Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Remembrance Day... B-MOVIE Live@dEATH dISCO 04-10-2014




'' Οι B-MOVIE στο death disco το 2014''. Σίγουρα 23 χρόνια πριν θα ήταν ε.φ.
Το σχήμα που ήταν ένας από τους διάττοντες αστέρες της Βρετανικης νεοκυματικής μουσικής, επέστρεψε την τρέχουσα δεκαετία ,τη δεκαετία των επιστροφών,για να αναζωπυρώσει ξανά αναμνήσεις και να δημιουργήσει νοσταλγικές διαθέσεις σε όλους εμάς που τους γνωρίσαμε το 1991 ή και νωρίτερα από δύο κατατοπιστικές συλλογές ( Volume 1 : Remembrance Days,Volume 2 :Radio Days) πριν περάσουν στη φάση να γίνουν αστέρες της ποπ δίπλα στους DURAN DURAN και αποτύχουν παταγωδώς όχι γιατί έγραφαν κακά τραγούδια αλλά γιατί ξεπουλήθηκαν, προσωρινά ευτυχώς,για χάρη μιας ψεύτικης πολυεθνικής εικόνας χαρούμενων μπεμπέδων, όπως όλα τα Blitz σχήματα εκείνης της εποχής. Μόνο που ήταν 1985 και το παραμύθι τελείωνε ευτυχώς... 
Θυμάμαι ότι στην πρώτη και τελευταία fm ραδιοφωνική μορφή του ιστολογίου το σχήμα είχε την τιμητική του με πολλά airplay από τις δύο συλλογές ,οι οποίες εκείνη την περίοδο ήταν το μόνο που μπορούσα να έχω από αυτούς λόγω της σπανιότητας των πρώτων σίνγκλ τους και φυσικά τη μη ύπαρξη χρημάτων και ισχυρού δικτύου πληροφοριών, διανομής κλπ.
Και σίγουρα θα παρέμεναν μια μυθική μπάντα χαμένη στο χρόνο αν οι εποχές δεν άλλαζαν και μια καινούρια γενιά συμπεριλαμβανόμενων μερικών ακροατών της εκπομπής που είχαν τις κεραίες ανοικτές συνεχώς δεν δικαίωναν επιτέλους   σχήματα σαν κι αυτούς
  Και το 2014 η αναγγελία για επικείμενη εμφάνιση των B-MOVIE στην Ελλάδα άνοιξε το «φάκελο» πάλι.


Ανακαλύψαμε όλη τη δραστηριότητα τους από τότε που διέλυσαν μέχρι τον επανασχηματισμό τους αλλά και το δεύτερο επίσημο άλμπουμ της καριέρας τους ''The Age Of Illusion'' που στέκεται παρα πολύ καλά και είναι ένα άλμπουμ με αξιοπρεπείς συνθέσεις και ήχο που δεν ανήκει στο σήμερα αλλά δεν ακούγεται και ξεπερασμένος.
Προσωπικά, λόγω της δύναμης του ραδιοφώνου, νοιώθω συνυπεύθυνος για το ότι τους είδαμε  στην Αθήνα, έστω 34 χρόνια μετά,έστω σε ένα μικρό αλλά λειτουργικό,ζεστό και φιλόξενο κλαμπ με κοινό που άγγιζε τα πενήντα αλλά ακόμα θυμάται.
 Κάποτε μια τέτοια εμφάνιση θα αντιμετωπιζόταν σαν κάτι το παρωχημένο και αχρείαστο.
 Αλλά τελικά οι αγάπες του παρελθόντος και κυρίως οι καταπιεσμένες επιθυμίες μας για σχήματα που σήμαιναν πολλά κάποτε σε μια σημαντική στιγμή της ζωής μας (και τα τραγούδια των B-MOVIE σημάδεψαν πολλά γεγονότα της ζωής μου) ,από οποιοδήποτε είδος μουσικής ( οι metal φίλοι κάτι ξέρουν παραπάνω από τέτοια κολλήματα ,ειδικά στη χώρα μας) είναι και αυτές που διατηρούν ζωντανές,στην κυριολεξία και όχι στη μνήμη,συγκροτήματα που οι hipster,ο αγχωμένος για το the next big thing μουσικός τύπος και οι διάφοροι άλλοι μουσικοί καιροσκόποι ( fan και «παράγοντες» ) είναι απαγορευμένα και καταδικασμένα.
Αυτοί δεν ξέρουν όμως και σίγουρα οι επιφανειακή ενασχόλησή τους δεν τους αφήνει να έχουν μια ουσιαστικότερη σχέση με τη μουσική αλλά και πάλι σε μια κυνική και αντιανθρώπινη εποχή που η μουσική αντιμετωπίζεται σαν ακόμα ένα αξεσουάρ,καλύτερα να μη σπαταλάμε περισσότερες σκέψεις επί του θέματος.


Αυτό που είδαμε στο death disco ήταν μια μπάντα που γερνάει με αξιοπρέπεια. Της λείπει η εφηβική έξαψη και η ταχύτητα ακούγονται πιο χαλαροί και λιγότερο δυναμικοί. Ήταν το μόνο μείον αλλά δεν περιμένεις από όλους να είναι Iggy Pop.Παραλείποντας αυτό τον παράγοντα  έπαιξαν αξιπορεπώς  και με σεβασμό απέναντι στο κοινό.
 Ο ήχος ήταν θαμπός και με ελαφρά προβλήμτα στα ζωτικά για τις συνθέσεις πλήκτρα τουλάχιστον στην αρχή (δυστυχώς το ''Marilyn Dreams'' θυσιάστηκε άδικα) μόνο που τα τραγούδια δεν έχαναν τίποτα από συναίσθημα και σίγουρα ,η θεωρία αποδεικνύεται και πάλι.Τα καλά τραγούδια λάμπουν. Δεν ήθελα με τίποτα εκείνο το ψευδοευφορικό στήσιμο του βίντεο του ''Switch On - Switch Off '' ,παρακαλούσα για λίγη ταχύτητα παραπάνω αλλά τελικά αυτό που έμεινε ύστερα από την ευχάριστη έκπληξη- φινάλε με το ''Aeroplanes And Mountains'' ήταν ένα όμορφο συναίσθημα δικαίωσης αλλά και ικανοποίησης.
Ήταν μια ζωντανή εμφάνιση με επιζήσαντες καλλιτέχνες που επέστρεφαν το χαστούκι  της κατασκευασμένης πολυεθνικής ροκ παραμύθας πίσω με δύναμη και απέδειξαν ότι η επιβίωση είναι εφικτή και μάλιστα εύκολη αν έχεις το Όραμα και τα Όνειρα σε πρώτο πλάνο. 
«..It's never when you are a dreamer, it's never over for the dreamers...»
Ακούγεται σαν σαπουνόπερα αλλά είναι αλήθεια....
 
--------------------------setlist---------------------------------------------

  1. Marilyn Dreams
  2. Polar Opposites
  3. Welcome To The Shrink
  4. Institution Walls
  5. A Letter From A Far
  6. Age Of Illusion
  7. Moles
  8. Walking Dead
  9. Nowhere Girl
  10. Zeitgeist
  11. Razor's Edge
  12. Echoes
  13. Remembrance Day

--------- encore-------------

  • Scare Some Life Into Me
  • Aeroplanes And Mountains

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom