Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Breathless ..MUSHY ! Live @ Deah Disco ,Athens 16-10-2013..


''I’m a sensitive person so all sounds are directly connected with my mood, my feelings. It’s about channelling moods into music......'' [ Fact magazine ,Φεβρουάριος 2013]
H Valentina Fanigliulo a.k.a. MUSHY,είναι από τις γυναίκες που έχουν αφιερωθεί στην Τέχνη.
'' I started to make music when I started my studies on architecture. Before that I was involved into videos, photography, drawings, styling. I feel my main life purpose is to investigate all kinds of art forms...''  
Γεννήθηκε στη Ν.Ιταλία αλλά η Ρώμη είναι η πόλη που προτιμά να ζει πλέον. Με τη μουσική ξεκίνησε στην ηλικία των 19 χρονών,όταν σπούδαζε αρχιτεκτονική, με επιτόπιες ηχογραφήσεις με κάμερα, χρησιμοποιώντας σύρματα και άλλα βιομηχανικά υλικά.
Φυσικά και την επηρέασε η industrial  αισθητική και οι πρώτες τις ηχογραφήσεις ήταν γεμάτες με φωνές και drones..
Άρχισε να διαμορφώνει περισσότερο το μουσικό της στυλ και να «σχηματοποιείται» μουσικά όσο μεγάλωνε η οικειότητα της με τα συνθεσάιζερ και παρεμφερή ηλεκτρονικό εξοπλισμό. Στην αρχή ηχογραφούσε οργανικά ηλεκτρονικά κομμάτια αλλά μετά και κανονικά τραγούδια. 

  Δύο άλμπουμ ,δύο split και ένα mini στα οποία ακούτε τη MUSHY δημιουργεί τοπία θορύβου και να μεταλλάσσεται αισθητικά,από το 2003 έως και το 2010,είναι καθαρά για εγκυκλοπαιδικές γνώσεις αν  είστε λάτρεις του λευκού θορύβου και της industrial αισθητικής.
Το 2011 όμως, το πρώτο της επίσημο άλμπουμ '' Faded Ηeart'' στην Mannequin records ,την έφερε στο προσκήνιο και την έκανε γνωστή σχεδόν παντού αλλά και στην Ελλάδα. Σκοτεινό,ονειρικό,νοσταλγικό και συναισθηματικά έντονο, είναι ένα άλμπουμ που άργησα να του δώσω την πρέπουσα σημασία αλλά όπως όλα τα άλμπουμ που παραμένουν στη ζωή μας δεν έχει ημερομηνία λήξης αλλά ωριμάζουν και βρίσκουν πάντα την κατάλληλη ευκαιρία για να εδραιωθούν στο μουσικό μου σύμπαν.
 Το 2012,είχε αρκετές κυκλοφορίες αλλά το άλμπουμ ''Breathless'' ήταν αυτό που θα μπορούσε να μου κάνει μεγαλύτερη «ζημιά» αν το άκουγα έγκαιρα και όχι δέκα μήνες μετά. Άλλο ένα άλμπουμ που αγνόησα και μετανιώνω γι' αυτό. Εδώ η συναισθηματική έξαρση,το σκοτάδι το όνειρο και η νοσταλγία κυριαρχεί και πάλι, αλλά οι συνθέσεις είναι πιο πλούσιες ενορχηστρωτικά και με πολύ στρωτή παραγωγή. Το αποτέλεσμα είναι ακόμα πιο ονειρικό και σίγουρα πιο προσβάσιμο σε περισσότερο ακροατήριο.
Ακροατήριο που αξίζει στην Valentina Faningliulo με την οποία είχα την χαρά να συναντήσω στον πάγκο με cd ,βινύλια και μπλουζάκια της που είχε στήσει στο Death Disco τη βραδιά της πρώτης της εμφάνισης στην Ελλάδα. Το νότιο Ιταλικό της ταμπεραμέντο σε συνδυασμό με την απλότητα και το χιούμορ που ΔΕΝ βρίσκεις εύκολα σε ανάλογες σκοτεινές ντίβες,φάνηκε στις κουβέντες που ανταλλάξαμε ανεπίσημα πριν και μετά τη συναυλία. Είναι ενθουσιώδης,σεμνός και κοινωνικός χαρακτήρας κάτι που δε βγαίνει με τίποτα στην μουσική που κάνει εκτός ίσως ότι είναι μια εξαιρετική μαθήτρια της Σκοτεινής σχολής του ροκ και της ηλεκτρονικής μουσικής των τελευταίων τριάντα χρόνων.
Στη σύντομη εμφάνισή της έδειξε με χαρακτηριστική απλότητα πόσο καλά στέκεται επί σκηνής.
Βυθισμένη όλη την ώρα μέσα στα τραγούδια της, με  φωνή εντυπωσιακά καλύτερη από τους δίσκους   χρησιμοποιώντας μόνο απλά εφέ. 
Όλα τα τραγούδια της ερμηνεύτηκαν και παίχτηκαν από την ίδια, κοντά στις συναισθηματικές εξάρσεις των δύο τελευταίων δίσκων της ,με σωστό ήχο,αφήνοντας πολύ καλές εντυπώσεις στη μεγαλύτερη μερίδα του κοινού που προφανώς ήξερε γιατί ήρθε αλλά δεν φανταζόταν πόσο καλή θα ήταν  ζωντανά.
 ''When I play with other musicians, it’s big and enveloping. But when I play alone, I can make the music more intimate and close....''  
Η παραπάνω δήλωση μας βρίσκει απόλυτα σύμφωνους...Θα θέλαμε να τη δούμε και με άλλους φυσικά,να παίζει ζωντανά...
Το μόνο πρόβλημα ήταν η σύντομη διάρκεια του σετ .Το τέλος ήταν μια άβολη μετατόπιση του ματιού που ήταν αγκιστρωμένο στην καλλιτέχνιδα σε όλη τη διάρκεια και δεν ήθελε να περιπλανιέται πουθενά. Μετατόπιση προς τον πάγκο για αγορές και εντυπώσεις για το σώου ήταν η χαλαρή μετάβαση στην πραγματικότητα.
Γιατί η συναυλία της MUSHY ήταν μια οπτασία .Απλά..... 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom