Η δεκαετία του '70 τα παλιά χρόνια ήταν είτε ροκ είτε ντίσκο. Μετά ήρθε και το πανκ. Και σήμερα με τους οπαδούς- μουσικούς αλλά και το διαδίκτυο ανακαλύψαμε ότι όπως και στη δεκαετία του' 60 αλλά και σε όλες τις υπόλοιπες, υπήρχε μια πανσπερμία ειδών και τάσεων που για κάποιο λόγο δεν αποκαλυπτόταν εντελώς. Το κλειδί βέβαια, ήταν η απήχηση σε περισσότερο κόσμο. Αλλιώς παρέμεναν στην τοπική σκηνή μέχρι να τους ανακαλύψουν οι « μουσικοί χρυσοθήρες». Φυσικά η παντοδύναμη δισκογραφική αυτοκρατορία κινούσε νήματα, έπαιρνε αποφάσεις ευεργετικές ή καταστροφικές για τον Καλλιτέχνη, ανάλογα με την απήχηση αυτή. Στη λίστα των 162 κομματιών, παρατηρήστε πόσα είδη και υποείδη υπάρχουν. Ξεκίνησα να ακούω το hard rock και λίγη ντίσκο στα παιδικά μου χρόνια, μετά ανακάλυψα το punk, και σήμερα ανακαλύπτω μεμονωμένες περιπτώσεις που αδικήθηκαν από την εποχή τους αλλά ευτυχώς που υπάρχει και ο Κοσμικός νόμος που λέει ότι « ότι είναι χρυσός θα λάμψει τελικά ακόμα και βουτηγμένος