Η σημερινή πεντάδα αποκαλύπτει την diversity του ιστολογίου. Είναι πέντε δίσκοι από πέντε διαφορετικά πεδία που καλύπτουμε και αγαπάμε εννοείται από πέντε καλλιτέχνες ή σχήματα που δεν μας έχουν απογοητεύσει μέχρι σήμερα και κάθε άλμπουμ τους είναι όαση για μας και δώρα για το πλαίσιο που κινούνται. Το ιστολόγιο έχει σαφείς προτιμήσεις αλλά σε ευρύ πεδίο. Ευχαριστούμε που δεν κουράζεστε να μας διαβάζετε και να ακούτε τις προτιμήσεις μας.
26. Nova - BEAUTIFY JUNKYARDS (Ghost Box)
«Το Nova έχει
μια ευρεία ορχηστρική παλέτα με αιθέρια φωνητικά από τους João Branco, Kyron
και Martinez. Τα synths του Kyron ενισχύονται τώρα από τον πρόσφατο νεοσύλλεκτο
του συγκροτήματος, Bernard Loopkin. Τα μαγευτικά κρουστά του Antonio Watts
υποστηρίζουν υπέροχα τις διαδικασίες, με το μπάσο και τις κιθάρες του Sergue
και του João Moreira να μπλέκονται παντού για να προσδώσουν μια ελικοειδή,
ανθρώπινη αίσθηση. Υπάρχει μια διάθεση που παραπέμπει σε soundtracks ταινιών
των 60s & 70s, μουσική βιβλιοθήκης και vintage electronica. Στιχουργικά τα
τραγούδια είναι σουρεαλιστικά και ονειρικά, παίρνοντας υφολογικά στοιχεία από τον
καταστασιασμό, cut-up και παρόμοιες τεχνικές της ψυχεδελικής φαντασίας.
Οι Beautify
Junkyards πάντα απολάμβαναν να δουλεύουν με συνεργάτες συγγραφής και εκτέλεσης.
Το Nova δεν αποτελεί εξαίρεση και διαθέτει μερικούς πολύ ξεχωριστούς
καλεσμένους. Ο Paul Weller τραγουδά και παίζει κιθάρα στο τραγούδι "Sister
Moon". Η Dorothy Moskowitz (από τις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής)
συνέγραψε και τραγουδά στο "Turn the Tide". Ο Jesse Chandler (των
Pneumatic Tubes, Midlake και Mercury Rev) συνεισφέρει φλάουτο στο
"Groundstar"
Η όμορφη και
προσεκτικά ερευνημένη σχεδιαστική δουλειά του Julian House για το άλμπουμ
αντλεί την έμπνευσή της από τον καταστασιακό και επαναστατικό underground τύπο
της Ευρώπης της δεκαετίας του 1960. »
Αυτό είναι το πέμπτο συνολικά και τρίτο άλμπουμ του σχήματος για την Ghost Box και ήδη έχετε
σχηματίσει μία πρώτη και ορθή μουσική εικόνα από τον τίτλο της ετικέτας και μόνο. Σας περιμένει όμως ακόμα πιο
λεπτή, λυρικότερη και βαθύτερη προσέγγιση. Αιθέριες μελωδίες που υπνωτίζουν, χαλαρές
και ηλεκτρονικά νέφη μυστηριώδη και ελκυστικά.
Μπορεί οι BROADCAST και τα
υπόλοιπα ανάλογα σχήματα που ακολούθησαν να διαβήκαν πρώτοι αυτά τα μονοπάτια
στο μεταίχμιο φαντασίας, ονείρου και ψευδαίσθησης όμως οι Πορτογάλοι
αγκαλιάζουν την διαδρομή με θερμές ονειρικές μελωδίες, χαλαρές ρυθμικές βάσεις και κομψές στρώσεις από συνθ που γλυκαίνουν το σκοτάδι,
απορρίπτουν πειραματισμούς, δίνουν έμφαση σε όσο περισσότερη αρμονία. Έτσι,
ο ακροατής μπορεί να κάνει ένα ασφαλές και άνετο ταξίδι σε αυτό τον
διαμορφωμένο ψυχεδελικό διάδρομο, αξιοποιώντας κάθε δευτερόλεπτο ακρόασης.
