Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

Οι Κυριακές είναι πάντα μέρες που φεύγουν απνευστί όταν θέλει κανείς να προλάβει να κάνει ότι η εβδομάδα του στερεί, λόγω εργασίας κυρίως αλλά και λόγω του ότι επικρατεί μια γενικότερη χαλάρωση στον ''αέρα''. Μπορούν όμως να γίνουν και καταθλιπτικές όσο νυχτώνει ( cold and grey όπως έλεγε και ο Morrissey ).  Όμως με διαφορετική ψυχολογία το Κυριακάτικο βράδυ είναι μία από τις πιο χαλαρές περιόδους της εβδομάδας. Οπότε κατάλληλο για να παρακολουθήσει κανείς συναυλίες με περισσότερη προσοχή και μακριά από την τρέλα του Σαββατόβραδου''. Έτσι το βράδυ της Κυριακής 3.3.2019, είχα μια πολύ καλή ευκαιρία να πεταχτώ ως το Death Disco για να παρακολουθήσω για δεύτερη φορά τους TA TOY BOY και για πολλοστή τους MARVA VON THEO . Πέρυσι και τα δύο σχήματα κυκλοφόρησαν τα παρθενικά τους άλμπουμ και τα τιμήσαμε με πολλές ακροάσεις αλλά και με θέσεις μέσα στα εκατό πιο αγαπημένα μας για το 2018. Ξέρετε επίσης και τις εξαιρετικές εντυπώσεις που αφήνουν σ...

  Όλοι μας γνωρίζουμε ότι το Death Disco, αυτό το μικρό, ζεστό κλάμπ της Ωγύγου και Λεωκορίου, αποτελεί χώρο σωτηρίας για πολλά βράδια με τις συναυλίες αλλά και με τα εξαιρετικά πάρτι που διοργανώνει κάθε εβδομάδα. Κάποια στιγμή όμως έπρεπε να βγει έξω από τα συνηθισμένα και η απόφαση να πραγματοποιηθεί ένα μικρό φεστιβάλ αλλά σε μεγαλύτερο χώρο, αντιμετωπίστηκε με αρκετή αισιοδοξία από όλους μας. Η επιλογή του Fuzz Club ήταν η πλέον κατάλληλη μιας που το κλαμπ πληρούσε ηχητικά και χωροταξικά τις προϋποθέσεις για να φιλοξενήσει το Death Disco για μια βραδιά. Με το συγκεκριμένο line up η επιτυχία ήταν προδιαγεγραμμένη και έτσι το παγωμένο βράδυ της 23ης Φεβρουαρίου 2019 θα ήταν από τις πιο ζεστές συναυλιακές στιγμές αυτής της σεζόν. Το ωράριο τηρήθηκε σωστά και αυτός ήταν άλλος ένας λόγος που το φεστιβάλ κύλισε άνετα και χωρίς προβλήματα μέχρι το θριαμβευτικό τέλος του. Ο κόσμος που παρευρέθηκε, είχε τη σωστή συμπεριφορά, όπως και στο Death Disco, και ήρθ...

Η Βρετανική ανεξάρτητη σκηνή γνώρισε την ακμή της στις δεκαετίες '80-'90. Εκεί τέθηκαν τα ηχητικά πλαίσια που ακολουθεί κάθε βρετανική και βρετανόφιλη Αμερικάνικη μπάντα έως και σήμερα. Συχνά απογοητευμένος από την απόδοση των κατοπινών σχημάτων του είδους με λίγες αναλαμπές ( JOY FORMIDABLE, EAGULLS, WOLF ALICE πχ. ) και με καλύτερη εικόνα από τα Αμερικάνικα σχήματα, η εμφάνιση των DESPERATE JOURNALIST στις μουσικές εξελίξεις ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη. Χωρίς να πρωτοτυπούν, χωρίς να βγαίνουν από το πλαίσιο που γέννησε τη μουσική τους διαθέτουν το απαραίτητο συναισθηματικό εκτόπισμα και την απαραίτητη ηχητική βάση για να φτιάξουν μερικά τραγούδια και άλμπουμ που δεν προδίδουν τους λόγους που ακροατές σαν κι εμένα αγάπησαν και ασχολήθηκαν αρκετά αλλά και είχαν το θάρρος να επικρίνουν το κατοπινό στιλιζάρισμα και κυρίως την υπεροψία που διαθέτουν τα σχήματα της λεγόμενης '' Indie rock''.  Έτσι  όταν με ρωτήσετε ποια είναι η καλύτερη Βρετανική μπάν...

  Αυτά που θα διαβάσετε σχετικά με  το εξωτικό, παράξενο σχήμα '' LE GROUPE OBSCUR " ,που σε αυτή τη διάσταση κατάγονται από τη Ρεν της Γαλλίας αλλά στην πραγματικότητα είναι «οι μοναδικές πέντε ψυχές που ζουν σε ένα φανταστικό νησί που αναγράφει στην είσοδο του ''Το Χάδι και το Στιλέτο'', είναι παντού τα ίδια πάνω κάτω: «Θυμίζουν αρκετά τους COCTEAU TWINS στα φωνητικά συνδυασμένα με ένα υπέροχο ονειρικό ποπ ήχο. Δεν μιλάνε ακριβώς Γαλλικά αλλά τη δικής τους έμπνευσης γλώσσα, τα ''Ομπσκιουριανά''. Η σκηνική τους παρουσία είναι αρκετά εντυπωσιακή και το σχήμα είναι ντυμένο με δικής του κατασκευής και έμπνευσης κοστούμια. Επίσης στις συναυλίες τους θα βρείτε πολλά αντικείμενα δικής τους κατασκευής ( ταρώ κάρτες, πάνινες τσάντες για cd και κονκάρδες ». Σε συνέντευξη τους στο περιοδικό '' La Vague Parallèle '' δεν διαχωρίζουν το Όνειρο από την ενσυνείδητη πραγματικότητα. « In fact we do not t...

Οι SEDIMENT BRUISE είναι ένα εξαμελές σχήμα από τη Θεσσαλονίκη και ηχογραφούν από το 2007. Το πρώτο ομώνυμο άλμπουμ τους, έδειχνε ένα καταρτισμένο σχήμα, δεμένο, με συμπαγή ήχο και αντίληψη που ήταν έτοιμο για ελπιδοφόρα συνέχεια και άμεσα. Πέρασαν όμως να εννιά ολόκληρα χρόνια μέχρι την κυκλοφορία του δεύτερου τους άλμπουμ '' A Ν ew Disease ''. Το οποίο σε παραγωγή του Clive Martin διαμόρφωσε μια ακόμα πιο σύνθετη και ωριμότερη συνθετικά και ενορχηστρωτικά μπάντα. Ο ήχος τους, ένα κράμα επιρροών σε πολύ καλή μεταστοιχείωση προσωπικού στυλ τους φέρνει κοντά στις υπαρξιακές alternative μπάντες του post rock της δεκαετίας του '00 αλλά και του πιο βλοσυρού art rock της δεκαετίας του '90. Θα έλεγε κανείς ότι οι dEUS και οι RADIOHEAD είναι οι οι πατέρες του ήχου αυτού αλλά όπως και οι CLOSER έτσι και αυτοί έχουν αναπτύξει προσωπικό ήχο που τους κάνει άμεσα αναγνωρίσιμους ή τους ξεχωρίζει με την πρώτη ακρόαση. Στο φετινό τρίτο τους άλμπουμ '...