Ονειρική ποπ..Όπως όταν φεύγει για λίγο ο Χειμώνας και η ατμόσφαιρα μυρίζει υγρασία και ο ουρανός δεν είναι ακριβώς καθαρός. Ονειρική ποπ..Όπως η Πανσέληνος σήμερα..Τυλιγμένη με αραιή συννεφιά και η ατμόσφαιρα γλυκειά και δροσερή. Ονειρική ποπ...Όπως όταν ακούς τη θηλυκή ενσάρκωση του Jonathan Donahue (Mercury Rev) ,στο σώμα της ανηψιάς του Michel Legrand (Γάλλος συνθέτης, της easy listening μουσικής, όπως ακριβώς σας έρχεται στο μυαλό σαν άκουσμα) , Victoria Legrand. Φωνή που τη συγκρίνουν και με τη Nico, συχνά αλλά είναι σαν να συγκρίνεις παγοκολώνα με ηφαίστειο συναισθημάτων που είναι έτοιμο να εκραγεί. Οι στίχοι της έχουν πίκρα,θλίψη,νοσταλγία.Έχουν τους τρείς βασικούς λόγους που σε συνδυασμό με την βαθειά συναισθηματική ερμηνεία της,αναβαθμίζουν τη λεία,μελωδική,τρυφερή αλλά και καλοδουλεμένη μουσική του άλμπουμ,από μια απαλή,ανώδυνη εφηβική ποπ,σε ειλικρινή,σοβαρή,λίγο πριν τα δάκρυα τρέξουν ποτάμι,μεταμεσονύχτια εξομολόγηση,που εμποτίζει το διαταραγμένο συναισθημ...