Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Music of Visions: The 3-D show of KRAFTWERK (2-d report). Live in Athens [03.03.2018]


 
«Οι kraftwerk έχουν αναγνωριστεί ως πρωτοπόροι της ηλεκτρονικής μουσικής, καθώς και των παραγώγων της όπως electropop, art pop και synth-pop.
Στην πρώιμη ενσάρκωσή της, η μπάντα ακολούθησε ένα avant-garde, πειραματικό στυλ ροκ εμπνευσμένο από τις συνθέσεις του Karlheinz Stockhausen. Ο ιδρυτής της ralf hutter έχει επίσης κατατάξει τους BEACH BOYS ως σημαντική επιρροή. Eμπνεύστηκε επίσης από τη μουσική του James Brown και αργότερα από το punk rock. Ήταν αρχικά συνδεδεμένοι με τη γερμανική σκηνή του krautrock. 
Στα μέσα της δεκαετίας του '70, πέρασαν σε έναν ηλεκτρονικό ήχο που περιγράφουν ως "ρομπότ ποπ". Οι στίχοι των kraftwerk ασχολούνται με τη μεταπολεμική ευρωπαϊκή αστική ζωή και την τεχνολογία - ταξιδεύοντας με αυτοκίνητο στις μεγάλες λεωφόρους, ταξιδεύοντας με τρένο, χρησιμοποιώντας οικιακούς υπολογιστές και τα παρόμοια. Επηρρεάστηκαν από την αισθητική του μοντέρνου Bauhaus, βλέποντας την τέχνη αδιαχώριστη από την καθημερινή λειτουργία. Συνήθως, οι στίχοι είναι ελάχιστοι, αλλά παίζουν έναν αναπόσπαστο ρόλο στη ρυθμική δομή των τραγουδιών καθώς επίσης αποκαλύπτουν τόσο μια αθώα γιορτή όσο και μια συνειδητή προσοχή του κινδύνου για τον σύγχρονο κόσμο. 
Πολλά από τα τραγούδια των  kraftwerk  εκφράζουν την παράδοξη φύση της σύγχρονης αστικής ζωής: μια ισχυρή αίσθηση αλλοτρίωσης που υπάρχει δίπλα-δίπλα με μια γιορτή των αρχών της σύγχρονης τεχνολογίας».

Όλα τα συγκροτήματα που αγαπάμε και που έχουν χρησιμοποιήσει συνθεσάιζερ, vocoder, laptop, όλα, ξεκινούν από τους kraftwerk.

 Βρέθηκαν στη χρονική στιγμή των εξελίξεων- πολιτιστικών, τεχνολογικών και πολιτικοινωνικών-  μετασχημάτισαν και συνδύασαν την πρωτοπορία της ηλεκτρονικής μουσικής, την αμεσότητα και απήχηση της ποπ στο κοινό σε νέους τρόπους μουσικής έκφρασης κατανοητούς και προσβάσιμους, εμπλουτισμένους με συναισθήματα Δέους απέναντι σε μια ολοκληρωτική αλλαγή του τρόπου που ζούμε και εκφραζόμαστε. 
Η Τέχνη των kraftwerk είναι ανθρωποκεντρική και ασχολείται με την κίνηση και την επικοινωνία ιδεών είτε μεταξύ των ανθρώπων είτε μεταξύ Μηχανής και ανθρωπότητας. Τα συναισθήματα Δέους, η ρομαντική άποψη περί Ευρώπης και η απλή, αυστηρή, πειθαρχημένη απλότητα της μουσικοθεωρίας τους πλέον ανήκουν στην ατμόσφαιρα του μυθικού, όμως στάθηκε προφητική για τον κόσμο που ζούμε και σήμερα. 
Κρατικές υπηρεσίες ελέγχουν ψηφιακές πληροφορίες και Μνήμη, ο κόσμος προχωρά μπροστά τεχνολογικά γιατί ο Χρόνος είναι Χρήμα, ο Έλεγχος δίνει παραγωγικότητα και Κέρδη.

