Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

The good taste in music : THE RADIO DEPT. Live ! [21-10-2010]


Όποιοι έχουν περάσει τα πρώτα χρόνια της δεκαετίας του '90,ακούγοντας την κληρονομιά του ήχου των SMITHS,από τις συναισθηματικές εφηβικές κυκλοφορίες της Sarah records μέχρι το πιό άγνωστο σχήμα που ηχογραφούσε στο σπίτι του και κυκλοφορούσε ακόμα και φλέξι σε συνεργασία με ασπρόμαυρα φανζινάκια (θυμάται κανείς τους THEY GO BOOM !, τα λατρεμένα Little Charmer και In Those Days και τα δεκάδες χαμένα 7'' lo-fi αλλά υψηλής συναισθηματικής αξίας δισκάκια ?) αλλά και τους SAINT ETIENNE του ''Foxbase Alpha'' και '' So Tough'',είναι αδύνατο να μη νοιώσει ρίγη νοσταλγίας ακούγοντας τους δίσκους των Σουηδών THE RADIO DEPT.Πόσο μάλλον να τους βλέπει στη σκηνή.
Τρία άτομα,κιθάρα, μπάσο και lo-fi ηλεκτρονικά,παραταγμένοι σε ευθεία γραμμή και μόνο μπλε φωτισμοί. Λιτοί ,απέριττοι,ντροπαλοί,απόμακροι λες και βγήκαν από τα δωμάτιά τους μετά από χρόνια συνειδητής απομόνωσης.
Και μετά ακούς τη μουσική ..και σπάζεσαι..Τα ηλεκτρονικά που τιμούν τις FIELD MICE και SAINT ETIENNE επιρροές,είναι τόσο δυνατά που παραμορφώνουν και επισκιάζουν την ψιθυριστή α-λα Ian Brown και Bobby Wratten,ερμηνεία του Johan Duncason αλλά και τα κιθαριστικά μέρη που κουβαλούν την περισσότερη νοσταλγική αύρα ''εκείνων των ημερών''.
Αν ξέρεις τα τραγούδια τότε το πρόβλημα μειώνεται αλλά μέχρι να ισοσταθμίσεις τα δικά σου αυτιά στις εντάσεις έχεις χάσει τη μισή συναυλία.
Μέρες μετά παρακολουθώ τα βίντεο.Οι παραμορφώσεις, λόγω πεπερασμένων δυνατοτήτων της κάμερας, δεν ακούγονται και όλη εκείνη η αύρα που δεν μπορούσε να εξαπλωθεί εκείνο το βράδυ, είναι πλέον ορατή.
Ήταν ένα εξαιρετικό live,τελικά ,και δε σας κρύβω ότι τα ''Freddie And The Trojan Horse'', ''The Worst Taste In Music'', ''This Past Week'' και ''Never Follow Suit'' ξεχώρισαν από την πρώτη στιγμή.Ειδικά η ονειρική εκτέλεση του τελευταίου,ήταν η δικιά μου στιγμή του σετ. Πλέον έχουμε να κάνουμε με το καλύτερο τραγούδι των Σουηδών μετά το ''Why Won't Talk About It'' που ήταν η απόλυτη κορύφωση του σετ για όλο το ακροατήριο.
Έφυγα με ανάμεικτα συναισθήματα αλλά σίγουρα όχι απογοητευμένος. Την άλλη φορά θα είμαι πάλι εκεί....

Σχόλια

Ο χρήστης mystery falls down είπε…
Απογοητευμένοι αισθάνονται μόνοι όσοι δεν τους είδαν (λες και ήταν ακατόρθωτο για τους διοργανωτές να κανονίσουν και μία συναυλία στη Θεσσαλονίκη)!
Ο χρήστης Χρήστος Μίχος / Christos Michos είπε…
ναι έχεις δίκιο.η δικια μου μικρη απογοητευση ειναι λόγω ήχου και όχι λογω αποδοσης.Παντως βγάζουν μια ψυχρα που σε εμποδίζει να δεθεις μαζί τους περισσότερο....

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom