Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

MENTA / MARVA VON THEO.. Live at s.i.x.dogs [27.04.2018]



Στην Αθήνα γίνονται συναυλίες πλέον παντού. Από μίζερους μικροσκοπικούς χώρους των 30 ατόμων μέχρι τα μεγάλα club. Έτσι πολλές φορές όλη η εβδομάδα είναι γεμάτη από εκδηλώσεις με αποκορύφωμα το τριήμερο Π/σ/κ που πλέον ενδέχεται να ρίχνει κανείς κορώνα γράμματα για το που θα πάει ή και ποιες μέρες θα πάει. Το καλό είναι ότι επειδή τα σχήματα και οι μουσικοί ζουν κοντά και να τους χάσουμε μια φορά δεν τρέχει μία. Θα τους ξαναδούμε την επομένη ή την παρά-επομένη. 
Αυτή τη βδομάδα λοιπόν επέλεξα να δω 3 ελληνικά σχήματα και ένα Καναδικό αφήνοντας έξω 2 εμφανίσεις που λόγω ώρας δεν πρόλαβα να δω. Θα ξεκινήσουμε με τα δύο πρώτα.
 

Το σχήμα των MENTA είναι στο προσκήνιο εδώ και 19 χρόνια. Οι πρώτοι τους πέντε δίσκοι, μεταξύ 2000-2012, ήταν σε indie rock και ποπ πλαίσια με Ελληνικό στίχο και ενώ ήταν καλοφτιαγμένοι με αρκετά καλά τραγούδια εν τούτοις στην εποχή τους δεν κατάφεραν να μου τραβήξουν την προσοχή για πάνω από πέντε λεπτά. Το είδος δεν μου έλεγε και πολλά πράγματα τότε και ήδη η δεκαετία προχωρούσε για αλλού.
Όμως το 2015 κυκλοφόρησαν το έκτο τους άλμπουμ ''Téléphérique'' και ως δια μαγείας αυτό που ακούσαμε ήταν ένα άλλο σχήμα που εισχωρούσε πλέον σε έναν πολύ πιο προσιτό και αγαπημένο χώρο για μένα.
Με μια αρμάδα από vintage synthesizer που κυριαρχούσαν πάνω στα καθιερωμένα όργανα και χωρίς φωνητικά, παρουσίαζαν την εικόνα ενός σχήματος που ανήκε στο Σύμπαν που άρχισε να σχηματίζεται από τους TANGERINE DREAM, διαμορφώθηκε από τον Jean-Michel Jarre και την υπόλοιπη Γαλλική ηλεκτρονική σκηνή των '70'ς, φτάνοντας στο Φως με την επιτυχία των STEREOLAB και κυρίως των AIR στα '90'ς. Στην παρούσα δεκαετία, υπάρχουν αρκετά σχήματα και μουσικοί βασισμένοι στα παλιομοδίτικα -vintage- αναλογικά μηχανήματα και ήδη ξέρουμε πολύ καλά τους S U R VI V E.
Οι MENTA λοιπόν στο ''Téléphérique'' πατάνε σε όλα τα παραπάνω, χαράζουν τα δικά τους βήματα πάνω σε στρωμένους δρόμους και παρουσιάζουν ένα άλμπουμ που παραμένει σαν ένα ντεμπούτο που απλά κατανοεί και ενθουσιάζεται αλλά έχει και τις φλύαρες στιγμές του.
 Η συνέχεια ήρθε το 2016 με ένα ακόμα πιο ενδιαφέρον e.p., το '' K.I.D.''. Κινείται σε πιο ήρεμους τόνους, το ακούτε αμέσως μετά από δίσκους των AIR, απολαμβάνοντας μια έξυπνη post rock πινελιά που δίνει ένα ονειρικό και Φθινοπωρινό τόνο στο e.p. 
 
