Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

The Music Idylls Of 2013 : Οι δίσκοι του 2013 : 03

    03. Phantomime - DOUBLE ECHO


    Έχω ακούσει τόσους πολλούς αντιγραφείς των THE CURE και των υπόλοιπων πρωτογενών new wave σχημάτων όλα αυτά τα χρόνια. Τόσα πολλά flanger και βαθύμπασσες ελεγείες. Τόσο μελόδραμα και στομφώδη φωνητικά. Τόσο γκρίζο, είτε σκληρό και καπνισμένο,είτε ανοιχτό και ελαφρύ. Και μου αρέσουν οι περισσότερες. Φέτος οι GIRLS NAMES ήταν υπέρλαμπροι έτσι όπως χειρίστηκαν το θέμα αυτών των επιρροών/αντιγραφών.
    Όμως οι DOUBLE ECHO κέρδισαν το παιχνίδι στο τέλος. Το ''Phantomime'' ήταν καθηλωτικό από την πρώτη ακρόαση κιόλας. Τραγούδια με συναρπαστικές ορθόδοξες new wave γραμμές στο μπάσο και απογειωτικά flanger εφφέ στις κιθάρες ,γεμάτα υγρασία και ομίχλη. Τα θαμμένα έως εξαφανισμένα φωνητικά που μυρίζουν A.Eldrich με περισσότερη ψυχή και μη μετρήσιμο στόμφο,είναι σε δεύτερο πλάνο αλλά οι απλές μελωδίες τους είναι λειτουργικές και δίνουν ψυχή σε όλο αυτό τον ηχοστρόβιλο που παρασέρνει και απογειώνει  μνήμες και συναισθήματα.
    Τραγούδια σαν το κατακλυσμικό '' Phantomime'', το αργόσυρτο ,ονειρικό '' Scorched Fields'' ή το τόσο όμορφα παλιομοδίτικο οργανικό ''Metropolis'' με ακινητοποιούν στη θέση μου αποσβολωμένο. Υπάρχουν και άλλα επτά που σε δεδομένες στιγμές τα ξεχνάω στο repeat. Τέλος οι στίχοι τους είναι τόσο απλοί και ακριβείς ταυτόχρονα, που δε χρειάζεται να είσαι Robert Smith και σε μόνιμο παράπονο για να φτάνεις σε ζωτικές μετεφηβικές απορίες λίγο πριν σε καταπιεί ο κόσμος του συμβιβασμού και των αμοιβαίων υποχωρήσεων.
    Το ''Phantomime'' είναι ξεροκέφαλο και για πάντα δεμένο στο παρελθόν ,χωρίς όμως να χάνει τη λάμψη και τα συναισθήματά του. 
    Υποκειμενικά μιλώντας, όμως, είναι το άλμπουμ που εκφράζει όσο τίποτε άλλο φέτος,όλα αυτά που αγαπώ εκεί που,μουσικά,καταλήγω πάντα μετά από μεγάλα ταξίδια μουσικά ή συναισθηματικά. Είναι άλλο ένα «λιμάνι» που στέκει περήφανα δίπλα στα αγαπημένα μου new wave albums όλων των εποχών. Η συναισθηματική και νοσταλγική τρικυμία που προκαλεί είναι εφάμιλλη των μεγάλων προκατόχων του και έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από πολλά overhyped και μοντέρνα άλμπουμ της χρονιάς που μας πέρασε.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom