Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

  Στο φετινό Resort radio η disco και οι όμορες χορευτικές δυνάμεις παίζουν ακατάπαυστα και σήμερα έχουμε ένα δίωρο που ταξιδεύει από τη disco , την περισσότερο ηλεκτρονική παραλλαγή της, κάποιες Italo αποκλίσεις και καταλήγουμε σε δύο σχεδόν nu - disco φετινούς δυναμίτες. Από το 1977 μέχρι το 2023, από τις ξέφρενες νύχτες στις εξομολογήσεις πάνω στην πίστα, στις κρυφές επιθυμίες και την αναζήτηση αγάπης. Όπως και στο προηγούμενο Dance On έτσι και στο δεύτερο και μεγαλύτερο σε διάρκεια και ποικιλία, αφήνετε τη μουσική και το σώμα να παίζουν δυνατά. DONNA SUMMER – Hot Stuff/Bad Girls GIBSON BROTHERS – Cuba KAREN YOUNG – Hot Shots FRISKY – You’ve Got Me Dancing In My Sleep JESSIE WARE ft. R ÓISĺN MURPHY - Freak Me Now (remix) DAFT PUNK – High Life AMII STEWART – Knock On Wood THE FLIRTS – Passion COMPANY B – Fascinated MADONNA – Burning Up (12’’ version) DEE D. JACKSON – Meteor Man DIANA ROSS – Lovin’, Livin’ And Givin’ DONNA SUMMER – I FEEL Love CERRONE – Supernature GIORGIO ...

 Το φετινό resort radio σΤο Σπίτι Με Τα Παράξενα έχει κυρίως παλιές χορευτικές επιτυχίες αλλά και φετινά που έχουν την ευφορική αύρα των παλιότερων. Αυτό το καλοκαίρι ακούσαμε πολύ disco μουσική από τα ‘’προάστια του ‘Frisco’’ έως τις ντίσκο στο Λάγος και στην Αθήνα.  Ακριβώς. Παρ’ όλο που ο πλανήτης είναι σε μόνιμη κατάθλιψη σας προσφέρουμε φέτος πολυακουσμένα, ή και όχι, τραγούδια που ακόμα και τώρα που μιλάμε είναι τραγούδια που έχουν ένα και μόνο σκοπό. Να κουνήσουν κορμιά. Και ίσως να τα χρειάζεστε…  Ο τίτλος είναι ένα ξεχασμένο τραγούδι του Κώστα Τουρνά που ούτε και ο ίδιος μπορεί να θυμάται αλλά ούτε και οι παλιοί μουσικοί τυμβωρύχοι hipsters.  Η φετινή «κασέτα» είναι μια σπονδή στην Πίστα και στην Αγία Donna Summer που αν δεν ήταν αυτή και το εξαιρετικό-για μένα- ντοκιμαντέρ του HBO, ‘’Love To Love You, Donna Summer’’ δεν θα ακούγατε ποτέ κάτι τέτοιο από μένα… Resort danceList: 01. ΚΩΣΤΑΣ ΤΟΥΡΝΑΣ  – Dance On (Greesco)   02. ΕΛΠΙΔΑ - Στη Ντισκοτ...

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ...

