Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

Οι κυκλοφορίες στην εγχώρια σκηνή μονοπωλούν το ενδιαφέρον μας σε μεγάλο βαθμό και όπως γνωρίζετε έχει δοθεί μία άτυπη προτεραιότητα από σημαντικές κυκλοφορίες του εξωτερικού. Οι επόμενες 3-4 δημοσιεύσεις θα περιστρέφονται γύρω από πρόσφατες κυκλοφορίες στο χώρο της νέας Ελληνικής ηλεκτρονικής σκηνής αλλά προμηνύονται και άλλες σε διάφορα είδη.. Σε πρώτη φάση θα αναφερθούμε σε τέσσερεις ηχογραφήσεις που κυκλοφόρησαν από τα εργαστήρια της Nutty Wombat και Numb Capsule. Πρόκειται για 4 κυκλοφορίες που φέτος δίνουν ένα δροσερό εγκεφαλικό ηλεκτρονικό χρώμα στο καλοκαίρι σας με μουσική τροφή για ανακούφιση και που έχουμε όλοι το προνόμιο και την πολυτέλεια να ακούμε. Οι δύο συγκεκριμένες εταιρείες στενά συνδεδεμένες με δεσμούς φιλίας και υποστήριξης με Το Σπίτι δεν παύουν να κυκλοφορούν ανήσυχους δίσκους με ξεχωριστό ενδιαφέρον. Έ να ολόκληρο λεξικό ηλεκτρονικής μουσικής ετυμολογίας χρειάζεται για να περιγράψει επαρκώς όλα αυτά που συμβαίνουν σε αυτές αλλά θα περιοριστούμε ...

  « Στη δουλειά μου, ζωγραφική, γλυπτική, εγκαταστάσεις, ηχητική/μουσική σύνθεση, και κινηματογράφος, υλοποιούνται με παραδοσιακά υλικά ή σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, και συγκλίνουν σε μια κοινή ουσία που συνοπτικά περιγράφεται ως εξής: Η σύνθεση δομείται τόσο σε αισθητηριακή όσο και σε εννοιολογική βάση, σε μια προσπάθεια ώσμωσης τους. Aντί του καρτεσιανού αντιστικτικού διπόλου ύλης-πνεύματος, η δουλειά μου διέπεται από την σύγχρονη αντίληψη της κβαντομηχανικής φυσικής, όπου το πνεύμα και η ύλη δεν ορίζονται μέσα από την αντίθεσή τους, αλλά αποτελούνται τελικά από την ίδια ουσία, όντας ύλη ή ενέργεια (η σκέψη είναι μια μορφή ηλεκτρομαγνητικής ενέργειας), ανάλογα με τη στιγμή και την οπτική γωνία. Ένα παιχνίδι αντιθέσεων και συμφιλιώσεων την κρατά σε μία δυναμική, τεταμένη ισορροπία. Υπάρχει μια συνειδητή προσπάθεια, το τελικό αποτέλεσμα κάθε δημιουργικής διαδικασίας, να φέρει την μεταμόρφωση και μετουσίωση (ή κάθαρση), και όχι να μένει στην έκθεση προσωπικών βιωμάτων, παρ...

Άλλο ένα Ejekt festival έχει περάσει πλέον στην ιστορία και τα σημεία που θα μου το θυμίζουν σταχυολογούνται παρακάτω: Τα διαφημιστικά δωράκια που μοίραζαν τα κορίτσια πριν εισέλθω στο χώρο και ενώ ο JACK HEART & THE GHOSTS έπαιζε με πάθος μια καλά στηριγμένη ποπ που γυρόφερνε τα '90'ς. Πολύ καλή εντύπωση για ένα σχήμα που άκουγα για πρώτη φορά. Η ζέστη που εκείνη την ώρα έκαιγε λαιμούς και πρόσωπα. Κάπου είδα ένα αντηλιακό να περνά από ένα θεατή σε κάποιον άλλο και μου φάνηκε καλή ιδέα.   Το ανοιχτήρι που έβγαλε από την τσέπη του ο Joe Casey ( PROTOMARTYR ) την κατάλληλη στιγμή που αναρωτιόμασταν πως θα ανοίξει το μπουκαλάκι ζεστής μπύρας (το πρώτο).  Οι, εκ του Detroit, PROTOMARTYR , που έπαιξαν την τετραγωνισμένη, οργισμένη, γκρίζα και επίμονη μουσική τους μέσα στο φως όταν ξέρουμε ότι τέτοιου είδους σχήματα χρειάζονται έλλειψη φωτός και υγρασία για να λειτουργήσουν. Όπως και οι CRYSTAL CASTLES πρόπερσι, δεν κατάφεραν...

Θα ήταν πλεονασμός να αναφέρουμε και εδώ τη θέση που έχει ο John Cale στο καλλιτεχνικό στερέωμα. Αυτό που προέχει είναι να υπενθυμίσουμε ότι ακόμα παραμένει ενεργός έστω και με αραιή δισκογραφική προσφορά. Έχει εμφανιστεί στην Ελλάδα πάνω από 3 φορές αλλά είχα την τιμή να παρευρεθώ μόνο σε εκείνη την αξέχαστη βραδιά στο Gagarin ( 21.01.2006) . Όπου ένα ολόκληρο club σεβάστηκε την επιθυμία του και δεν κάπνισε κανείς μέχρι το τέλος του σετ. Ήταν μια ξεχωριστή εμπειρία να βλέπω ένα πραγματικά σπουδαίο σώου από έναν άνθρωπο που τα έδινε όλα επι σκηνής και ταυτόχρονα δεν ξέφευγε από τον έλεγχο του τίποτα. Η εμφάνιση του στο ΚΠΙΣΝ ήταν ένα καλοκαιρινό bonus. Κοντεύουμε να χάσουμε το χρόνο και το χώρο με τόσες συναυλίες που έγιναν τις τελευταίες μέρες αλλά η εμφάνιση του  John Cale είναι κάτι που δεν χάνεται και δεν παρακάμπτεται ( σόρρυ Seu Jorge και ANIMAL COLLECTIVE ). Ας μην αναφερθούμε στην ακαταλληλότητα του χώρου του γκαζόν για συναυλίες. Ας μην αναφερ...

  Πέρασαν 3500 μέρες περίπου, από εκείνη την αξέχαστη, σύντομη αλλά και εκρηκτική εμφάνιση τους κάπου στην Πέτρου Ράλλη. 3500 μέρες περίπου ως τις 18.6.2018 για να βρεθούμε και πάλι με ένα σχήμα που στη δεκαετία του '90 σταμάτησε να δραστηριοποιείται πάνω στην ακμή του κλείνοντας ένα κύκλο που μόνο σημαντικά πράγματα περιείχε. Η επιστροφή τους νωρίτερα αυτή τη χρονιά ίσως και να μην ήταν απαραίτητη αρχικά, δεδομένου ότι η προσωπική πορεία των μελών τους ήταν τόσο πετυχημένη και αξιοπρεπής ώστε να μη χρειάζονται το δεκανίκι της αίγλης που δημιουργήθηκε εκ των υστέρων. Η ακρόαση του '' Ουρανός '', του πρώτου στούντιο άλμπουμ τους μετά το '' Βιταμίνα-Τεκ '' του 1997, έδειξε ότι οι ΣΤΕΡΕΟ ΝΟΒΑ ( σΝ στο εξής) του 2018 είναι η φυσική συνέχεια του σχήματος που έζησε μαζί μας εκείνα τα χρόνια. Για τους πιτσιρικάδες δεν ξέρω τι μπορεί να σημαίνει αλλά  για μένα όμως που τους ακολουθώ από το πρώτο τους άλμπουμ είναι πλέον απόλ...

Τ ην περίοδο 1990-1993, κάθε καινούριος δίσκος του Martyn Bates ήταν σημαντικός για μένα και κατ' επέκταση στις εκπομπές μου.  Όχι γιατί η μόδα της εποχής το έταζε ή ήταν κάποιο παροδικό ποπ φαινόμενο που είχαν πέσει όλοι επάνω του για να απορροφήσουν λίγη δόξα. Αλλά γιατί είναι ένας τραγουδοποιός που μπορεί να γράφει ισχυρά ακουστικά τραγούδια που«στα δύσκολα», είναι δίπλα μου αλλά και γιατί η τραγουδοποιία του είναι ένα αυθεντικό, προσωπικό, αυστηρά λιτό είδος από μόνο του. Η φολκ, η ψυχεδελική, η τροπικάλια και η ποπ μαζεύονται κάτω από τη μοναδική φωνή και παίξιμο κιθάρας του σε συνθέσεις που ακούγονται ειλικρινείς και με συναισθηματικές διακυμάνσεις που μπορεί κανείς να διακρίνει ότι δεν κατευθύνουν τα τραγούδια αλλά τα επηρεάζουν για να μετατραπούν από απλά τραγούδια σε κάτι περισσότερο λυτρωτικό, χαρακτηριστική ικανότητα όλων των μεγάλων τραγουδοποιών που ξέρουμε. Χρησιμοποιώ ενεστώτα γιατί, ουσιαστικά, ο Martyn Bates ποτέ δεν εγκατέλειψε τις ηχογραφήσεις άσχετ...