Deine Lakaien....14-03-2009

Το Μαιο του 2005 και στο τεταρτο Elfenstanz,ηταν μια απο τις εμφανισεις που συγκινησαν πολυ κοσμο αλλα τοσο η ρετροαραχνιασμενη,σχεδον παρακμιακη εικονα τους οπως και η ανεκδιηγητη κομμωση του στομφωδους ALEXANDER VELJANOV, με ειχαν κανει να φυγω απο τη μεση κιολας του σωου. Ημουν σιγουρα σε παραξενη ψυχολογια και η ολη ατμοσφαιρα υστερα απο τα μονοτονα δυνατα μπητ των COVENANT, δε με βοηθουσε να επικοινωνισω ,παρα μονο με τρια η τεσσερα τραγουδια τους.Δεν τους ηξερα καθολου μεχρι τοτε και παρ'ολο που το ειδος, μου ειναι δευτερη φυση πολλες φορες,τελικα αποφασισα να φυγω , με την υποσχεση οτι θα εδινα μια δευτερη ευκαιρια στον εαυτο μου να τους δω πιο χαλαρα καποτε...
Τεσσερα χρονια μετα και ενω η παραλληλη εμφανιση του κουιντετου του OMAR-LOPEZ RODRIGUEZ στο αΝ, εκανε την επιλογη μου δυσκολη,αποφασισα οτι οι αραχνες , το μπραντυ με τον ALEXANDER VELJANOV στον πυργο του ,με ποιηση ,νοσταλγια και μουσικη βγαλμενη απο μουσικους με κλασσικη παιδεια,ταιριαζαν καλυτερα στην ψυχοσυνθεση μου. Ηταν και αυτη η δευτερη ευκαιρια που σας προανεφερα.
Διχως να κοιταξω το ρολοι του κινητου, εμεινα κολλημενος και μαγνητισμενος στη σκηνη.Εκει που οι ''δικοι μας λακεδες'' γιορταζαν τα εικοσι χρονια υπαρξης τους ,το παρελθον τους. Εκει που η κομμωση του Veljanov ειχε καθιερωθει στο υποσυνειδητο μου και δε μου προκαλουσε γελια, εκει που η κατανυκτικη ατμοσφαιρα που δημιουργουσαν ολοι, ακομα και το κοινο, με προκαλουσε στα ισα ,σε εσωτερικες συναισθηματικες αναμετρησεις.Παρακμιακοι ? Τι σκεφτομουν τοτε ,ηθελα να ξερω...
Η ποιηση των τραγουδιων τους ειναι απλη και αμεση. Ερωτικες ιστοριες,ανεκπληρωτοι ποθοι,υπαρξιακες κοντρες. Το ιδιο και η μουσικη τους. Ιδανικη για μεταμεσονυχτια ''εσωτερικα'' ταξιδια υπο το σεληνοφως, με καθαρο ουρανο.
Ο δε A. VELJANOV, φανταζει σαν τον τελειο Goth Crooner. Η φωνη του ειναι σαγηνευτικη ,μαγευτικη ,βαθεια και μαγνητικη. Πραγματικος αρχοντας στον κοσμο του ,αληθινα ευγενικος, επικοινωνιακος, με αισθηση του χιουμορ και αρκετα φιλικος ,τραγουδησε σχεδον ολα τα δημοφιλη τραγουδια του γκρουπ και ειναι εδω που ζηλευω τους χρονια ορκισμενους οπαδους τους που τραγουδουσαν μαζι του επιστρεφοντας ολη τη ζεστασια πισω.
Εφυγα απο το κλαμπ με φεγγαροχτυπημενη διαθεση, ηρεμια και μετανοημενος για οτιδηποτε ειπα στο παρελθον γι' αυτους. Ετοιμος να αναπληρωσω τον χαμενο καιρο και να τους δωσω την προσοχη που τους αξιζει..