Το συγκεκριμένο
άλμπουμ του Poirot, όπως είχαμε αναφέρει στις αρχές του φετινού καλοκαιριού, ήταν να κυκλοφορήσει πέρυσι
αλλά λόγω κάποιων τεχνικών ζητημάτων
γ.κ.ω. «τάση να είναι όλα στην εντέλεια»
κυκλοφορεί την Παρασκευή 26/10.
Φυσικά το να
ακυρώνεις κυκλοφορία για να βελτιστοποιείς
το τελικό αποτέλεσμα δείχνει πόσο σοβαρά
παίρνεις τη μουσική σου, πόσο αφοσιωμένος
μουσικός είσαι και πόσο επίμονος σε μια
εποχή που οι singers-songwriters δεν
είναι και τόσο της μόδας γ.κ.ω. «τάση
μουσικών portal ή έντυπων
να προβάλουν και να επιβάλουν τον «ήχο»
του σήμερα».
Το ''September
Arrhythmia'' είναι άλλο ένα άλμπουμ που
θα κυκλοφορήσει ψηφιακά από το bandcamp,
τη σωτήρια πλατφόρμα για μεμονωμένους
καλλιτέχνες που δρουν εκτός αγέλης και
έχουν κάθε λόγο και δικαίωμα στην
έκφραση. Κανείς δε λέει όχι στην αυθεντική
τραγουδοποιία αλλά λίγοι δίνουν σημασία
πια σε καθετί που δεν συνδυάζεται με
κάποιου είδους φήμη ή σχετικό «θόρυβο».
Αρκετά όμως με
την γκρίνια. Το καινούριο, δεκατοτρίτο άλμπουμ
του Poirot μπορεί να καθυστέρησε
αλλά ήταν για καλό.
Η πρώτη αίσθηση
που βγαίνει από την συνολική ακρόαση
των δεκαπέντε τραγουδιών που απαρτίζουν
το άλμπουμ είναι για μια ακόμα φορά η
βαθιά γνώση του τραγουδοποιού για τη
δεκαετία του '70 και του '80. Τα τραγούδια
του ζουν και αναπνέουν κάτω από το Σύμπαν
ιδιαίτερων μεγάλων.
The Band, The Kinks,
Brian Wilson, Big Star, Todd Rundgren, XTC, Joe Jackson, BEATLES, ο
μεγάλος ανώνυμος τροβαδούρος των '70's.
Είναι άξιοι
απόγονοι και πλέον, στο ''September
Arrhythmia'', αποπνέουν αέρα ωριμότητας
και ολοκλήρωσης. Η προσωπικότητα υπήρχε
από πάντα, τα τραγούδια του είναι άμεσα
αναγνωρίσιμα. Αλλά εδώ ανεβαίνουν άλλο
ένα επίπεδο ακόμα και ξεφεύγουν από τις επιμέρους επιρροές ακόμα περισσότερο στο ποπ σύμπαν «Poirot».
Η ενορχηστρώσεις
των τραγουδιών είναι οι στοιχειώδεις
αλλά αρκετά καλά δομημένες και
λειτουργικές. Διακρίνουμε ποιοτική
χρήση ηλεκτρισμού κιθάρες που αφήνουν
το στίγμα τους όσο και να κρατά το στίγμα
τους στις συνθέσεις. Χρησιμοποιούνται
και πλήκτρα που χρωματίζουν ελαφρά την
χαλαρή διάθεση των συνθέσεων. Μέσα σε
κάθε τραγούδι συνυπάρχει και παράλληλη
μουσική ιστορία. Η βασική μελωδική
ιστορία και τα ηχητικά στολίδια που την
πλαισιώνουν ή την εμπλουτίζουν δένουν
αρμονικά και ισορροπημένα μεταξύ τους.
Η κατάκτηση ενός περισσότερο απαλού
και καλογυαλισμένου ήχου που αξιοποιεί
καλύτερα από ποτέ το καλό του γούστο
και το φυσικό ποπ ένστικτο που διαθέτει
από παλιά είναι το μεγάλο επίτευγμα του ''September
Arrhythmia'' μαζί με την
απόλαυση του να ακούει κάποιος ένα νέο
δίσκο του Poirot ψάχνοντας
ένα ιδανικό περιβάλλον ακρόασης για
καλύτερη ακουστική απόλαυση.
Άξια λοιπόν
άλλος ένας δίσκος του που γράφει τη δική
του, μικρή μεν αλλά χαρακτηριστική
ιστορία στο χώρο της εναλλακτικής
τραγουδοποιίας στη χώρα μας.
Την Παρασκευή θα έχετε την ευκαιρία να το διαπιστώσετε και μόνοι σας, ακούγοντας και τα δεκαπέντε εξαιρετικά τραγούδια του άλμπουμ.
Σχόλια