Το Σπίτι Με Τα Παράξενα

''Like an atmosphere model I know it feels weird But I’m living inside you You probably thought I was dead So, I write to my future self And to all my future friends To remember this story When we all go to Hell''  Και κάπως έτσι, η σκοτεινή, δυστοπική μηχανή του Αστικού ασυνείδητου παίρνει πάλι μπρος. Τρία χρόνια μετά το '' ΔΠΔ '' κι ενώ δεν υπήρχαν ενδείξεις άλλης δραστηριότητας  οι MECHANIMAL ανασυγκροτούνται με τον Fredd ie να επιστρέφει στα φωνητικά , τον Γιάννη Παπαϊωάννου στη γενική ηλεκτρονική και αισθητική καθοδήγηση και με guest κιθαρίστες. Το πρώτο δείγμα είναι ένα κάτασπρο σινγκλ με δύο τραγούδια και τίτλο '' White Flag '' που προετοιμάζει τον τέταρτο δίσκο του σχήματος. Τα '' Easy Money '' και '' Red Mirror '' είναι δύο αστικά ποιήματα που ''μεθούν με diesel, εκπνέουν νέον, είναι ηλεκτρισμένα και διαπερνούν τα πάντα'' για να παραφράσουμε τους εξαιρετικο...

  Η τέταρτη μέρα του φετινού Release Athens festival ήταν ένα θερμικό κύμα νοσταλγίας, ένα ταξίδι σε μουσικές και τραγούδια που είτε έγραψαν ιστορία είτε περιμένουν τη σειρά τους για να γίνουν οι αναμνήσεις του μέλλοντος. Τα σχήματα φρόντισαν για την επιτυχημένη διαδρομή. Καινούρια αλλά και ιστορικά που παίζουν είτε τώρα είτε σε αλλοτινές εποχές σημαντικό ρόλο στην μουσική ιστορία. Και τα πέντε στάθηκαν στο ύψος τους, παρουσίασαν εξαιρετικά σετ, έδειξαν ότι το χάρηκαν και οι ίδιοι και φρόντισαν με τη βοήθεια της εξαιρετικής διοργάνωσης και του Ροζ Φεγγαριού από πάνω, ώστε το νοσταλγικό ταξίδι να φορτίσει συγκινησιακά σε μεγάλο βαθμό το κοινό. Η ζέστη βέβαια ήταν ανυπόφορη αλλά μπορούσες να βρεις γωνίες και υψωματάκια που ο αέρας ήταν λυτρωτικός. - TA TOY BOY Τα τρία φανταστικά αγόρια-προσαρμόζοντας τον γνωστό ύμνο των THE CURE - από τη Θεσσαλονίκη, έπαιξαν για τρίτη φορά στην Αθήνα. Αυτή τη φορά έπαιζαν σε μεγαλύτερη σκηνή, με μεγαλύτερη ένταση ηχητικά και...

Η ιστορία μας πάει πίσω στο πέμπτο Απριλιάτικο βράδυ του 1990, όταν πήγα στο ΑΝ για να δω για πρώτη φορά μια μπάντα που, σύμφωνα με την εκπομπή που μας τους γνώρισε, έπαιζε καινούρια κιθαριστική ποπ και δεν ήταν γκαραζ ή πανκ ή νιού γουέηβ. Ήταν η περίοδος που τα νέα από την μετά πανκ Βρετανία ερχόντουσαν με τη μορφή μετά κοκτωτουινικών τοπίων στην ομίχλη και μετά σμιθικής νεφελώδους μελαγχολίας. Ταυτόχρονα το φαζ στις μετά ιησουκαιαλυσοδεμένηςμαρια-νικές και μαιμπλαντιβαλεντίνικες μελωδικές καταιγίδες ήταν τσίτα και ζωογόνες. Άρα η πρόκληση για να ξεκινήσουν να παίζουν κι εδώ στην Ελλάδα κάτι ανάλογο έπρεπε να γίνει αποδεκτή. Τίποτα απ' όλα αυτά όμως δεν ήταν οι ONE NIGHT SUZAN εκείνο το βράδυ. Ήταν απλά μια μπάντα που πάσχιζε μέσα από ένα θολό ήχο να δώσει κάτι καινούριο μόνο που οι ποστ πανκ αναφορές τους τους κρατούσαν δέσμιους ή απλά δεν είχαν φτάσει στο επίπεδο που τους άρμοζε ακόμα. Μετά τους ξαναπέτυχα σχεδόν στη μέση της εμφάνισης τους σε πάρτυ (...

  Πρόλογος: Πριν από πολλά χρόνια είχα μια επιθυμία. Να δω κάποτε τους The Velvet Underground και τους Stooges ζωντανά στην Αθήνα. Όμως αυτό ήταν αδύνατο για την εποχή που εξέφραζα την επιθυμία εκείνη. Το 1986, δεν υπήρχαν ούτε The Velvet Underground ούτε Stooges. Δεν υπήρχαν τα κόλπα και οι ανάγκες των επανασυνδέσεων που θα αποτελούσαν ένα από τα κύρια μουσικά θέματα των επόμενων δεκαετιών. Όπως γνωρίζετε βέβαια τα δύο αυτά σχήματα επανήλθαν.  Την επανασύνδεση των πρώτων δεν την βιώσαμε ποτέ από κοντά γιατί η τουρνέτου 1993 έφτασε μέχρι την Ιταλία και τέλος. Οι Stooges όμως ήρθαν στην Ελλάδα αρκετές φορές. Η πρώτη τον Ιούλη του 2004, ήταν μια πολύ δυνατή εμπειρία για μένα. Ένα από τα δύο ροκ όνειρα μου έγιναν πραγματικότητα. Μου επιτρεπόταν λοιπόν να το διασκεδάσω εκεί στις πρώτες σειρές μαζί με τους πιτσιρικάδες κι ας είχα τα διπλάσια τους χρόνια. Κι ας μην ήταν η αίσθηση του κινδύνου ορατή πλέον όπως ακούγεται στους δίσκους. Οι Stooges είναι η μόνη ροκ μπ...