Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

 «Did you dream about Pompeii?/Your eyes always give it away/Cities built on monumental rage/Getting lost in the seminar» 14. Pompeii – CATE LE BON [Mexican Summer] Αυτό είναι το έκτο άλμπουμ της Ουαλής μουσικού και έχει μερικά από τα πιο ανθεκτικά τραγούδια που θα ακούσετε φέτος σε άλμπουμ. Δύο σαξόφωνα, ντραμς και τα υπόλοιπα (κιθάρα, μπάσσο, συνθ, πιάνο και κάποια κρουστά) διανεμημένα με τρόπο ασυνήθιστο αλλά και ελκυστικό υποστηρίζουν, χαϊδεύουν αλλά και ταξιδεύουν τις μελωδίες με χαλαρά τέμπο και ονειρικές ακολουθίες. Δεν είναι τόσο ασυνήθιστος όσο το προηγούμενό της, οπότε, υπόσχεται άνετη ακρόαση από την αρχή ως το τέλος.  Το τελικό αποτέλεσμα είναι μια ξάστερη avant pop και δεν πρέπει να χάσετε δευτερόλεπτο σκεπτόμενοι και μ ε όλα αυτά τα θετικά και μαγεμένος από τις χαμηλές συχνότητες αλλά και τον τρόπο που επεμβαίνουν τα πνευστά, δεν χρειάζομαι να το ψάξω περισσότερο. Μου αρκεί που ακούγεται καθησυχαστικό, νηφάλιο και απόκοσμα ελαφρύ, με παράξενα αισιόδοξη επίγευση...

« Who will I be tonight?/Who will I become tonight?/I'll show you who my sweetheart's never met/Wet teeth, shining eyes glimmering by a fire.. »   15. Laurel Hell – MITSKI [Dead Oceans] Το φετινό άλμπουμ της Mitski είναι το πιο πετυχημένο της αλλά αυτό ήταν κάτι που το γνωρίζαμε μόλις αγαπήσαμε για πρώτη φορά το ‘’Be The Cowboy’’ (και ορκιστήκαμε να το αγαπάμε για πάντα) το άλμπουμ που την ανέβασε στο επίπεδο των σημαντικότερων μουσικών ποπ τoυ 21ου αιώνα. Ανέβηκε στο νούμερο 1, αγαπήθηκε σφόδρα, όταν παίζει ζωντανά τα τραγούδια του άλμπουμ γίνεται ένας μικρός πανικός και επίσης η Mitski από ένα indy-ποπ αστέρι έχει μετατραπεί σε μια λαμπρή ποπ ντίβα για αισθηματίες. Πέρα όμως από την όψη, το ‘’Laurel Hell’’ είναι το πιο πολυακουσμένο άλμπουμ για το ιστολόγιο και ίσως σας φαίνεται παράξενο που δεν είναι στο 1 ή τουλάχιστον στα 3 πρώτα και θα έχετε δίκιο γι’ αυτό ωστόσο βρισκόμαστε στη δεκαπεντάδα των δίσκων που αγάπησα περισσότερο αυτή τη χρονιά και πλέον δεν έχει μεγάλη σημα...

«When I say celestial/I mean extraterrestrial/I mean accepting the alien you’ve rejected in your own heart» 16. Dragon New Warm Mountain I Believe In You – BIG THIEF [4AD] Τα τραγούδια των BIG THIEF είναι συναισθηματικές μπαλάντες που διακρίνονται για την αποτύπωση αλλά και την ξεκάθαρη επικοινωνία με τα συναισθηματικά κέντρα του ακροατή και γι’ αυτό είναι, και αγαπητό αλλά και σημαντικό φολκ σχήμα του καιρού μας. Ανήκουν στην παραδοσιακή πλευρά των τραγουδοποιών, μπορούν και γράφουν τραγούδια με το κλασσικό πνεύμα των παλαιότερων συνθετών, δεν αναθεωρούν και με τέτοιο μελωδικό απόθεμα και ικανότητα δε χρειάζεται.  Το διπλό φετινό τους άλμπουμ δεν ξεφεύγει από τα πλαίσια, έχει πολλά τραγούδια, πλούσια σε μελωδίες και ποικιλία συναισθημάτων. Οι στίχοι τους είναι πραγματικός θησαυρός υπαρξιακής αναζήτησης, ψυχικής εμψύχωσης, αυτοκριτικής, ειλικρινούς αποτύπωσης συναισθημάτων. Αυτή η συναισθηματική του έκθεση και ειλικρίνεια είναι άμεσα εμφανής και απλώνεται με τις πρώτες ακροάσεις ...

 ''Absorbed'' 17.     Living Torch – KALI MALONE [Portraits GRM] Δεν είμαι από τους ειδικούς για να αναλύσω μουσικά το φετινό άλμπουμ της μουσικού. Θα παραμείνω στην αίσθηση που είχα όταν πρωτοάκουσα τις δύο συνθέσεις που περιέχει, 18:33 και 15:00 σε διάρκεια. Θα ήταν όμως εξαιρετικά γραφικό αλλά και θα έχανε τη μαγεία του αποτυπωμένη σε λέξεις, αν επιχειρούσα να σας περιγράψω αυτή τη συγκεκριμένη αίσθηση. Αφιερώστε καλύτερα 33’33’’ ακούγοντας. Δε χρειάζεται να συγκεντρωθείτε. Ο ήχος έρχεται μόνος του και σας απορροφά. Και είναι επιτακτική ανάγκη, να το βιώσουμε και σε ζωντανή παρουσίαση… Θα μεταφέρω όμως αυτούσιο το δελτίο τύπου, με μερικούς συνδέσμους από μένα, για εκπαιδευτικούς λόγους. Βοηθά, μετά όμως την ακρόαση. Οπότε, πάρτε το χρόνο σας, ακούστε το και μετά διαβάστε: « Living Torch, through its unique structural form and harmonic material, is a bold continuation of Kali Malone’s demanding and exciting body of work, while opening new perspectives and i...

''Took some time for me to find the rhythm It's hard to see but believe in me, it's within'' 18. Giving The World Away – HATCHIE [Ivy League] Ο δεύτερος δίσκος της Hatchie είναι από τους δίσκους που κινείται σε συμβατικούς δρόμους αλλά διαθέτει μελωδίες και παραγωγή που δημιουργούν άμεσα συναισθηματική επαφή. Τα τραγούδια έχουν δυνατά ρεφρέν, για να τα τραγουδάει κανείς δυνατά, καθαρό, δυνατό, «εμψυχωτικό» ήχο ξεκάθαρα βασισμένο πάνω στο shoegaze ακόμα και στις μπαλάντες αλλά καθαρότερο και με μελωδίες με λιγότερη αντήχηση από τα βαρύτερα αντίστοιχα. Τα εύσημα εδώ πάνε στον Jorge Elbrecht που είναι βασικός παράγοντας επιτυχίας του άλμπουμ.  Όπως γράφει και το δελτίο τύπου: « Its story comes to life in the way it’s told: new songs are intentionally glossy and hi-fi, joyful and arena-sized in sound, articulating Pilbeam’s newfound strength and certainty. In fact, Giving the World Away is a record intentionally built for everyone’s empowerment, telling Pilbeam’s pe...

 «No obedezco a tu verdad lineal» 19. ¡Ay! - LUCRECIA DALT [RVNG Intl.] « Ξενοκρυσταλλικά δάκρυα του ζιρκόνιου του Άδη, μετατοπίζουν το χρόνο τον ίδιο » Η Preta είναι μια ξενομορφική οντότητα που εισήλθε στη Γη και περιγράφει τις εμπειρίες της. Προσγειώθηκε στη Λατινική Αμερική, συγκεκριμένα στην Κολομβία και δε μιλά γρι Γήινα. Μέχρι που απορρόφησε τη γηγενή κουλτούρα και γλώσσα και έμαθε να τραγουδά. Αργά, ψιθυριστά και κατανοητά. Έγινε τόσο πιστευτή που ο κόσμος δεν κατάλαβε ποτέ ότι ήταν από αλλού. «Αυτή η παράξενη,..»,  ήταν η φράση με την οποία ξεκινούσαν να την περιγράψουν οι γηγενείς Κολομβιανοί αλλά και λοιποί Γήινοι.  Και θα μπορούσε να γραφτεί και δική της τηλεοπτική σειρά αλλά ευτυχώς βρέθηκε η Lucrecia Dalt αιώνες αργότερα, για να κάνει chanelling μέσα από τα ηχογραφημένα μηνύματα τραγούδια της και να ερμηνεύσει μια δική της εκδοχή για την εξωγήινη, που άφησε τον πλανήτη σε ηλικία 200 γήινων ετών για άλλους Γαλαξίες. Το ‘’¡Ay!’’ είναι το έκτο άλμπουμ της σαν...

«I wanna reach out to old Jesus/ Tell him I, too, feel alone/ And I’m here to save ya»  20. (Watch My Moves) – KURT VILE [Verve] Το Σπίτι με Τα Παράξενα έχει πάντα καλά λόγια να λέει για αυτόν τον τραγουδοποιό από την Πεννσυλβάνια. Αμερικανιστί, είναι ο πιο «cool, calm and collected» καλλιτέχνης του είδους ακόμα και όταν τα τραγούδια του δεν πηγάζουν από ευχάριστες καταστάσεις. Οι δίσκοι του αν ήταν έμψυχα όντα θα άραζαν μαζί με τον ακροατή, θα όριζαν το χώρο κάνοντας τίποτα και θα έδινα μία πιο χαλαρή προοπτική σε όλη τη μαυρίλα ή ακόμα και ασπρίλα κάθε ύπαρξης. Το (Watch My Moves) είναι όνομα και πράμα. Παρακολουθείς πως ερμηνεύει τα τραγούδια, άξιος κληρονόμος του Lou Reed αλλά στο ακόμα χαλαρότερο και ακόμα πιο ανεπιτήδευτο, η φωνή κυριαρχεί στα αργόσυρτα τραγούδια ενώ η κιθάρα του «κάνει μαλάξεις στον εγκέφαλο» σου, την ώρα που τραγουδά για νευρική κατάπτωση και κατάθλιψη αλλά και για τη ζωή γενικότερα:  « Man, life can sure be fun / Imagine if I knew this when I was yo...