Στην Αθήνα
γίνονται συναυλίες πλέον παντού. Από
μίζερους μικροσκοπικούς χώρους των 30
ατόμων μέχρι τα μεγάλα club.
Έτσι πολλές φορές όλη η εβδομάδα είναι
γεμάτη από εκδηλώσεις με αποκορύφωμα
το τριήμερο Π/σ/κ που πλέον ενδέχεται
να ρίχνει κανείς κορώνα γράμματα για
το που θα πάει ή και ποιες μέρες θα πάει.
Το καλό είναι ότι επειδή τα σχήματα και
οι μουσικοί ζουν κοντά και να τους
χάσουμε μια φορά δεν τρέχει μία. Θα τους
ξαναδούμε την επομένη ή την παρά-επομένη.
Αυτή τη
βδομάδα λοιπόν επέλεξα να δω 3 ελληνικά
σχήματα και ένα Καναδικό αφήνοντας έξω
2 εμφανίσεις που λόγω ώρας δεν πρόλαβα
να δω. Θα ξεκινήσουμε με τα δύο πρώτα.
Το σχήμα των
MENTA είναι
στο προσκήνιο εδώ και 19 χρόνια. Οι πρώτοι
τους πέντε δίσκοι, μεταξύ 2000-2012, ήταν
σε indie rock και
ποπ πλαίσια με Ελληνικό στίχο και ενώ
ήταν καλοφτιαγμένοι με αρκετά καλά
τραγούδια εν τούτοις στην εποχή τους
δεν κατάφεραν να μου τραβήξουν την
προσοχή για πάνω από πέντε λεπτά. Το
είδος δεν μου έλεγε και πολλά πράγματα
τότε και ήδη η δεκαετία προχωρούσε για
αλλού.
Όμως το 2015
κυκλοφόρησαν το έκτο τους άλμπουμ
''Téléphérique'' και
ως δια μαγείας αυτό που ακούσαμε ήταν
ένα άλλο σχήμα που εισχωρούσε πλέον σε
έναν πολύ πιο προσιτό και αγαπημένο
χώρο για μένα.
Με μια αρμάδα
από vintage synthesizer που
κυριαρχούσαν πάνω στα καθιερωμένα
όργανα και χωρίς φωνητικά, παρουσίαζαν
την εικόνα ενός σχήματος που ανήκε στο
Σύμπαν που άρχισε να σχηματίζεται από
τους TANGERINE DREAM, διαμορφώθηκε
από τον Jean-Michel Jarre και την υπόλοιπη Γαλλική ηλεκτρονική σκηνή των '70'ς,
φτάνοντας στο Φως με την επιτυχία των
STEREOLAB και
κυρίως των AIR στα
'90'ς. Στην παρούσα δεκαετία, υπάρχουν
αρκετά σχήματα και μουσικοί βασισμένοι
στα παλιομοδίτικα -vintage-
αναλογικά μηχανήματα και
ήδη ξέρουμε πολύ καλά τους S
U R VI V E.
Οι MENTA
λοιπόν στο ''Téléphérique''
πατάνε σε όλα τα παραπάνω, χαράζουν
τα δικά τους βήματα πάνω σε στρωμένους
δρόμους και παρουσιάζουν ένα άλμπουμ
που παραμένει σαν ένα ντεμπούτο
που απλά κατανοεί και ενθουσιάζεται αλλά έχει και τις φλύαρες στιγμές του.
Η
συνέχεια ήρθε το 2016 με ένα ακόμα πιο ενδιαφέρον
e.p., το '' K.I.D.''.
Κινείται σε πιο ήρεμους τόνους, το
ακούτε αμέσως μετά από δίσκους των AIR,
απολαμβάνοντας μια έξυπνη post
rock πινελιά που δίνει ένα ονειρικό
και Φθινοπωρινό τόνο στο e.p.
Φέτος φθάνουν
στο καλύτερο άλμπουμ της ως τώρα καριέρας
τους με το ''Polyend''. Ήταν
αυτό που άκουσα ολόκληρο και προκάλεσε
όλο αυτό το πισωγύρισμα στο παρελθόν
του σχήματος. Στο άλμπουμ αυτό οι MENTA
ακούγονται πιο σίγουροι και
αποφασισμένοι σε αυτό που ακολούθησαν.
Η α-λα DAFT PUNK αισθητικής
εισαγωγής με το ''So'' εντυπωσιάζει
και προκαλεί θετικά κύματα νοσταλγίας
με τη συνέχεια να αποδεικνύεται
συναρπαστική. Δεν ξέρω αν δρουν σχήματα
με ανάλογο ήχο στην Ελλάδα αλλά σίγουρα
οι MENTA με το ''Polyend''
φαίνονται να ηγούνται πλέον αυτής
της κίνησης. Προχωρούν με σιγουριά στο
δρόμο που επέλεξαν και συνθέσεις σαν
το ''So'', ''You'', ''Poly'' και ''
Went'' σε πρώτη φάση κατάφεραν
να με κερδίσουν τόσο ώστε να επισκεφθώ
το s.i.x.dogs ύστερα από πολύ
καιρό για να τους ακούσω και από κοντά.
Βεβαίως, ένας
άλλος λόγος ήταν και η εμφάνιση των
MARVA VON THEO που έπαιζαν πρώτοι
αλλά αυτός ήταν καθαρά από την σκοπιά
του fan που θα έβλεπε για
τέταρτη φορά μέσα σε ένα χρόνο ένα
αγαπημένο του σχήμα.
Μάλιστα ο χώρος
του s.i.x.dogs αποδείχτηκε ο
πλέον κατάλληλος για τη μουσική των
M.V.T. . Έκαναν την καλύτερη
εμφάνιση τους με τον ήχο και τη φωνή της
Marva σε κορυφαία απόδοση.
Έπαιξαν τα γνωστά του πρώτου άλμπουμ,
τα οποία ακούστηκαν ακόμα πιο δυναμικά
από τις στούντιο εκτελέσεις . Για πρώτη
φορά η Keytar ακούστηκε τόσο
καθαρά και οι χαμηλές ήταν δεόντως
εντυπωσιακές. Ήδη τα παιδιά ηχογραφούν
το δεύτερο τους άλμπουμ και τους ευχόμαστε
να διαπρέψουν και πάλι.
Οι MENTA
ξεκίνησαν το σετ τους με αποσπάσματα
από το '' Téléphérique'' και το
''K.I.D.'' και στη συνέχεια
έπαιξαν το ''Polyend'' ολόκληρο
με προσαρμοσμένη σειρά με δύο ακόμα από το "Téléphérique " ενδιάμεσα. Η προβολή βίντεο
από πίσω άλλοτε υποβοηθούσε, άλλοτε
όχι, αυτά που έπαιζαν αλλά και χωρίς την
προβολή, η ζωντανή απόδοση του άλμπουμ
ανέδειξε την ροκ ενέργεια που κρύβεται
στο στούντιο σε κύριο πρωταγωνιστή και
ειδικά προς το τέλος θα μπορούσαν να
είναι ακόμα πιο εκρηκτικοί.
Φάνηκε κάποια
αδυναμία στη διαχείριση των ηχοχρωμάτων
που κάνουν το ''Polyend'' ξεχωριστό
αλλά έχω την εντύπωση ότι μπορούν να
κάνουν τις συνθέσεις του άλμπουμ να
«πετάνε» στις επόμενες ζωντανές τους
εμφανίσεις αν συνδυάσουν με δημιουργικό
τρόπο την ενέργεια αλλά και τις στάθμες
των βασικών μελωδιών των συνθέσεων.
Εννοώ ότι μπορούν και καλύτερα αλλά με
περισσότερες εμφανίσεις θα κάνουν τη
διαφορά σε λίγο καιρό.
Ήταν γενικά μια
πολύ ευχάριστη βραδιά με τα δύο σχήματα
να πετυχαίνουν εξαιρετική απόδοση και
να ικανοποιούν πλήρως όλους τους φίλους
που παρευρέθηκαν. Κάποια στιγμή βέβαια
και σύντομα θα πρέπει να τους μάθει πολύ
περισσότερος κόσμος γιατί το αξίζουν..
Σχόλια