  Και φτάνουμε στην τρίτη μέρα της σύμπραξης και σήμερα η επιλογή ήταν ελαφρώς δύσκολη γιατί στο ‘’Ξέφωτο’’ οι VIAGRA BOYS και οι INTERPOL ήταν αρκετά δελεαστικοί καθώς δεν έχω ξαναδεί ποτέ αυτά τα δύο σχήματα. Παρηγοριά για να πάρω μία ιδέα ήταν οι μινι λάιβ μεταδόσεις ανάμεσα στα σχήματα της Πλατείας Νερού. Την επόμενη φορά θα φροντίσω να μη τα χάσω ξανά.   Το ταξίδι στην λεωφόρο της Μνήμης και της Νοσταλγίας είχε ήδη ξεκινήσει μόλις έφτασα στο χώρο με την σπέσιαλ επανεμφάνιση των IT 95 ( In Trance 95) του ντουέτου των Αλέξανδρου Μαχαίρα και του Νίκου Βελιώτη που δημιουργούν μουσική από 1988. Τα τελευταία χρόνια βρίσκονται σε «χειμερία νάρκη» ελπίζουμε και η εμφάνιση τους θα μπορούσε να χαρακτηριστεί και ως έκπληξη. Μόνο που αντί του Νίκου Βελιώτη στη σκηνή είδαμε τον Στάθη Λεοντιάδη δηλαδή τον Doric που μαζί με τον Νίκο Καπαντζάκη είχαν επανεκκινήσει την minimal - synth δραστηριότητα στα μέσα της δεκαετίας των ‘00΄ς σαν HUMAN PUPPETS , όταν το είδος φάνταζε απαρχα...

Ημέρα δεύτερη της σύμπραξης Release και Nostos με το «μενού» στην Πλατεία Νερού να μονοπωλήσει το ενδιαφέρον μου και πάλι καθώς ένα από τα αρχέτυπα και πολύ αγαπημένα ηλέκτρο ποπ σχήματα της Ελληνικής σκηνής της δεκαετίας του’90, οι « synth - pioneers » που θα μας θυμίζουν για πάντα την Molly Ringwald , οι αστερισμοί που έγιναν κομήτες καθώς τους περιμέναμε υπομονετικά από το 2008 να περάσουν ξανά και οι techno -ποπ τιτάνες των ‘00’ς που πέρυσι έβγαλαν μαζεμένα ό,τι δεν είχαν κυκλοφορήσει τα τελευταία 8 χρόνια θα ήταν τέσσερεις αιτίες για ένα πολύ συναρπαστικό απόγευμα προς μεσάνυχτα και μάλιστα- spoiler alert - από τις καλύτερες release εκδηλώσεις που έχουμε γνωρίσει. Όσοι ανέβηκαν στο «ξέφωτο» όμως απόλαυσαν εξίσου τις προτιμήσεις τους. Παρακολούθησα το μισό σετ των MIKRO και αυτό που αντιλήφθηκα μετά το τέλος του σετ είναι ότι επιβάλλεται να κάνουν η ολική επιστροφή. Δεν σταμάτησαν ποτέ να είναι ενεργοί, υπολειτουργούν όμως με διάφορα σίνγκλ και συλλογές μέσα στην προηγούμεν...

  Η πρώτη μέρα της σύμπραξης Release και του Κέντρου Πολιτισμού Σταύρος Νιάρχος ήταν κάτι σαν ένεση νεότητας για τους φεστιβαλικούς θεσμούς της χώρας. Το καθιερωμένο κοκτέιλ metal / post - punk / indie / alternative / electronica επεκτάθηκε σε reggaeton / r ’ n ’ b / hip hop και άλλες μη ροκ ποικιλίες. Παράτολμο ίσως, αλλά τελικά αποδείχτηκε ότι υπάρχει ήδη κοινό έτοιμο που οι μουσικές του αναζητήσεις είναι λίγο διαφορετικές από τις καθιερωμένες των δύο φεστιβάλ και φάνηκε να ανταποκρίνεται.  Επίσης μπορεί η σχέση τους με τη μουσική να μην είναι ίδια με προηγούμενων γενεών αλλά υπερισχύει η μεγάλη ανάγκη να εκτονωθούν, να διασκεδάσουν έστω και στις οθόνες των κινητών τους. Μπορεί να μην παρακολούθησα το 90% των συναυλιών της ημέρας αλλά η περιρρέουσα ατμόσφαιρα όταν μπήκα στο χώρο για το σετ της  Tinashe   ήταν αρκετά ευχάριστη και πολύ θερμή άρα υποθέτω ότι ο κόσμος που πήγε εκεί είχε ήδη ευχαριστηθεί από τις εμφανίσεις που έχασα και αυτό είναι ένα μεγάλο θετικό...