Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Rock celebration! ...JAPANDROIDS : Party rocking live ! 24-10-2012

Δεν ξέρω αν ποτέ το ροκ υπήρξε αθώο.Σίγουρα όμως μουσικοί και ακροατές είχαν πάντα μια αγαπησιάρικη σχέση. Και όσο μικρής εμβέλειας τα σχήματα τόσο πιο πολύ το ποσοστό.Αυτό φαίνεται στις ζωντανές εμφανίσεις,ειδικά σε μικρούς χώρους.Εκεί που η οπτική επαφή είναι καθαρή (εκτός αν μερικοί ψηλοί σου κρύβουν τη θέα) και μπορείς να νοιώσεις την ένταση και το βαθμό πάθους. Εκεί κανείς δεν μπορεί να κρυφτεί.
Φέτος,οι JAPANDROIDS,ένα Καναδικό ντουέτο, ντραμς/κιθάρα και όχι στο πνεύμα των WHITE STRIPES,γνωρίζουν μεγάλη κριτική αποδοχή στις Ηνωμένες Πολιτείες και το δεύτερο άλμπουμ τους '' Celebration Rock '',είναι από τα άλμπουμ που θα μονοπωλήσουν στις λίστες με τα καλύτερα.Όπως και ο πρώτος τους μεγάλος δίσκος ,'' Post-Nothing'' του 2010, αλλά και τα πρώτα τους e.p. ( Lullaby Death Jams (2008) και  All Lies (2007) ),πριν από αυτόν,είναι δίσκοι με καλοπαιγμένη παλιομοδίτικη alternative και   punk, με  έντονη μυρωδιά από τη δεκαετία του '90 και του '80.

Η συνταγή που χρησιμοποιούν είναι σίγουρη για ευρύτερη αποδοχή αλλά θα ήταν ένα τυπικό σχήμα αν δεν είχαν αυτό το κάτι .Και αυτό το κάτι,δεν είναι η μουσική τους κατάρτιση ,ούτε οι σκληρές μελωδίες τους.Ούτε καν η  ενέργεια που βγάζουν επί σκηνής. Είναι η αγνότητα τους. Είναι ο τρόπος που αντιμετωπίζουν τη μουσική τους και το κοινό τους. Και  έχοντας κατανοήσει ότι είναι μια ροκ μπάντα,που η μουσική τους αφορά τον κόσμο και τους θαυμαστές τους αλλά είναι και ζωτικής σημασίας για τη δικιά τους ύπαρξη, δίνουν τον καλύτερο εαυτό τους. Ηχογραφούν δυνατά τραγούδια ,με δυνατά ριφ και σκληρές μελωδίες αλλά με το ένστικτο να τους καθοδηγεί και όχι κάποιο πλάνο. Οπότε αποκτούν σήμα αυθεντικότητας. Αλλά αυτό δε φαίνεται άμεσα.Τουλάχιστον εμένα μου πήρε μια διασκευή τους ,ένα βίντεο και μια ζωντανή εμφάνιση για να το καταλάβω.
 Στη ζωντανή εμφάνιση τους  στην Αθήνα ,στο aN,φάνηκε ξεκάθαρα ότι αυτό το δίδυμο έχει ποιότητα ,ήθος και ζωντάνια. Από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό, η ένταση δεν έπεσε κάτω από το κόκκινο. Το ντουέτο με εκτόπισμα τετραμελούς μπάντας,είχε κέφι και διάθεση για «ροκ γιορτή» και απέδειξε ότι ο θόρυβος που γίνεται γι' αυτούς έχει λόγο. Εκεί που μια μπάντα τυπική του είδους και της συνομοταξίας,έρχεται παίζει, όχι πάνω από ώρα πλέον, καινούρια τραγούδια ,αναλώνεται στα τυπικά και κάνει και κάποιο encore, πασχίζοντας να αποδείξει ότι αξίζει τα λεφτά του,οι JAPANDROIDS, προσάρμοσαν το πρόγραμμα λαμβάνοντας υπ' όψη ότι είναι η πρώτη φορά στην Ελλάδα και έπαιξαν όσο γίνεται περισσότερα ακόμα και τραγούδια που παίζουν μόνο σε soundcheck.
 Ήταν μια αναδρομή,  μια συναυλία γνωριμίας με το Ελληνικό και κάθε κοινό που τους παρακολουθεί για πρώτη φορά. Το αποτέλεσμα ήταν ένα χορταστικό σετ και σε σημεία λίγο κουραστικό για τους μεγαλύτερους σε ηλικία,λόγω αντοχής τους και όχι της απόδοσης της μπάντας.Γιατί η επικοινωνία μεταξύ του σχήματος και του κοινού στις πρώτες σειρές ήταν κάτι παραπάνω από ιδανική.Το διασκέδασαν σαν να ήταν οι ίδιοι θεατές της συναυλίας τους.Και αυτό είναι κάτι που δεν το βλέπω συχνά από τότε που πηγαίνω σε συναυλίες.
Περιττό να αναφέρουμε highlights. Η ωμή,φλεγόμενη και λίγο πιο γρήγορη εκτέλεση των τραγουδιών είχε τη δικιά της αγυάλιστη ομορφιά και σε σημεία, υπερτερούσε των εκτελέσεων των δίσκων,μη σας πω ότι προτιμώ να τους βλέπω ζωντανά παρά ν' ακούω τους δίσκους τους.
Κάλυψαν τα πάντα,έδωσαν μέγιστη ευχαρίστηση και ενέργεια στους νεαρούς,εξέπληξαν ευχάριστα τους μεγαλύτερους για να μη πω γέρους. Όχι δεν έπαιξαν με τη φωτιά,δεν φλέγονταν ζωντανοί,δεν ήταν ροκ τραγωδοί. Απλά ήταν στο έπακρο διασκεδαστικοί και απόλυτα ειλικρινείς με αυτό που ονόμασαν το φετινό άλμπουμ τους ...Celebration Rock...

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom