ζει στην Μ. Βρετανία δημιουργεί από το 2015 και ήταν συνιδρύτρια της  NON records.  Η μουσική της, όπως είναι λογικό, συγκεντρώνει Αφρικάνικη ρυθμική παράδοσ...

Σύμφωνα με το ημερολόγιο των Sioux αλλά και των υπόλοιπων φυλών των Γηγενών (αυθεντικών) Αμερικάνων, το ένα έτος ισοδυναμεί με 13 φεγγάρια/μήνες από 28 μέρες/φεγγάρι και κάθε μέρα εκπροσωπεί κι από ένα κεφάλαιο στην Γηγενή Αμερικάνικη κουλτούρα ( φεγγάρι του Θερισμού, Φεγγάρι του Κρύου και το Σκότους κλπ) και επίσης κάθε ημερολογιακό έτος ξεκινά την Άνοιξη ( καλή ιδέα και για μας). Κάθε τρίτο έτος έρχεται και ένα ακόμα φεγγάρι να προστεθεί για να ισορροπήσει και να ευθυγραμμιστεί με τα υπόλοιπα ημερολόγια. Ο Δομινικανός παραγωγός και dj Kelman Duran τα έμαθε αυτά ζώντας στον Ινδιάνικο καταυλισμό της φυλής Λακότα όπου σκηνοθέτησε και βίντεο σχετικά με τις δύσκολες συνθήκες των πληθυσμών εκεί. Αυτή η επίσκεψη άλλαξε αρκετά την αισθητική άποψη σχετικά με τη μουσική του.  Το '' 13th Month '' είναι ο δεύτερος μεγάλος, διπλός στη μορφή βινυλίου, δίσκος του στην Apokalipsis records αλλά στο bandcamp του μπορείτε να βρείτε πέντε ακόμα e.p. και ένα ακόμα ανεπί...

Θυμάστε την εποχή που ακούγαμε Ελληνικά ροκ σχήματα με Ελλληνικό στίχο;. Μάλλον η ερώτηση είναι προσωπική καθώς εδώ και πολλά χρόνια λίγα είναι τα Ελληνικά ροκ σχήματα με ελληνικό στίχο τραβούν την προσοχή μου άσχετα αν πλέον αποτελούν όαση στην εποχή του σκυλοτραπ. Πιο πρόσφατο σχήμα ήταν οι BAZOOKA που και φέτος πέταξαν ένα καινούριο ροκ δυναμίτη που μου άρεσε αρκετά.  Τις τελευταίες μέρες όμως έχουν παρέα στο Σπίτι.  Ονομάζονται ΚΡΑΑΚ , ξεκίνησαν ως τρίο και στο πρώτο τους ομώνυμο άλμπουμ εμφανίζονται ως κουαρτέτο με δύο ακόμα μέλη που συμμετείχαν στις ηχογραφήσεις. Τα μέλη τους εμφανίζονται και σε άλλα σχήματα του σκληρού και ψυχεδελικού χώρου αλλά ακούγοντας το άλμπουμ συνηδειτοποιώ ότι αυτή είναι η μπάντα που πρέπει να αναπτύξουν περισσότερο. Εννιά κομμάτια περιλαμβάνει αυτό το άλμπουμ και μάλιστα η δεύτερη πλευρά ( έχει και τέτοια) είναι ενιαία σε τρία μέρη. Με την πρώτη ακρόαση, ο δίσκος μοιάζει να είναι ερωτικός απόγονος από ένα μεγάλο ροκ όργιο ψυχεδέλεια...

Η δεύτερη μέρα στην Τεχνόπολη στα πλαίσια του Plisskën festival 2019 , τελείωσε για μένα μετά από αυτό που είπε ο Giorgio Moroder φεύγοντας από τη σκηνή: « Θα τα ξαναπούμε πάλι του χρόνου, την ίδια μέρα, την ίδια ώρα και ακριβώς σε αυτό το μέρος!. » Εκείνη τη στιγμή μια κοσμική ακτίνα γεμάτη γκλίτερ με άρπαξε από το χώρο και με τηλεμετέφερε σπίτι μου. Ίσως να ήταν και ταξί και μάλιστα με οδηγό κάποιον που ήξερε τι εστί Giorgio Moroder . Σαν να άκουσα μέσα στην παραζάλη μου κάτι τέτοιο: « Ο γιος μου ήρθε τις προάλλες και μου είπε ότι ανακάλυψε ένα καινούριο τραγούδι που το λένε '' The Chase'' από κάποιον Giorgio ». Αφού γελάσαμε και οι δύο, σκέφτηκα αργότερα ότι η συγκεκριμένη σύνθεση ίσως ήταν το 1978 αλλά τελικά μήπως κάνει ανάστροφη πορεία από το μέλλον στο παρελθόν και συναντά κάθε φορά μουσικούς ακροατές που ψάχνουν για έμπνευση ή απλά ακούν τη «μαγεία»; Ίσως να φταίει ότι παρακολουθώ και το '' Dark'' πράγμα που σημαίνε...

Το τολμηρό φεστιβάλ επέστρεψε στο Καλοκαίρι αυτή τη χρονιά. Η αλήθεια είναι ότι μας είχε λείψει και το χαρήκαμε ιδιαίτερα. Αψηφώντας ζέστη, ένα απλά ανεπαρκές tunnel σαν κλειστό συναυλιακό χώρο και τις γνωστές μυρωδιές μπροστά από την κεντρική σκηνή, μπορέσαμε να απολαύσουμε μια κατά τ' άλλα πολύ καλή πρώτη μέρα. Ιδιαίτερη σημασία για το ιστολόγιο αλλά και για την εκπομπή είναι ότι 3 από τους καλεσμένους της πρώτης μέρας είναι από τις μεγάλες μας αδυναμίες και προσωπικά με εξέπληξε το γεγονός της επιλογής τους. Η μέρα στην κεντρική σκηνή ξεκίνησε με την coctail lounge/yacht pop του Αυστραλού Donny Benét και της μπάντας του. Δεν άκουσα όλο το σετ αλλά κρίνοντας από τα τελευταία τραγούδια ήταν ακριβώς αυτά που θα θέλαμε ένα τόσο ζεστό απόγευμα όσο αυτό της 26ης. Πέντε τολμηροί όλοι κι όλοι λικνίζονταν στον ήλιο και οι υπόλοιποι στα πέριξ να κάθονται στη σκιά απλώς κοιτώντας την πρώτη εμφάνιση στην Ευρώπη του συμπαθούς πλέον Αυστραλού. Δεν διεκδικεί βέβαια τίποτε...