Οι Αριθμοί είναι απλά σύμβολά που χρησιμοποιούνται είτε για μετρήσεις ζωτικής σημασίας είτε για παραγωγικούς δείκτες, είτε για στατιστικές που μεταφράζονται σε επικίνδυνες πολλές φορές προτάσεις. Οι προσωπικοί μας υπολογιστές είναι προγραμματισμένοι από άλλους για να μας φέρουν σε έναν νέο κόσμο όπου η επικοινωνία γίνεται ευκολότερα και γρηγορότερα αλλά το ίδιο απειλητική και παρεκλίνουσα από τις αμφισβητούμενες συνεχώς κοινωνικοπολιτικές νόρμες.
Άνθρωποι ρομπότ πλέον δουλεύουν σε εργοστάσια με περισσότερη όρεξη για παραγωγή αλλά και για «κοινωνική» υπηρεσία (συντροφιάς, ικανοποίησης, εκπαίδευσης).
Όμως πλέον μπορούμε να μετρούμε τις επιδόσεις μας στην ποδηλασία ας πούμε, να απολαμβάνουμε ταξίδια στους μεγάλους αυτοκινητόδρομους που ακόμα και στη χώρα μας είναι πλέον εξελιγμένοι τεχνολογικά, μπορούμε να κάνουμε ταξίδια με τα τραίνα αν είμαστε ακόμα της απόλαυσης του ταξιδιού και όχι της ταχύτητας για να πάμε από το ένα μέρος στο άλλο.

Δυστυχώς δεν είναι προνόμιο όλων να θαυμάζουν τη Γη από ψηλά, η χρήση της Ατομικής ενέργειας είναι ακόμα επικίνδυνη και είναι ακόμα στο αέρα για σένα και για μένα αλλά και για όλον τον βιότοπο. Οι virtual άνθρωποι ( λέγε μας avatar) μας τραβούν εκτός αληθινής ζωής, τα ρομπότ δεν απαραίτητο ότι θα μας υπηρετούν αν αποκτήσουν συνείδηση και η Γη αργεί να γίνει πλανήτης Ενοράσεων.
  Το 3d show που είδαμε είναι ένα εξελιγμένο σώου. Το 2005 είχαμε εντυπωσιαστεί από τα βίντεο και την τεχνολογία τους να αποδώσουν όλη την μουσικοσμοθεωρία τους και φέτος το είδαμε τρισδιάστατο και ακόμα πιο εντυπωσιακό. Η εμπειρία μιάς συναυλίας kraftwerk, δεν είναι μόνο μουσική. Αντανακλά εύρος Τεχνών και τεχνολογίας που λίγα γκρουπ της σύγχρονης μουσικής μπορούν να αξιοποιήσουν και κυρίως ελάχιστα έως μηδενικά έχουν την Άποψη (ή, σε άλλες γλώσσες,Όραμα, Συνείδηση, Προοπτική) για να συλλάβουν ένα τέτοιο ανθρωποκεντρικό σώου. 

Όταν ακόμα -μαζί με τα οπτικά- οι λιτοί στίχοι συνθέσεων με ζωή μισού αιώνα περίπου πυροδοτούν στον εγκέφαλο αλυσιδωτές εκρήξεις σκέψεων και συναισθημάτων, τότε δεν βρίσκεσαι απλά σε ένα συνηθισμένο σώου του σχήματος- στο οποίο μόνο ο  ralf hutter έχει παραμείνει-που άλλαξε τη μουσική. Βρίσκεσαι στον κόσμο ενός σχήματος που ακόμα δεν έχει ξεπεραστεί γιατί ακόμα δεν έχει βρεθεί ένα σχήμα που αντιμετωπίζει την Τέχνη σαν ολική έκφραση της ανθρώπινης μονάδας αλλά και ολική αποτύπωση του Σύμπαντος που την περιλαμβάνει. Δεν βρίσκεσαι στη συναυλία των  kraftwerk για χορό και εκτόνωση το Σαββατόβραδο. Δεν είναι το ίδιο και δεν θα είναι ποτέ το ίδιο με ανάλογα σώου στα οποία δαπανούνται εκατομμύρια μόνο και μόνο για να ντύσουν τις επιτυχίες τους, να μη βαριέται κι ο κόσμος.


 Αν παρατηρήσατε υπήρχε φιλοσοφία ακόμα και με τη σειρά των κομματιών. Περισσότερο δεμένη και με δυναμική ακόμα καλύτερη από το προ 13ετίας σώου τους στην Αθήνα. Ξεκινά με το μουντό και μελαγχολικό κλίμα που σε υποβάλλει ο κομπιουτερόκοσμος, η Μηχανοποιημένη προοπτική και η Ραδιοισοτοπική τραγωδία, κλείνει με τη διαφυγή σε ποδηλατικούς αγώνες και ένα Υπερταξίδι με τον Υπερευρωπαϊκό/μεταφορά σε ύψιστες Ιδέες που αποτελούν σκοπό ακόμα και στις μέρες μας-μέρες που η Ευρώπη είναι χαλαρά ουραγός και ντροπή της Υφηλίου-και ολοκληρώνεται με την χαλαρή, ρυθμική Νιρβάνα του Πλανήτη των Ενοράσεων, το πάρτυ των Ρομπότ και την ατέλειωτη Ευφορία της ασταμάτητης Μουσικής.

Αυτό που είδαμε στα πλαίσια της 3d περιοδείας τους ήταν ζωντανό. Το καταλαβαίναμε από τη σπασμένη φωνή του ralf hutter  ή τις πεσμένες στάθμες κάποιων ήχων ή ρυθμών σε κάποια σημεία.
 Είναι αλήθεια ότι η εικόνα κυριαρχούσε γιατί αν και προϋπήρχε 3d εμπειρία από ταινίες στα multiplex, το να «βλέπεις» μέσα από διαστημικούς σταθμούς, το χέρι του αρχιΡομποτ να σκεπάζουν το πλήθος, τα ραδιοκύματα να διαπερνούν τους μουσικούς ή τον εντυπωσιακά απλοϊκό ιπτάμενο δίσκο να περνά ξυστά από το κεφάλι μας ήταν κάτι μοναδικό χωρίς όμως να αποσπά από τα φρεσκαρισμένα και πιο ευέλικτα σε ήχο, πρότυπα τραγούδια τους. 
Η απόδοση τους ήταν η μέγιστη δυνατή και το συναίσθημα των πρώτων βινυλιακών εκτελέσεων διατηρείται
αν και το ''Trans Europe Express'' και το ''Radio Activity'' δεν θα παιχθούν ποτέ όπως τα θέλω ή όπως τα νοιώθω από τις αρχικές εκτελέσεις.

Ο ήχος, ο καλύτερος δυνατός για την άθλια ηχητική του χώρου, δεν ήταν εκκωφαντικός αλλά σε σεβαστό επίπεδο ώστε να μην καταπονεί το πλήθος και να του δίνει «αέρα» επικοινωνίας και σκέψης. Μόνο τα μεγάλα σχήματα μπορούν να καταφέρουν κάτι τέτοιο και αν επιθυμούσατε -όπως κι εγώ σε σημεία-υπερκυριαρχία του ήχου σε ένταση σκεφθείτε πόσο όμορφα φύγατε από το χώρο και πόσο ευχαριστημένοι.
Οπότε όπως και το 2005: 
Δεν είδα και ούτε θα δω ποτέ τους: THE BEATLES, THE ROLLING STONES, THE VELVET UNDERGROUND, ELVIS PRESLEY, JAMES BROWN, CAN, NEU! 
Είδα όμως τους kraftwerk δύο φορές στη ζωή μου και θεωρώ ότι είμαι πολύ τυχερός και μουσικά ευτυχισμένος που τα κατάφερα.

 SETLIST: PICTURES









 (Οι φωτό είναι φυσικά κουνημένες και χωρίς 3d αλλά παραμένουν ντοκουμέντα. Αυτό που δεν αποτυπώθηκε δυστυχώς ήταν οι 3d σκιές των μουσικών που ήταν σε πρώτο πλάνο στη 3d διάταξη)


SETLIST:
01. Numbers / Computer World
o2. It's More Fun to Compute / Home Computer
03. Computer Love
04. The Man-Machine
05. Spacelab
06. The Model
07. Neon Lights
08. Autobahn
09. Airwaves
10. Geiger Counter / Radioactivity
11. Electric Cafe
12. Tour De France / Prologue / Etape 1 / Chrono / Etape 2
13. Trans Europe Express / Metal on Metal / Abzug

ENCORE:
14. Robots
15. aerodynamic
16. expo 2000/planet of visions
17. Boing Boom Tschak / Techno Pop / Music Non Stop

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom