Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

Τώρα τελευταία οι μπάντες που ανοίγουν για τα συγκροτήματα έχουν ξεχωριστό ενδιαφέρον γιά αυτό και τους αφιερώνουμε επιπλέον δημοσίευση. Έτσι πριν από τους THE PAINS OF BEING PURE AT HEART , είδα για πρώτη φορά το αρκετά ανεβασμένο σε φήμη Πατρινό σχήμα των FLAKES . Ήδη έχουν ένα άλμπουμ στο ενεργητικό τους και ανήκουν στη νέα γενιά των Ελληνικών συγκροτημάτων που επηρρεάστηκαν καθαρά απο την εξέλιξη του ανεξάρτητου ροκ αυτής της δεκαετίας. Έτσι οι επιρροές απο τους YEAH YEAH YEAHS και BLOC PARTY δεν κρύβονται μόνο αλλά και τους κουκουλώνουν. Καλοί μαθητές γενικά και περιμένουμε περισσότερα.    Όσο για τους COMMON SENSE που έπαιξαν μετά,χάρηκα που τους ξαναείδα. Πιό έμπειρη και πιό ολοκληρωμένη μπάντα από τις δύο άλλες βραδιάς και δεμένη όσο ποτέ,έδωσε την καλύτερη συναυλία της. Έπαιξαν με πολύ συναίσθημα,όπως πάντα ,αλλά με καλύτερο ήχο και με τη φωνή της Τατιάνας,καλύτερη από ποτέ. Έπαιξαν πολύ περισότερο από τους ...PURE AT HEART , σε μελωδικότερα και ατμοσφαι...

Νέοι στην καρδιά, συμπαθέστατοι,χαμογελαστοί. 'Εστησαν σε χρόνο ρεκόρ τα όργανά τους και έτσι απλά ξεκίνησαν ορμητικά. Αν εξαιρέσουμε κάποια άνευ σημασίας φάλτσα στα όχι και τόσο δυνατά φωνητικά έπαιξαν με σφριγηλότητα, ζωντάνια και ορμή, πάνω σε δανεικές συγχορδίες και κλίμακες των FIELD MICE,RIDE, JESUS AND MARY CHAIN κλπ. χωρίς Εγγλέζικη έπαρση αλλά με την νοοτροπία του παιδιού απέναντι.Διασκέδασαν τόσο ,όσο και το υποψιασμένο κοινό τους. Η μουσική τους δεν είναι η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι αλλά η ελαφρότητα της αβάσταχτης εφηβείας.Μία εκρηκτική ώρα ήταν αρκετή, για να χαμογελάς τις επόμενες 23. Γι' αυτό το όμορφο ντεμπούτο και γι'αυτό το μονόωρο πισωγύρισμα θα τους θυμάμαι μιά αιωνιότητα... Δε χρειάζεται παρά πέρα σκέψη,καμμία άλλη κριτική.Θα ήταν σαν να ξαναέχανες τη φωτεινή πλευρά της εφηβείας σου,είτε γιά πρώτη είτε για δεύτερη φορά.Ανάλογα την ηλικία...

Το καλύτερο Synch, έχει ρίξει αυλαία εδώ και δύο μέρες.Γιά άλλη μία χρονιά κουράστηκα να παρακολουθώ όσο γίνεται περισσότερα αλλά ήταν μιά κούραση γλυκειά. Συνάντησα φίλους που είχα να δω χρόνια ή τους έβλεπα μόνο σε κάθε synch ακόμα και μέσα στο πλήθος. Άκουσα και είδα τα περισσότερα σχήματα που έχω δεί σε φεστιβάλ και όλα είχαν από κάτι γιά να τους θυμόμαστε. Αν εξαιρέσει κανείς τους A MOUNTAIN OF ONE και τους TORTOISE,που απλά δεν λειτούργησαν όσο έπρεπε όλα τα υπόλοιπα που είδα ήταν σε εξαιρετική φόρμα ,έδωσαν τον καλύτερό τους εαυτό και ενθουσίασαν τον κόσμο. Δεν υπάρχει κάποιο συγκρότημα που θα ξανάρθει στην Ελλάδα και δε θα ξαναδώ.Δεν ήταν μεγάλα ονόματα αλλά η ποιότητά τους είναι αναμφισβήτητη.Και αυτό ήταν μιά έμμεση απάντηση γι' αυτούς που προεξόφλησαν την αποτυχία του, γιατί δεν είχε λέει μεγάλο όνομα. Μα γιατί υπάρχει το ROCKWAVE και το EJEKT ? Το Synch και φέτος κράτησε χαρακτήρα. Μόνο που έπρεπε να ενημερώσει τον κόσμο περισσότερο για τα συγκροτήματα ειδικά της τρίτης...

Η τρίτη μέρα του Synch ,ήταν η λιγότερο διαφημισμένη και δυστυχώς ,ντρέπομαι που το λέω ,πήγα αδιάβαστος. Με τον MERZBOW να ε ίναι απών, είχα την ευκαιρία να δω δύο από τα τρία συγκροτήματα και να βρίζω τον εαυτό μου που δεν ήρθα προετοιμασμένος. Οι SCHALTKREIS WASSERMANN , μ' ένα μόνο άλμπουμ ( Psychotron ) που κυκλοφόρησε το 1981, έχουν κτίσει τη φήμη τους ,στο κοινό που παρακολουθεί την Ευρωπαική εξέλιξη της ηλεκτρονικής μουσικής, τις τελευταίες δεκαετίες.Νεκραναστημένοι από πέρυσι παρουσιάζουν multimedia παραστάσεις σ' όλη την Ευρώπη με αρκετά καλή αποδοχή. Εδώ πάντως είδα ότι δεν έχουν μετακινηθεί μέρα φωτός από εκείνη τη δεκαετία. Το άκουγες στην ηλεκτρική κιθάρα,στα ντεμοντέ ρυθμικά μέρη, ο χρόνος είχε σταματήσει. Και μιλάμε για καινούριες συνθέσεις. Παρ' όλα αυτά βρήκα το όλο θέαμα αρκετά ενδιαφέρον μιάς και αυτό που ακούσαμε είναι αγνή,παραδοσιακή ηλεκτρόνικα από σπιτικά και αγνά υλικά.... Οι YOU ή YOUrovision , είναι στο προσκήνιο από το 1979 και όπως κατα...