27. Honey - CARIBOU (City Slang)
Γνώριμος, αγαπητός και πολύτιμος μουσικός «σύμμαχος» για πάνω από δεκαπέντε χρόνια ο Dan Snaith, μετακινεί πλέον τη μουσική του στις πίστες με το ''Honey'' και παραδίδει μαθήματα απλότητας, λειτουργικότητας και πως να κάνετε killer tracks με ανελέητους ρυθμούς και γλυκά φωνητικά επωφελούμενοι και το παρελθόν. Ακούγεται απλοϊκό στη πρώτη ακρόαση-ξεπέτα όμως στη δεύτερη παρατηρούνται αρετές που κάνουν αυτά τα, φαινομενικά απλά αλλά πολύ μελετημένα και βγαλμένα από έμπειρα χέρια και αυτιά, tracks, ασκήσεις διονυσιασμού και προαπαιτούμενα για να καίγονται πίστες. Αν ήμουν στη θέση σας θα σταματούσα το διάβασμα και θα έβαζα στη διαπασών το άλμπουμ. Σας δίνω λοιπόν τη δυνατότητα να σταματήσετε να διαβάζετε και να πατήσετε το play για να απολαύσετε τον πιο ξεκάθαρο, από τους τέσσερεις πιο αγαπημένους μου ποπ/χορευτικούς δίσκους του 2024:
28. Something In The Rooms She Moves - JULIA HOLTER (Domino)
“My heart is loud,” Julia Holter sings on her sixth album Something in the Room She Moves, following an inner pulse. The Los Angeles songwriter’s past work has often explored memory and dreamlike future, but her latest album resides more in presence: “There’s a corporeal focus, inspired by the complexity and transformability of our bodies,” Holter says. Her production choices and arrangements form a continuum of fretless electric bass pitches in counterpoint with gliding vocal melodies, while glissing Yamaha CS-60 lines entwine warm winds and reeds. “I was trying to create a world that’s fluid-sounding, waterlike, evoking the body’s internal sound world,” Holter says of her flowing harmonic universe.
“What is delicious and what is omniscient?” she sings on “Spinning”, the album’s incantatory centerpiece. “What is the circular magic I’m visiting?” Or as Holter put it: “It’s about being in the passionate state of making something: being in that moment, and what is that moment?” She found it anew on Something in the Room She Moves, singing in somatic frequencies.
Η επιστροφή της αγαπημένης μας Julia Holter στη μουσική επικαιρότητα θα μπορούσε να είχε υποδοχή αρκετά γαλαντόμα από τον μουσικό τύπο αλλά αυτό γίνεται συνήθως όταν τέτοιες επιστροφές γίνονται με άλμπουμ που θα «πουλήσουν» είτε αντίγραφα, είτε κατεβάσματα, είτε φήμη, είτε ηρωισμούς, είτε εξωμουσικά εφέ. Εδώ η επιστροφή γίνεται με έναν 100% μουσικό δίσκο, ανήσυχο, παιχνιδιάρικο και διερευνητικό. Εν γένει το άλμπουμ αυτό είναι «δύσκολο» για ακροατές που δεν ενδιαφέρονται τόσο για τη μουσική αλλά για το περιτύλιγμα. Το Σπίτι Με Τα Παράξενα δηλώνει ενθουσιασμένο με τη επιστροφή αυτή γιατί η καλλιτέχνης δείχνει ότι βρίσκεται σε ένα πιο εξελιγμένο επίπεδο μουσικά από τις σύγχρονές της, όπου οι συνθέσεις είναι κάτω από τον πλήρη έλεγχό της, πλάθονται κατά το δοκούν, δεν παραμένουν μετέωρες αλλά διαμορφώνονται σε κάθε ακρόαση, άσχετα αν ακούγονται ολοκληρωμένες. Ουσιαστικά δεν έχει ξεφύγει καθόλου από το ηχητικό σύμπαν που μας εισήγαγε το 2011. Συνεχίζει να το τελειοποιεί, να του προσθέτει επίπεδα, να το πλάθει με μελωδίες που απογειώνουν και ρυθμικές ακολουθίες που δίνουν αέρα σε όλα τα όργανα που χρησιμοποιεί. Η Julia Holter δεν υπέκυψε στις ευκολίες. Αντίθετα εξερευνά ένα περισσότερο ακουστικό περιβάλλον με κλασσικά όργανα ενορχηστρώνοντας μικρές μουσικές δωματίου που χαρίζουν ωστόσο απλόχερα φως, αισιοδοξία και χώρο για να ενσωματωθεί και ο ακροατής σε αυτό. Να γίνει δημιουργικός με λίγα λόγια. Δύσκολο για πολλούς; Ναι αλλά είναι, όπως πάντα, αρκετά ωφέλιμο για τη μουσική αναβάθμιση του.
29. Tremors - THE KVB
(Invada)
«Η μπάντα έχει ονομάσει το νέο τους άλμπουμ «δυστοπική ποπ» και το έγραψε έχοντας κατά νου την αίσθηση της ζωντανής εμφάνισης. Γεμάτη ενέργεια, hooks και δυναμικές στιγμές. Σχετικά με το θέμα του άλμπουμ, το συγκρότημα εξηγεί ότι έχουν «επεκτείνει τα θέματα δυστοπίας, αποκάλυψης και ανθρώπινης κατάστασης από προηγούμενα άλμπουμ αλλά με μια πιο απαισιόδοξη προοπτική και βαθύτερη δυσπιστία από πριν. Αγγίζει επίσης θέματα απώλειας και αντίστασης, θρήνου και
αποδοχής της αναπόφευκτης αλλαγής.»
Το όγδοο σχήμα του ντουέτου από το Μάντσεστερ της Μ. Βρετανίας δείχνει ότι τα προηγούμενα άλμπουμ και πορεία του σχήματος ήταν απλά μία προθέρμανση. Θα έλεγα ότι το ‘’Tremors’’ είναι το εφαλτήριο άλμπουμ για ένα νέο κύκλο δημιουργίας με τον ήχο τους πιο ισχυρό από ποτέ, το πλαίσιο της αισθητικής τους εμφανές και τους ίδιους να έχουν φτάσει σε νέα επίπεδα ελέγχου και χειρισμού των σκοτεινών ρυθμών, των ψιθυριστών φωνητικών, των ενορχηστρώσεων που αν και απλών δείχνει μεγαλύτερη σταθερότητα και βάθος. Και σχετικά με τις ζωντανές τους εμφανίσεις, η φετινή πρόσφατη στην Αθήνα απέδειξε τα παραπάνω. Το σχήμα πλέον έχει φτάσει σε ένα πολύ καλό επίπεδο όπου γράφει συνθέσεις περισσότερο εστιασμένες, ξεκάθαρες και με την απαραίτητη δυνατή παραγωγή.
30. Στο Δρόμο Που Φυτρώναν
Φράουλες - ECHO
TIDES (Veego)
Αυτό είναι το δεύτερο ελληνόφωνο άλμπουμ του σχήματος και το τέταρτο συνολικά. Η πορεία που ξεκίνησαν με το ιδιαίτερο κράμα από new wave/minimal synth και ποπ της δεκαετίας του '80 που δεν ακούγεται καθόλου ρετρό, συνεχίζεται δυνατότερη σε αυτό το άλμπουμ με το σχήμα να έχει πλέον κάνει διακριτή την αισθητική του στην εγχώρια αλλά και παγκόσμια σκηνή.
Οι συνθέσεις έχουν το συναίσθημα που βγαίνει αβίαστα και υποστηρίζεται καλύτερα από την εξελιγμένη αισθητική του σχήματος. Οι στίχοι, στα Ελληνικά, πιάνουν ένα τεράστιο συναισθηματικό εύρος των ακροατών, δίνει στίγμα για το τώρα στο αστικό περιβάλλον που ζούμε, αναπτύσσουν μια ρομαντική άποψη αλλά δεν αιθεροβατούν. Αντίθετα, δείχνουν ενήμεροι για την πεζή αστική πραγματικότητα, προβάλλουν ωστόσο πληγωμένη αισιοδοξία και αλληλεγγύη που τους κάνει ένα από τα ισχυρότερα «συμμαχικά» σύνολα για το ακροατήριο, αυτή την εποχή στην Αθήνα και στις υπόλοιπες πόλεις.
Η εγχώρια σκηνή πλέον έχει μεγαλώσει, φτάνουμε σε σημείο να μην ασχολούμαστε ή να μην είμαστε θετικοί με όλα, αλλά με τα ECHO TIDES νοιώθουμε ότι τα μέλη τους έχουν εξελιχθεί σε καλλιτέχνες που μπορούν να εκφράσουν το Αστικό καρδιοχτύπι με μεγαλύτερη ακρίβεια από πριν. «Γιατί σίγουρα κάτι τους νοιάζει» και αυτό τους οδηγεί να κάνουν άλμπουμ που ξεχωρίζουν.
Σχόλια