Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

32. Wounded Rhymes - LYKKE LI Της ανήκει το πιο αγαπημένο μου τραγούδι του 2011.Κι ας μην είναι στην εκτέλεση και το ύφος του δεύτερου δίσκου της. Εκεί, που όταν τραγουδά για τη λύπη, που είναι το αγόρι της,βραχυκυκλώνω και δεν θέλω να γράψω τίποτα. Ούτε για το τοίχος του ήχου που έχει δημιουργήσει αναπαλαιώνοντας ποπ αισθητικές της δεκαετίας του '60, τονίζοντας τον υπόγειο ερωτισμό τους,ούτε για το πόσο διαφορετική ακούγεται από όλες τις υπόλοιπες Σκανδιναβές τραγουδίστριες που προτιμούμε τα τελευταία χρόνια. Το '' Wounded Rhymes '' κρύβει αρκετό πόνο,αρκετή πίκρα.Αλλά και αρκετό πείσμα,αρκετή ευαισθησία αλλά και θυμό.Εν κατακλείδι τόσα πολλά συναισθήματα και τόσα δάκρυα. Η μουσική τους έκφραση,είναι εντυπωσιακή.Μια παλέτα με παράδοξες αντιθέσεις.Καθαρές ποπ φόρμες με θαμπή παραγωγή,μελόδραμα με κοφτερά δόντια. Επιβλητικός ήχος με πτυχίο στην τεχνική Phil Spector αλλά σαν οι Ronettes να έχουν μεγαλώσει αρκετά και να θέλουν να ξαναγυρίσουν πίσω... Ό...

33. West - WOODEN SHJIPS Φυσικά και δεν θα έμεναν έξω οι WOODEN SHJIPS . Το τρίτο τους άλμπουμ ακούγεται μια αναβαθμισμένη σε επίπεδο παραγωγής και πείρας,εκδοχή των δύο προηγούμενων.Δηλαδή επτά αεράτες ,απολαυστικές ψυχεδελικές ροκ ομορφιές από ένα σχήμα που δίνει πνοή ξανά σε αρχαίες και πολυχρησιμοποιημένες φόρμες. Πρέπει να «το έχεις» για να το κάνεις σωστά.Και το σωστά είναι όταν ακούγοντας τα φετινά τραγούδια,ακολουθείς το εξώφυλλο,το τελευταίο που σ' ενδιαφέρει είναι οι κριτικές αναλύσεις και αφήνεσαι να παρασυρθείς από τη μουσική.Και κρίνοντας από τα «χιλιόμετρα»,τότε ναι. Οι WOODEN SHJIPS ,το κάνουν σωστά....

34. Morbido   - THE DREAMS «.. To '' Morbido ' ' έρχεται από τη σκοτεινή πλευρά του φεγγαριού,ανακατεύει την παγανιστική πλευρά των SIOUXIE AND THE BANSHEES , με surf/garage πενιές,Αφρικάνικους τελετουργικούς ρυθμούς,λευκό φανκ αρχών '80'ς και new wave, dub,παράνοια,εφιάλτες,όλα ισοσταθμισμένα σε μια συχνότητα που διακρίνεις την προέλευση τους αλλά με τίποτα δεν τις συγγενεύεις ακριβώς. Τα τραγούδια είναι σαν να ηχογραφήθηκαν επιτόπου στο δάσος με πανσέληνο και η θαυμάσια μυστηριακή ένταση και οι εικόνες που δημιουργούν στον ακροατή ισοδυναμούν με καλές ταινίες θρίλλερ. Μπαίνει εν γνώση του στο κλίμα ,νοιώθει τις τρίχες να σηκώνονται,κοιτά πίσω του για ύπουλα όντα,κλείνει τ'αυτιά του στις τσιρίδες αλλά βγαίνει από την αίθουσα με την χαρούμενη έκφραση της ικανοποίησης.Δεν του κόπηκε το κεφάλι τελικά... .». Δύσκολο να του αντισταθείς ακόμα και σήμερα.ειδικά τις νύχτες με το φεγγάρι στα ντουζένια του..Οι Γάλλοι έφτιαξαν ένα δίσκο για πάρτ...

35. Belive - GOSTS  Μόνο σε κασέτα,περισσότερο συλλογή και ένα χρόνο μετά την έκρηξη του witchhaus,το '' Belive '' ή θα μπορούσε να είναι η ταφόπλακα του είδους ή ένα καινούριο κεφάλαιο στην ιστορία του. Τίποτα δεν όμως από όλα αυτά.  Τα επουράνια,επιβλητικά string-synths,οι ηλεκτρονικοί ρυθμοί,τα υπερκόσμια φωνητικά,τα θολά soul δείγματα φωνητικών, οι κλεφτές ματιές στα snare των SALEM ,αλλά χωρίς τον μηδενισμό αυτών και της υπόλοιπης ομήγυρης,κάτω από μια  παραμόρφωση που φτάνει να σου « καίει» τα αυτιά χωρίς έλεος,αλλά και η «αναστάτωση» του διαφορετικού,υποδηλώνουν ότι ,ναι,είναι ένα αριστούργημα του χώρου αλλά και ο ρομαντισμός που δεν ντρέπεται να αποκαλύψει,το διαφοροποιεί και το εντάσσει σε ευρύτερο πεδίο μουσικής δημιουργίας που δεν έχει κατηγοριοποιηθεί ακόμη. Το άλμπουμ των Αυστραλών,ένα ηχητικό μαρτύριο για απαίδευτα αυτιά ή μια συναρπαστική εμπειρία για αυτούς που έχουν ήδη «μυηθεί» στην αισθητική τους ή μια ηχητική παραζάλη που διασπάει κάθε ...

36. My _____ Is Pink - COLOURMUSIC    « ... Πολλά ροκ στοιχεία ,κιθάρες που γκαζώνουν, κλειδωμένοι ρυθμοί ,λιγότερη ποπ ,πιο βρώμικος ήχος. Ποικιλίες ειδών ανακατεύονται μεταξύ τους,κομμάτια τους πετάγονται εδώ κι εκεί, no-wave εκρήξεις, μασκαρεμένο new age techno,heavy metal,κύματα ( στο '' Whitby Harbour '' ακούγεται μόμο αυτό : πιο chill out δε γίνεται),δεν ξέρεις τι τραγούδι θα σου ξημερώσει με το τέλος του προηγούμενου,αλλά μετά την πρώτη αναστάτωση και ίσως λίγη ναυτία ,η ακρόαση γίνεται απολαυστικότερη και εθιστικότερη.  Ακούμε δεκατέσσερα τραγούδια που έχουν γερό ιστό,δομή  και  προσωπικότητα. Το σχήμα χωρίς να δυσκολεύεται πουθενά,παίζει στα δάχτυλα ένα ευρύ φάσμα επιρροών και το χρησιμοποιεί κατα το δοκούν.  Το '' My____Is Pink'',είναι ανοιχτόμυαλο και φιλόδοξο. Κυρίως όμως είναι συναρπαστικό.Το συναρπαστικότερο από τα indie/alternative που άκουσα τελευταία.... ». Έκτοτε βγήκαν και άλλα πολύ ενδιαφέροντα indie και altern...

37. We Must Become The Pitiless Censors Of Ourselves - JOHN MAUS Είναι ο δίσκος που θα έκανε ή θα ήθελε να κάνει ο ARIEL PINK ,αν έπαιρνε στα σοβαρά την περίοδο που ηχογραφούσε το '' For Kate I Wait ''.Είναι ο δίσκος που θα έκανε κάποιο μυστήριο μέλος ,ο πληκτράς πιθανόν,των SPHERICAL OBJECTS στα σαράντα του,σε μια δημιουργική μανία νοσταλγίας για τις παλιές καλές μέρες..Είναι ο δεύτερος ονειρεμένος νεοκυματικός δίσκος που θα ήθελαν να φτιάξουν οι συμπατριώτες του χρόνια τώρα και κυκλοφόρησε φέτος. Χωρίς να έχει τη ροκ φινέτσα και την πληρότητα του πρώτου (λεπτομέρειες προσεχώς),έχει τα πιο όμορφα τραγούδια που γράφτηκαν φέτος με βάση τα συνθ.Απλές συνθέσεις,μελωδίες που σου δημιουργούν έντονα νεοκυματικές νοσταλγικές δονήσεις,ονειρικά τραγούδια που εξοικοιώνεσαι μαζί τους με την πρώτη ακρόαση. Είναι το φετινό μου Χριστουγεννιάτικο άλμπουμ, το άκουσα αργότερα από τους υπόλοιπους blogger,αλλά το αγάπησα σφόδρα. Θα μπορούσε να «χτυπήσει » εικοσάδα,αλλά και το ...

38. Degeneration Street - THE DEARS Πήρε ανάμικτες κριτικές από παντού ακόμα και από αυτούς που για αδιευκρίνιστους λόγους τους υμνούσαν το 2001. Στην πραγματικότητα είναι ακριβώς το ίδιο φορτισμένο,ειλικρινές,συναισθηματικό σχήμα που γνωρίζαμε. Το σχήμα που έχει το προνόμιο να ηγείται από έναν χαρισματικό τραγουδιστή που έχει τη soul φωτιά ,τους Morrissey-ικούς μελοδραματισμούς και τα ροκ ξεσπάσματα, στο σωστό επίπεδο λύτρωσης. Σε συνδυασμό με τον κλασσικό ροκ ογκώδη ήχο σωστές δόσεις και εντάσεις,αποφεύγουν να μυξοκλαίνε σαν Muse ή Creed  και να δίνουν παλμό και γνήσια συγκίνηση στο κοινό τους. Πραγματικά αδικημένος δίσκος ,θα έπρεπε να είναι σε πολλές λίστες φέτος.Είναι μια θριαμβευτική επιστροφή με ένα άλμπουμ που βγάζει στη φόρα,με γενναιότητα πολλά πικρά συναισθήματα αλλά που προσφέρει ασυλία όταν θέλεις ένα μέρος για να πας να κρυφτείς,όταν τα πράγματα δυσκολεύουν. Ένας ροκ δίσκος ευθύς,ειλικρινής και συντροφικός για μια ζωή...