...Οι JUNIOR BOYS είχαν ήδη ξεκινήσει όταν έφτασα στη δεύτερη σκηνή. Από το soundcheck ακόμα μου έκανε εντύπωση ο όγ κος και η καθαρότητα του ήχου τους. Χωρίς να μου πολυαρέσουν οι δίσκοι τους (πολύ soft γιά μένα) κατάφεραν να με κάνουν μέχρι και να χορέψω,στο ει κοσάλεπτο που τους παρακολούθησα. Ακούγονταν καλύτερα λάιβ.Αρκεί να ξανακούσετε το '' Double Shadow ' ' ,το τραγούδι που με ''εξόντωσε'', την επόμενη μέρα από το δίσκο. Η μετακαλοκαιρινή ηλεκτρονική θλίψη που κουβαλά απλά υποβόσκει στη στούντιο εκτέλεση... Έπρεπε όμως να ακούσω και SQUAREPUSHER . Μυθική μορφή για τη σύγχρονη electronica, με δίσκους που προσωπικά δεν μπορώ να υποφ έρω για πάνω από 20 λεπτά. Η ταχύτητα που αλλάζει μουσικά στυλ σε μία μόνο σύνθεση και η ταχύτητα της μουσικής του μερικές φορές γίνεται εκνευριστική . Πηγαίνοντας στην κεντρική σκηνή, δε φανταζόμουν τί με περίμενε,όμως. Αφού στριμώχτηκα στο ήδη ενθουσιασμένο κοινό,αντίκρυσα ένα μουσικό ν'ανεβοκατεβάζει κλίμακε...

Η δεύτερη μέρα ξεκίνησε με τη μεγάλη μπάντα του MATTHEW HERBERT , να παίρνει θέση με τις παρτιτούρες έτοιμες ,τα ηλεκτρονικά αναμμένα ,τον μαέστρο έτοιμο και τους μουσικούς προσηλωμένους.Αλλά να και η μαύρη ντίβα.Εντυπωσιάζει με το εξωτικό μακιγιάζ υπονοώντας,ότι αυτό που θα ακούσουμε δε θα είναι μιά συνηθισμένη τζαζ απο big band αλλά κάτι που παραπέμπει στο μέλλο ν. Η ιδέα πίσω απο την MATTHEW HERBERT BIG BAND ξεπερνά ακόμα και τους εμπνευστές της. Αλλά κατάφεραν να μας καθηλώσουν με ένα ασυνήθιστο όσο και γοητευτικό σετ μπλέκοντας ,μπουκάλια ,εφημερίδες,ηλεκτρονικά και κλασσική τζαζ.Απο λαυστικό και αν δεν έτρεχα για να προλάβω τους A MOUNTAIN OF ONE , θα έμενα μέχρι το τέλος. Η εμφάνιση τους ήταν αυτή που περίμενα περισσότερο ,ύστερα από το εξαιρετικό '' Institute Of Joy ''. Όμως είναι πολύ δύσκολο να μεταφερθεί η ατμόσφαιρα και η συναισθηματική φόρτιση των τραγουδιών τους,ζωντανά.Πόσο μάλλον σε συνθήκες φεστιβάλ. Όπως και οι TORTOISE ,έτσι και αυτοί θέλο...

..Μετά τις εκπλήξεις, η εμφάνιση των μεγάλων TORTOISE δεν συγκίνησε όσο έπρεπε ,μάλλον προκάλεσε βαρεμάρ α στους περισσότερου ς. Έπαιξαν ένα σετ με πολλά παλιά και καινούρια, ο ήχος ήταν απίστευτα καθαρός και δυνατός, η εκτέλεση των κομματιών εξαιρετική αλλά η μουσική τους απαιτεί προσήλωση και διάθεση για να λειτουργήσει ζωντανά. Προσωπικά δεν άντεξα πολύ και θα ήθελα να τους παρακολουθήσω μόνους τους κάποια στιγμή, να επιδίδονται σε αυτή τη συναρπαστική και ξεχωριστή μουσική που φτιάχνουν τόσα χρόνια.Απλά δεν είχα διάθεση για τόσο εγκεφαλικά πράγματα. Χωρίς να έχω μεγάλες προσδοκίες , μεταφέρθηκα γιά άλλη μία φορά στη δεύτερη σκηνή όπου οι FRIENDLY FIRES έπαιζαν τ ο καλύτερο τραγούδι τους Jump In The Pool .Με πάρα πολύ όμορφα σίνγκλς και ένα ά λμπουμ που δεν με ενθουσίασε και τόσο ,κατόρθωσαν να κάνουν όλο το κόσμο να χορεύει ακόμα και με μέτρια τραγούδια. Έχουν το ρυθμό μέσα τους οι λεβέντες και αυτό μετρά σε ζωντανές εμφανίσεις. Έτσ ι δεν απογοήτευσαν κανένα,το αντίθετο μάλιστ...