Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Στο Αδειο Μου Ballroom....

Η ψιλολιγνη φιγουρα του James Kirby ξεπροβαλε απο το λιγοστο πληθος και αρχιζε να μαζευει τα αδεια μπουκαλια και ποτηρια απο το βαθρο, που στο bIOS ονομαζεται σκηνη..Σχεδον κανεις δεν καταλαβε οτι ηταν αυτος, μιας και δεν φωτογραφιζεται συχνα. Το οτι καποιος του εδωσε το δικο του αδειο μπουκαλι να μαζεψει ειναι κακοηθειες.
Πηρε το λαπτοπ του ,συνδεσε τα ''κοκοπσινια'' ,πηγε για λιγο πισω και γυρισε να κατσει στο βαθρακι. Υστερα τα φωτα εκλεισαν και για την επομενη ωρα, στην ημιαδεια αιθουσα, ειχε εξαπλωθει μια ηχητικη ομιχλη απο ηχους και μακρινες νοσταλγικες μουσικες ,κατακερματισμενες ,θλιμμενες και κρυμμενες μεσα στο πλεγμα αποκοσμων, σκοτεινων ηλεκτρονικων ανεμων. Ηταν ο περιφημος CARETAKER, ενας συμπαθεστατος νεαρος ,παρ'ολα αυτα, ντυμενος με απλα καθημερινα ρουχα,αφοσιωμενος στον ελεγχο των κυματρομορφων αυτης της στοιχειωτικης μουσικης εμπειριας που, οπως αποδειχθηκε, λειτουργει καλυτερα σε ατομικο επιπεδο. Στο τελος χειροκροτηθηκε θερμα απο εικοσι με τριαντα θαραλλεους που ειχαν απομεινει στην αιθουσα. Χειροκροτηθηκε ,κυριως για το θαρρος του ,να δεχεται να παιζει σε κρυες ,γυμνες αιθουσες τελειως ακαταλληλες για τετοιες μουσικες. Χειροκροτηθηκε γιατι ενω θα μπορουσε να εχει φιλμακια να παιζουν ολη την ωρα, προτιμα να καθεται σχεδον μαζι με το κοινο ,στο σκοταδι,υποβαλλοντας τους στην απολυτη επικοινωνια με τη μουσικη του.Χωρις εφφε,χωρις τιποτα. Χειροκροτηθηκε γιατι ειναι ενας ταπεινος συνθετης,παρ'ολη τη δημοσιοτητα, που δεν τραβα την προσοχη ασχετων αλλα αυτων που πραγματικα ωφελουνται απο τα εργα του...
Εμεινα ως το τελος. Βυθισμενος αλλα και απογοητευμενος που τετοια τοσο βαθεια ,γεματη συναισθηματα μουσικη, παει χαμενη...Τουλαχιστον ξερω οτι ακομα και υπο αυτες τις συνθηκες ,παραμενει σπουδαια και ξεχωριστη. Κι ας ειμαι ο μονος που το πιστευω..Η κανω λαθος ?
Υ.Γ. Συγχαρητηρια για την τολμη της LIFO να φερνει τετοια ονοματα...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom