Οι δύο μουσικές εκδηλώσεις του νεοσύστατου Αθηναϊκού ηλεκτρονικού εντύπου που δείχνει μια περισσότερο αισιόδοξη ,δημιουργικότερη και ζωντανή πλευρά μίας πόλης υπό γενική κατάρρευση και γενική αναδιοργάνωση και μετασχηματισμό, ήταν μια έγκυρη εικόνα της «κοχλάζουσας» μουσικής σκηνής της πόλης αλλά και ενδεικτικό του τι συμβαίνει τους τελευταίους μήνες.
Μέσα από τις δημοσιεύσεις του περιοδικού περνούν όχι μόνο ενδιαφέροντες νέοι Έλληνες καλλιτέχνες αλλά και η γενικότερη εικόνα της παραγωγικότερης από ποτέ εποχής για τα δρώμενα στο χώρο της ηλεκτρονικής,ποπ,ροκ, πειραματικής μουσικής δημιουργίας.Εικόνας ενός ηφαιστείου που ετοιμάζεται για μεγάλη έκρηξη.
Καθημερινά λαμβάνω ηλεκτρονικά μηνύματα και ενημερώσεις από καινούρια σχήματα,τα αυτιά μου ξεχειλίζουν από καινούριες συνθέσεις,που εντοπίζω ή βολικότερα λόγω χρόνου, «μου» εντοπίζουν ιστολόγια που εμπιστεύομαι και φυσικά από το ough!. Οι δημοσιεύσεις του παρόντος ιστολογίου,σχετικά με εγχώριες παραγωγές ποτέ δεν ήταν περισσότερες από πέρυσι και φέτος.
Και δεν θα το έκανα θέμα αν δεν παρατηρούσα μια λογαριθμική αύξηση της ποιότητας.Πλέον είναι εντυπωσιακό πόσο καλά πράγματα κυκλοφορούν εκεί έξω αλλά το κυριότερο,υπάρχει η προοπτική,η πρόοδος.Όλα είναι σε κίνηση,σε διαμόρφωση και η εξέλιξη ποτέ δεν ήταν τόσο συναρπαστική.
Έτσι,και στις 28/1 αλλά και στις 30/3,όλα τα σχήματα και καλλιτέχνες που είδα στα πλαίσια των εκδηλώσεων του Ough! στο Bios, είχαν περισσότερους από ένα λόγο για να με κάνουν να αφοσιωθώ και να ακούσω.
Είναι ανώφελο να αρχίσω να αναφέρω ένα ένα τα σχήματα που είδα.όμως θυμάμαι πόσο με είχε εντυπωσιάσει ο ψυχεδελικός κα φόλκ ήχος των NALYSSA GREEN ,η απολαυστική αλλά ακόμα εν εξελίξη ποπ των MONDAY NIGHT FEVER, την, στα όρια του industrial, jazz-ambient ψυχρότητα των WHAM JAH, και οι κλασσικά κορυφαίοι KING ELEPHANT και A VICTIM OF SOCIETY.
Το πιο αισιόδοξο είναι η προσέλευση αρκετού κόσμου,που προφανώς πήρε μια καλή γεύση και μάλλον απόλαυσε όλες τις ζωντανές εμφανίσεις.
Σχόλια
και όχι να μη χανόμαστε φίλε.Δεν είμαστε για να χανόμαστε...