Φέτος φθάνουν στο καλύτερο άλμπουμ της ως τώρα καριέρας τους με το ''Polyend''. Ήταν αυτό που άκουσα ολόκληρο και προκάλεσε όλο αυτό το πισωγύρισμα στο παρελθόν του σχήματος. Στο άλμπουμ αυτό οι MENTA ακούγονται πιο σίγουροι και αποφασισμένοι σε αυτό που ακολούθησαν. Η α-λα DAFT PUNK αισθητικής εισαγωγής με το ''So'' εντυπωσιάζει και προκαλεί θετικά κύματα νοσταλγίας με τη συνέχεια να αποδεικνύεται συναρπαστική. Δεν ξέρω αν δρουν σχήματα με ανάλογο ήχο στην Ελλάδα αλλά σίγουρα οι MENTA με το ''Polyend'' φαίνονται να ηγούνται πλέον αυτής της κίνησης. Προχωρούν με σιγουριά στο δρόμο που επέλεξαν και συνθέσεις σαν το ''So'', ''You'', ''Poly'' και '' Went'' σε πρώτη φάση κατάφεραν να με κερδίσουν τόσο ώστε να επισκεφθώ το s.i.x.dogs ύστερα από πολύ καιρό για να τους ακούσω και από κοντά. 


Βεβαίως, ένας άλλος λόγος ήταν και η εμφάνιση των MARVA VON THEO που έπαιζαν πρώτοι αλλά αυτός ήταν καθαρά από την σκοπιά του fan που θα έβλεπε για τέταρτη φορά μέσα σε ένα χρόνο ένα αγαπημένο του σχήμα.


Μάλιστα ο χώρος του s.i.x.dogs αποδείχτηκε ο πλέον κατάλληλος για τη μουσική των M.V.T. . Έκαναν την καλύτερη εμφάνιση τους με τον ήχο και τη φωνή της Marva σε κορυφαία απόδοση. Έπαιξαν τα γνωστά του πρώτου άλμπουμ, τα οποία ακούστηκαν ακόμα πιο δυναμικά από τις στούντιο εκτελέσεις . Για πρώτη φορά η Keytar ακούστηκε τόσο καθαρά και οι χαμηλές ήταν δεόντως εντυπωσιακές. Ήδη τα παιδιά ηχογραφούν το δεύτερο τους άλμπουμ και τους ευχόμαστε να διαπρέψουν και πάλι.



Οι MENTA ξεκίνησαν το σετ τους με αποσπάσματα από το '' Téléphérique'' και το ''K.I.D.'' και στη συνέχεια έπαιξαν το ''Polyend'' ολόκληρο με προσαρμοσμένη σειρά με δύο ακόμα από το "Téléphérique " ενδιάμεσα. Η προβολή βίντεο από πίσω άλλοτε υποβοηθούσε, άλλοτε όχι, αυτά που έπαιζαν αλλά και χωρίς την προβολή, η ζωντανή απόδοση του άλμπουμ ανέδειξε την ροκ ενέργεια που κρύβεται στο στούντιο σε κύριο πρωταγωνιστή και ειδικά προς το τέλος θα μπορούσαν να είναι ακόμα πιο εκρηκτικοί.
Φάνηκε κάποια αδυναμία στη διαχείριση των ηχοχρωμάτων που κάνουν το ''Polyend'' ξεχωριστό αλλά έχω την εντύπωση ότι μπορούν να κάνουν τις συνθέσεις του άλμπουμ να «πετάνε» στις επόμενες ζωντανές τους εμφανίσεις αν συνδυάσουν με δημιουργικό τρόπο την ενέργεια αλλά και τις στάθμες των βασικών μελωδιών των συνθέσεων. Εννοώ ότι μπορούν και καλύτερα αλλά με περισσότερες εμφανίσεις θα κάνουν τη διαφορά σε λίγο καιρό.
Ήταν γενικά μια πολύ ευχάριστη βραδιά με τα δύο σχήματα να πετυχαίνουν εξαιρετική απόδοση και να ικανοποιούν πλήρως όλους τους φίλους που παρευρέθηκαν. Κάποια στιγμή βέβαια και σύντομα θα πρέπει να τους μάθει πολύ περισσότερος κόσμος γιατί το αξίζουν..

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom