Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

Το καινούριο,δεύτερο ,άλμπουμ των Σουηδών  THE  MARY ONETTES , κυκλοφορεί στις 4 Νοέμβρη. Το Islands περιέχει τραγούδια σαν κι αυτά που αγαπήσαμε  ''εκείνες τις μέρες'' τότε που οι ECHO AND THE BUNNYMEN ηχογραφούσαν το Crocodiles κλπ.,αλλά και τις ποπ μέρες του αείμνηστου ADRIAN BORLAND . Έχει κρυστάλλινες κιθάρες που δημιουργούν αυτή τη γλυκειά αλλά και δολοφονική, για παγωμένα βράδυα με το φεγγάρι να σε λειώνει με την ασημένια ψυχρότητά του, χαρμολύπη.Μελωδίες που μπορείς να σιγοτραγουδάς όλη την ώρα και να χαίρεσαι τις μουντές μέρες αλλά και αυτή την πρώτη, ανακουφιστική κρύα πρωτομηνιά ( Καλό μήνα,παρεπιπτόντως ). Δεν υπάρχει σχεδόν κανένα τραγούδι που να μη σου δημιουργεί ψυχολογική παλίρροια και νοσταλγικά τσουνάμι. Καλύτερη αρχή για Νοέμβρη ,δε θα μπορούσε να γίνει....Πατήστε την εικόνα για μια πρώτη γεύση... The Mary Onettes 'Puzzles' from Labrador Records on Vimeo .

Αύριο......

Επίσημο βίντεο.Το τραγούδι από το αρκετά υποτιμημένο δυστυχώς ,περσυνό "Bi".

 Δεύτερη επίσκεψη στο Ροντέο μέσα σε δύο εικοσιτετράωρα και η ατμόσφαιρα είχε αλλάξει σε σύγκριση μ'εκείνη στον Jonathan Richman .Λιγότερος κόσμος,λιγότερη ζέστη και ευχάριστη διάθεση.Αυτή τη φορά όμως ,τα τρία ονόματα της βραδυάς καθυστέρησαν να βγούν,αλλά η αναμονή ήταν γεμάτη από μουσικές αναμνήσεις της δεκαετίας του '80. Ο VICTOR HERRERO ,έκανε την εμφάνιση του χωρίς να τον πάρουμε χαμπάρι και έπαιξε με την ακουστική του κιθάρα μουσική, που λόγω του χώρου αλλά και της αδιαφορίας του κοινού ακούστηκε σαν μουσική συνοδείας για φαγητό ,ποτό κλπ.Λυπάμαι που το λέω έτσι κυνικά.Η μουσική  του HERRERO ,ακούγεται καλύτερα σε ιδιωτικά σύμπαντα ή σε μέρη όπου όλοι θα σταματούσαν να φλυαρούσαν και να πρόσεχαν περισσότερο τη μουσική... Η JOSEPHINE FOSTER ,το πραγματικό αστέρι της βραδυάς, εμφανίστηκε από άλλη διάσταση.Και να μην ήξερες τί έπαιζε,από το παρουσιαστικό και ενδυματολογικό και μόνο έμπαινες στο νόημα...Έμπαινες ? Με φωνή που θυμίζει Θέρεμιν,ζεστή και γλυκειά,νοσταλγι...

Σαμποτάζ    -  ΛΕΝΑ ΠΛΑΤΩΝΟΣ  S/t               -   DEAD MAN'S BONES Live In Lulea - FEVER RAY Alphabet 1968 - BLACK TO COMM Kiss My Sweet Apocalypse 2 - BLACK SHEEP Παράξενο τοπ-5 , ε? Το (5) ,η όψιμη ανακάλυψη του τρελλού Δρυίδη δεν είναι μόνο το καινούριο του project αλλά και οΤσε καθώς και η πραγματική ζωή ,ύστερα από την αρχαιολογία και το αντιχριστιανικό μένος του.Καλώς ήλθες στην Κόλαση μας.. Το (2) είναι όμορφο μες στη μαυρίλα και τον ρομαντισμό του.Και μιλάμε για Αμερικάνικη παραγωγή..Και μιλάμε για πολύ όμορφες μπλογκοκριτικές , τόσο καλές που δεν τολμώ να γράψω κάτι παραπάνω. Το (3) είναι ένα λάιβ που δε θα δούμε ποτέ οπως πρέπει ,αν το δούμε ποτέ και ανεκτίμητη προσφορά Αγγλικής εφημερίδας και διαρροής στον υπόλοιπο κόσμο από καλό ιστότοπο.Για να μαθαίνουν οι Ελληνικές εφημερίδες να μη δίνουν μόνο Πλούταρχο.Όχι άλλο Ρέμο,Πάριο και Πλιάτσικα... Το (4) χωρίς αμφιβολ...

  Δε θα γράψω πολλά για τη προχθεσινή νύχτα με τον JONATHAN RICHMAN.Δεν έχει νόημα... Sold out μέχρι να πείς κίμινο και με την αναμονή να μην είναι τόσο μεγάλη,η συναυλία ξεκίνησε νωρίς και στην πρέπουσα ώρα. Αλλά τα θετικά σταματούν εδώ.  Η σωστή απαίτηση του καλλιτέχνη να μην υπάρχει άλλος θόρυβος,πέραν της μουσικής και του κοινού,είχε θύμα τα κλιματιστικά, με αποτέλεσμα να δημιουργηθεί αποπνικτική ατμόσφαιρα και να χαλάσει τη διάθεση όλων μας.Τα συγγνώμη του JONATHAN,ήταν δεκτά αλλά τί να σου κάνουν μέσα σ'ένα τέτοιo χώρο. Έπαιξε αυτά, που σε άλλες συνθήκες θα μας έκαναν να το απολαύσουμε αρκετά.Ιστορίες με χιούμορ και σαρκασμό, μπαλάντες όσο γίνεται απλές και λιτές αλλά αποτελεσματικές,τραγούδια από τον τραγουδιστή της γειτονιάς σας.Τον άλλοτε αιώνιο έφηβο και τώρα παγιδευμένο πιά στο μύθο του,πενηνταοκτάρη αλλά πάντα με καλό υλικό στο τσεπάκι. Τα έπαιξε χύμα, χωρίς να ελέγχει ποτέ που βρισκόταν το μικρόφωνο,τραγουδούσε ακαπέλλα όποτε του ερχόταν και ό,τι άλλο ήταν ...

Άλλο ένα ραντεβού με τις αναμνήσεις αύριο 30/10 και μεθαύριο 31/10,στο Rodeo. Είχα δεί τους BAND OF HOLY JOY σε full force σύνθεση ανοίγοντας για τους SUICIDE πριν 21 χρόνια,Δεκέμβρη μήνα στο Ρόδον.Έπαιξαν με πάθος και δύναμη και γοήτευσαν πολλούς.Ύστερα κατέβηκαν και χόρευαν μαζί μας ,δίπλα μου σχεδόν, για σαράντα θρυλικά,ανεπανάληπτα λεπτά ,όσο κράτησε η εμφάνιση των SUICIDE . Ύστερα μεγαλώσαμε .Αρκετά.Αλλά κανείς δεν το έβαλε κάτω.Η μπάντα της Ιερής Χαράς παραμένουν το ίδιο συναισθηματικοί και δραστήριοι,μετά την αναγέννησή τους.Πιστέψτε με. Τη βραδιά θ'ανοίξουν,δύο άγνωστοι εδώ,αλλά πολύ ενδιαφέροντες, φολκ κατεύθυνσης καλλιτέχνες.Ο Ισπανός  VICTOR HERRERO και η JOSEPHINE FOSTER . Ειδικά η δεύτερη μάλλον θα είναι η έκπληξη της βραδιάς,αν σας λείπει πολύ η JOANNA NEWSOM ...Από τις 21.00....