Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Nicola Cruz


Γεννήθηκε στη Λιμόζ της Γαλλίας πριν 31 χρόνια και μεγάλωσε στην ιδιαίτερη πατρίδα του τον Ισημερινό, που ζει και σήμερα, ακούγοντας και απορροφώντας πολλά είδη μουσικής. Στα 11 του ζήτησε από τους γονείς του να του πάρουν ντραμς. Από κει και ύστερα ο μικρός Nicola μεγάλωσε ακούγοντας και εξερευνώντας τη μουσική και κυρίως τους ρυθμούς μέσα από τις σπουδές του αλλά και τις προσωπικές του προσπάθειες. Σαν ντράμερ έχει περιοδεύσει με τον Nicola Jaar στην Αμερική αλλά έχει συνεργαστεί με διάφορους μουσικούς αυτή τη δεκαετία.
Το 2015 κυκλοφόρησε τον πρώτο και μοναδικό ως τώρα μεγάλο του δίσκο που λέγεται ''Prender El Alma''
(Πυροδοτήστε την Ψυχή) ουσιαστικά το άλμπουμ πρότυπο της  φιλοσοφίας και αισθητικής της ηλεκτρονικής μουσικής που προτείνει.
 Ρυθμοί και μελωδίες του Ισημερινού και γενικότερα της Λατινικής Αμερικής, ενδυναμώνουν και χρωματίζουν την κλασσική dub/downtempo ρυθμολογία δημιουργώντας εξωτικές, όμορφες και χαλαρωτικές συνθέσεις που προκαλούν τον ακροατή να μείνει στο περιβάλλον αυτό και να ακούσει σε πως εμπνέονται οι νεότεροι Λατινοαμερικάνοι καλλιτέχνες δημιουργικά από αυτή την τεράστια μουσική παράδοση. 
Η προσέγγιση του Nicola Cruz δείχνει μεγάλη φροντίδα, κατέχει μια εξαιρετική ρυθμική αίσθηση αλλά και έρευνα όμως, όπως εξηγεί και ο ίδιος, είναι κάτι που πρέπει να βγαίνει με φυσικό τρόπο.


« I think understanding the idea and the context is very important. Let’s say you want to make a cumbia, to take the most common, ‘trendy’ example. Then it’s important to know which cumbia you want to make; Pacific, Palenque, Southern, and so on. Then, knowing how harmonies move in cumbia, which selection of sounds are you going to use? That, plus of course the main drag of your composition: What story do you want to tell? I guess it’s not easy.
If you come to the point where you need to think about it all, then maybe you’re approaching it in the wrong way. ‘Organic’ has to come naturally – it’s a simple sum of elements – the right ones to complement the song.»

Η παράδοση της Λατινικής Αμερικής, το συναίσθημα αλλά και ο μυστικισμός που πηγάζει από τους ρυθμούς της μουσικής των Άνδεων, είναι στοιχεία που ο Nicola Cruz λαμβάνει υπ' όψη του αρκετά.

« It’s interesting, that’s something I always keep in mind. My musical taste is based on how music makes me feel, right? That, for me, at technical levels, is a mid-point between happy and sad, which I would say is mystery, or mystics, in music. Like an image of a foggy forest, or right when it changes from day to night or vice-versa; that weird light effect that appears for a few minutes – ‘la hora bruja’ they call it in Spanish – that sensation translated to music. Now, that’s something interesting about the music from the mountains of South America; there’s a lot of mysticism in those melodies, on those particular instruments, wooden sikus, charangos, vocal harmonies, bombos… I’ve become more aware of this with time

Με αυτές τις παραπάνω δηλώσεις καταλαβαίνετε ότι το ''Prender El Alma» αλλά και το σύνολο της δουλειάς του- επτά συνολικά σινγκλ και e.p. από το 2015- δεν είναι τυχαίες ηλεκτρόνικα προτάσεις αλλά κρύβουν συναισθηματικό δέσιμο και αρχέγονες αναμνήσεις.
Είναι καλό να ακούσετε το σύνολο της δισκογραφίας του στο bandcamp, ακόμα και τα πολλά remix που έχει κάνει σε συνθέσεις του. Όπως η πιό πρόσφατη κυκλοφορία του ''Inversions'' όπου τα remix από τα δύο προηγούμενα e.p. του αποδεικνύονται εξ ίσου ενδιαφέροντα με τα πρωτότυπα.
Είναι μια αρκετά καλή εξέλιξη από κάποιον που μικρός έπαιζε διασκευές MEGADETH...

« As a drummer, you’ve got to love metal. When you hear what they call ‘power metal’, for example, it’s so damn punchy. Plus, the metrics they use? It’s very interesting what a human is capable of doing. I also like orchestral arrangements in metal. But I don’t really listen to it much anymore.
The fact that I make this music – my music – has nothing to do with the music I like in general. As a producer and musician, you can’t avoid being curious about the whole musical spectrum, though. Music is so vast, why limit your experience?»
Τα αποσπάσματα είναι από συνέντευξη του καλλιτέχνη εδώ...



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μαργαριτάρι. Το νέο άλμπουμ της May Roosevelt.

 Έξι παρά κάτι χρόνια μετά το '' Junea '', η  May Roosevelt   επέστρεψε με τον νέο της δίσκο '' Pearl ''. Το '' Junea '' «διαδραματιζόταν» σε ένα περιβάλλον τεχνητού κόσμου, μουσικής Α.Ι. αλλά δημιουργημένο με κυριαρχική αντιπαραβολή του πνευματικού και συναισθηματικού κόσμου πάνω στα μικροκυκλώματα. Το νέο της άλμπουμ είναι εξίσου αιθέριο αλλά υπάρχει λιγότερη τεχνολογία, λιγότερη διάθεση για ρυθμικό συγχρονισμό με την πραγματικότητα και περισσότερα φυσικά έγχορδα. « Στις δέκα συνθέσεις του πέμπτου της δίσκου, τα synthesizers της May Roosevelt συναντούν για πρώτη φορά τους ήχους ενός κλασικού κουαρτέτου εγχόρδων. Νεοκλασική μουσική και ρομαντική electronica συνδυάζονται, με το theremin να πρωταγωνιστεί, τυλίγοντας το ορχηστρικό αυτό ηχητικό σύνολο, άλλοτε σε διάλογο με τα απαλά φωνητικά της May Roosevelt και άλλοτε δημιουργώντας τους δικούς του αιθέριους κόσμους », αναφέρει το δελτίο τύπου και αυτή είναι η πλήρης εικόνα ως προς τη δομή κ

MEET UP! festival_ MAKE ME HAPPY RECORDS 7 YEARS ANNIVERSARY, death disco, 3_4.11.2023.

  Επτά χρόνια δραστηριότητας γιόρτασε το Σαββατοκύριακο που μας πέρασε, η make me happy! records . Η εταιρεία στο πνεύμα της πρώτης «αθώας» εποχής των ανεξάρτητων εταιρειών συνεχίζει και ελπίζουμε να συνεχίσει με το πνεύμα και την όρεξη σε ακόμα δημιουργικότερα επίπεδα για περισσότερα χρόνια ακόμα. Χωρίς να έχει ξεπουλήσει τη βασική της αρχή, έχει φτάσει σε σημείο που κυκλοφορίες της έχουν και διεθνή διανομή και πολύ καλή φήμη στους σχετικούς κύκλους της ανεξάρτητης κιθαριστικής ποπ και ροκ.  Κάθε κυκλοφορία της έχει την ποιότητα και τη σφραγίδα εγγύησης ότι αυτό που αγοράζει και ακούει ο κάθε ενδιαφερόμενος δεν θα τον απογοητεύσει στη χειρότερη περίπτωση και στην καλύτερη θα τον συντροφεύει σε κάθε δραστηριότητα.  Το διήμερο που μας πέρασε θα είχε όλο το δημιουργικό ρόστερ της να γιορτάζει αλλά τελικά δύο μπάντες ( MODEL SPY  και TA TOY BOY ) δεν κατάφεραν να συμμετέχουν σε αυτή τη γιορτή λόγω ανωτέρας βίας.  Η πρώτη μέρα είχε κυρίως νοσταλγικό χαρακτήρα, θα ήταν μία κοινότυπη περιγρα

Yodashe: Η επιστροφή!

Έχουν περάσει τρία χρόνια από την πρώτη φορά που ασχοληθήκαμε με την Yodashe και το πρώτο προσωπικό της single ‘ ’ Take Your Time ’’. Πρόσφατα μας ενημέρωσε ότι τα περασμένα δύο χρόνια ήταν «χαμένη» στα στούντιο του Πανεπιστημίου Goldsmiths στο Λονδίνο σπουδάζοντας μουσική παραγωγή. Πλέον οι σπουδές ολοκληρώθηκαν και σαν πτυχιακή έχει ετοιμάσει το πρώτο της προσωπικό άλμπουμ σε δικιά της παραγωγή, φυσικά, λαμβάνοντας ταυτόχρονα συμβουλές και γνώση από τον επιβλέποντα καθηγητή της Mikko Gordon , παραγωγό και μηχανικό ήχου που όχι μόνο διδάσκει και έχει δημιουργήσει το στούντιο του πανεπιστημίου αλλά έχει συνεργαστεί με τους ARCADE   FIRE , Gaz  C oombes και κυρίως με τους THE SMILE και τον Nigel Godrich . Το άλμπουμ αναμένεται να κυκλοφορήσει τους επόμενους μήνες και θα έχουμε περισσότερες πληροφορίες και τραγούδια να μοιραζόμαστε από αυτό μέσα από τις εκπομπές και εδώ, προς το παρόν θα ξεκινήσουμε το «ζέσταμα» με δύο τραγούδια που δεν θα υπάρχουν στο άλμπουμ. Το ‘’ Salarywom