Θυμάμαι την απαίσια, από ηχητικής άποψης, πρώτη έμφανιση των LADYTRON , πριν από κάτι χρόνια και παρακαλούσα να μην έχουμε τον χαμηλόσυχνο εφιάλτη εκείνης της μέρας. Με αυτές τις σκέψεις,έφτασα στο κλαμπ ελπίζοντας να δω και τους ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΥΣ ΗΧΟΥΣ,αλλά φαίνεται ότι βγήκαν την ώρα που σκούπιζαν το παρκέ και έτσι, τους έχασα.
Η εισαγωγή του Black Cat,έδειξε ότι το χάλι του 2003 δεν θα επαναλαμβανόταν, αλλά είχαμε ν' αντιμετωπίσουμε πέρα από τον δύσκολο και απαιτητικό ήχο του σχήματος και τον κακό ήχο ,που παραδοσιακά, στοιχειώνει αυτό το κλαμπ, λες και είμαστε στις αρχές των '90'ς στο ΡΟΔΟΝ.
Ήταν όμως σαφώς καλύτερα από την προηγούμενη φορά.Το συγκρότημα έχει καλές ποπ συνθέσεις που λάμπουν ακόμα και μέσα στο χάος.
Μέσα στην επόμενη ώρα,ακούσαμε πολλά τραγούδια που θα θυμίζουν τη ρομαντική πλευρά των μικροτσιπ και των τρυφερών φαντασμάτων που γυρνοβολάνε στις μηχανές της δεκαετίας αυτής, γιά πάντα. High Rise,Seventeen,Discotraxx,Destroy Everything You Touch, Tomorrow,I'm Not Scared,True Mathematics κλπ. Ακόμα και κάτω απο τη δυσκαμψία και τη θολούρα, το συγκρότημα κατάφερνε και έβγαζε το συναίσθημα, που ακούμε στους δίσκους. Όμως μένεις με την ιδέα του '' οκ,αλλά δεν τρελλάθηκα κιόλας''.Ξέρεις όμως ότι μπορούν και καλύτερα.Και αυτό μπορεί να σε μελαγχολήσει... Δείτε το παρακάτω βίντεο και ελπίζω να καταλάβετε τι εννοώ...
Σχόλια